Leroy ter Braak Als er iets eng is is het wel een kind die bezeten lijkt te zijn van de duivel, niet? Dan zul je volgens de ontwikkelaars van Lucius smullen van deze game. Met een gepaste terughoudende blik kijk ik naar mijn scherm terwijl het in potentie aanstaanjagende spel zich opstart op mijn oude vertrouwde laptop. Is Lucius de nieuwe aangename verrassing na horrorgames als Amnesia: the dark descent en Slender, of hebben we hier te maken met een totaal andere game?
Kill them all, Lucius!
Lucius is een horrorgame met als hoofdpersoon -jawel- Lucius, een zes-jarig jochie met een aantal redelijk verontrustende problemen zo blijkt. Op zijn zesde verjaardag gebeurt er namelijk iets ronduit aparts: zijn biologische vaderblijkt namelijk niemand minder te zijn dan de duivel, die in de game nogal afwijkt van het standaard beeld wat de doorsnee mens van de duivel heeft. Nee, deze duivel heeft een net pak aan en hooguit een merkwaardig gelaat. De duivel geeft rijkeluis kindje Lucius opdracht om alle inwoners en familieleden die in het Dante Manor wonen -het gigantische huis van de familie- om te brengen. En dat ga je natuurlijk doen op de meest creatieve manieren. Uiteindelijk is het belangrijkste natuurlijk dat elke dood alle schijn heeft van een ”ongelukkige samenloop van omstandigheden”..
Richt, klik, dood
Lucius werkt voor het grootste gedeelte als een point-click adventure game, met als een van de weinige verschillen dat je daadwerkelijk rondloopt door het enorme huis. En daar komt gelijk het eerste minpuntje van de game aan het licht: het camerastandpunt. Het ”actiepunt”, waarmee je de daadwerkelijke interactie met objecten triggert zit net rechts van Lucius’ hoofd. Hierdoor is het soms frustrerend moeilijk om objecten aan te klikken of op te pakken, en dan vooral in de kleinere ruimtes van het huis kan dit een uitdaging opzich worden.
Lucius zal op verschillende manieren zijn slachtoffers naar het hiernamaals sturen. Zijn eerste slachtoffer in de game is de schoonmaakster, die je door middel van een hangslotje op de grote vriesruimte moet insluiten in de ijskou om haar een gruwelijke onderkoelingsdood te laten sterven. En dat is dan ook direct het een van de goed uitgedachte punten van de game. De moorden zijn stuk voor stuk even leuk als gruwelijk en origineel bedacht, waardoor je als speler benieuwd blijft naar hoe je de volgende pechvogel mag beroven van zijn leven..
Ah, de deur is toch wel dicht!
Als Lucius ergens niet op moet leunen, dan is het zijn grafische pracht. Het ziet er allemaal redelijk verouderd uit en had in het huis zelfs redelijk wat last van popups. Zo zijn er gevallen geweest dat er geen deur lijkt te zijn, maar een paar stappen verder de deur opeens te voorschijn kwam en stevig dicht was op zijn plekje in de deurposten. Allemaal kleine dingen die beter uitgewerkt hadden kunnen worden. Zo zijn ook de textures en gezichtsanimaties van een redelijk laag niveau en kun je toch goed zien dat het niet gaat om de grafische pk’s, maar om de gameplay. Maar is die gameplay dan daadwerkelijk wel zo leuk?
Take me by the hand, oh great devil!
Lucius kun je met een gerust hart een lineair spel noemen. Alle opdrachten die je krijgt zijn niet op meer dan één manier uit te voeren, en het spel houdt je dan ook netjes bij de hand. Het komt dus niet in de buurt van de vrijheid die je in veel andere spellen wel krijgt, maar dat hoeft je niet persé te storen en zal voor velen een smaakkwestie zijn. Wél kun je rondstruinen door het gigantische huis, maar je zult er weinig dingen tegenkomen waar je je mee kan vermaken in plaats van je opdrachten. En laten we wel zeggen; na vier rondjes door het huis heb je het ook wel gezien.Wel blijft de achtergrondmuziek die je in het spel vergezelt perfect aansluiten op het ietwat enge sfeertje in het huis. De voice acting van alle karakters in het spel is ook redelijk goed gedaan, en zijn de personen goed te onderscheiden door de karakteristieke stemkeuzes, maar ook hier zul je niet van je stoel geblazen worden.
Hartoverslag of slaapverwekkend?
Maar is het spel nu ook zo eng als je eerste indruk doet vermoeden? Simpelweg: nee. En dat komt vooral omdat jíj de boeman bent in het spel. De oprechte angst zal je moeilijker vinden dan bij een zelfde soort spel waarin jij het slachtoffer dreigt te worden van een gestoord kind als Lucius. Het feit dat je continu weet wat er gaat komen verdrijft de grootste kans op oprecht bibberen aanzienlijk. Zo zullen alleen wat enge kraakgeluiden en onweersgerommel overblijven om jou als duivelskind een beetje alert te houden in het oude piepende huis..