Key Roos Eigenlijk schrijf ik geen recensies, dat laat ik normaal gesproken over aan de mensen die daar goed in zijn, daarnaast ben ik nog eens maanden te laat en ik heb eigenlijk veel nuttigere dingen te doen. Maar omdat ik nergens een negatieve recensie terug kan vinden, schrijf ik hem toch, want sommige dingen moeten gewoon gezegd worden. Bereid je voor op een portie negativiteit dus.
Hoe kon deze game ooit tegen vallen?
Ik heb de game nog maar net aangeschaft, een week of drie geleden ongeveer, eigenlijk wilde ik hem helemaal niet kopen, maar door het lezen van recensies ben ik overgehaald. Bij elke letter die ik over Skyward Sword las werd ik enthousiaster, nu is het natuurlijk de bedoeling van een positieve recensie om dit gevoel bij jou over te brengen, maar ik had me er eigenlijk tegen gewapend. De laatste Zelda games die ik heb gespeeld konden mij niet meer zo gelukkig maken als de N64 versies en ik ging er eigenlijk al vanuit dat ook Skyward Sword dit niet zou kunnen, ongeacht wat een ander erover zou zeggen. Maar ik was te zwak, kon me er niet tegen wapenen, en ik had tot nu toe vrijwel elke Zelda game gespeeld (een of twee handheld games daargelaten), ik moest hem hebben, deze Zelda zou mijn vertrouwen in de franchise herstellen.
In alle recensies die ik gelezen heb kwamen eigenlijk dezelfde positieve punten naar voren. De besturing werkt geweldig, dit is de moeilijkste zelda ooit, de wereld voelt zo enorm groots aan. Met die drie punten ben ik het al niet eens, maar er is nog veel meer.
Bijna claustrofobisch
Ik ervaar de wereld van Skyward Sword totaal niet groots en open, integendeel, dit voelt als de kleinste wereld tot nu toe. Ik heb de game nog niet uit, dus ik weet niet wat me nog te wachten staat, maar tot nu toe ben ik meerdere malen in drie dezelfde gebieden geweest en het lijkt er niet op dat er nog gebieden bij gaan komen. Er is zoals altijd een bos, een vulkaan en een woestijn. Grappig trouwens, die mensen in Skyloft hebben geen idee wat er onder de wolken is, Skyloft is alles wat ze kennen, toch weten ze wat een vulkaan en een woestijn is, maar goed, dat is niet echt een probleem verder, alleen opmerkelijk. Deze drie gebieden liggen tegen elkaar aan, maar je kan niet van het ene naar het andere gebied, dit doe je altijd via de lucht en dat is nu precies wat het zo claustrofobisch maakt. Je wordt eigenlijk in een heel klein gebiedje gegooid, waar je altijd maar een kant op kunt, de goede. Uit eerdere Zelda games ben ik gewend dat wereld groot en open, vooral open is, maar dat gevoel heb ik hier helemaal niet, ik voel me juist steeds heel erg opgesloten. Natuurlijk heb je boven je een groot luchtruim waar je vrij in kunt vliegen, maar hierin is verder niets te zien dan wolken, dat maakt het vliegen heel erg saai, wat jammer is, want dat vliegen voelt, net als het paardrijden vroeger, best lekker.
Is het omdat ik te lui ben?
Echt waar, dat vliegen voelt geweldig, de besturing ervan is ook prima, heel natuurlijk, in tegenstelling tot het zwemmen, wat ronduit frustrerend te noemen is. Ook over het zwaardvechten ben ik niet heel erg te spreken, ik ga dan liever terug naar de Twilight Princess besturing, zonder onverwachte verrassingen. Ik kan me goed voorstellen dat je het wel leuk vindt op deze manier. Link doet eigenlijk precies wat jij ook doet, hij houdt zijn hand zelfs precies zoals jij hand houdt, maar naar mijn mening verwacht de Wii teveel van me. Ik wil snel vechten, met korte polsbewegingen, ik heb geen zin om met m’n volledige arm van links naar rechts of andersom te zwaaien, maar als je dit niet doet, kan het behoorlijk mis gaan. Het vechten is echt gemaakt voor deze nieuwe besturing en dat is echt heel leuk gedaan, de vijanden verdedigen een of meerdere kanten met hun eigen wapen en het is aan jou om aan te vallen op de plekken die open zijn. Helaas voelt de controller bij polsbewegingen toch vaak niet goed genoeg welke kant je nou eigenlijk op slaat en komt het dus vaak voor dat je aanvallen constant geblokt worden. Aan de ene kant is de nieuwe besturing een leuke ervaring, maar helaas is het voor mij te vaak een doorn in het oog, iets wat me gewoon irriteert, omdat het de snelheid soms heel erg uit de game haalt.
Ja, dat zei je net ook al, ik wilde je eigenlijk helemaal niet nog een keer horen, maar ik drukte per ongeluk nog een keer op A. Fuck…
Als we het nu toch over snelheid hebben, my god, wat is deze game tergend traag. Ik wil door, ik wil op avontuur, ik wil kerkers doorlopen, eindbazen verslaan, schatten vinden. Ze doen er in Skyward Sword echt alles aan om ervoor te zorgen dat dit plezier zo weinig mogelijk aan bod komt. Waar ik tot nu toe voornamelijk mee bezig ben geweest is heel hard op de A knop rammen, heel vaak, heel erg vaak. Ik weet niet zo goed waarom, want het heeft totaal geen zin. Tekst kan niet worden geskipped, nooit en om het erger te maken is de tekst niet spontaan geladen, nee dit verschijnt letter voor letter. Soms lijkt het dat de tekst sneller verschijnt als ik B inhoud, maar ik weet het eigenlijk niet zeker. Als de batterijen van de controller bijna leeg zijn (wat ontzettend snel gebeurt met die motion plus eronder), dan is dat niet alleen te zien aan het rode icoontje onderin je beeld, nee ook Fi (de opvolger van Navi) vindt het belangrijk zich hiermee te bemoeien. Een icoontje gaat knipperen, je hoort een geluidje, ojee, Fi wil iets. Je klikt op d-pad naar beneden en er wordt langzaam, heel langzaam tekst geladen. Jo, je batterij is bijna leeg. Ik kan dit niet gelijk wegklikken, ik word gedwongen dit te lezen, daar word ik niet heel blij van.
Je kunt in Skyward Sword schatten vinden en dat is best leuk! Met al deze schatten kun je je wapens upgraden, geweldige toevoeging wat mij betreft, perfect. Helaas is het vinden van schatten soms zo irritant dat ik ze eigenlijk liever laat liggen. Elke keer als je een schat vindt die je nog nooit eerder tegen bent gekomen, komt er letter voor letter een tekstje in beeld waarin netjes wordt verteld wat je zojuist gevonden hebt, vervolgens opent je “schattenscherm” en zie je dat de zojuist gevonden schat wordt toegevoegd aan je collectie, prima. Als je nu later dezelfde schat weer vind, hoef je natuurlijk niet meer te zien wat die schat is, dat weet je tenslotte al, dus verteld het spel je ook niets, net alsof je een rupee oppakt, perfect. Als ik de game heb gestopt en ik ga de volgende dag weer verder dan verandert deze zaak, opeens vind het spel het weer heel hard nodig om mij te vertellen wat ik zojuist gevonden heb en te laten zien dat ook echt heel mooi aan mijn voorraad wordt toegevoegd. Dit is zo ongelofelijk frustrerend, het spel wordt constant onderbroken, er gaan geen vijf minuten voorbij waarin je gewoon lekker door kunt spelen.
Deze schijnbaar kleine puntjes maken het spel zo ontzettend traag, als ik dit op de een of andere manier uit had kunnen zetten, had ik de game nog wel een zeven willen geven, maar helaas, dit is niet mogelijk.
Alsof je met een vriend speelt die de game allang uit heeft
Fi is een bitch! Heb je weleens een game gespeeld met een vriend naast je die diezelfde game al honderden keren heeft uitgespeeld? Nee, je moet hier… Nee! Links! Nee ik zeg toch links! En nu met je boog, nee je boog! Juist en daarboven ja, daar. Nu schieten! Fi is die vriend. Ik mag helemaal niets, maar dan ook niets zelf bedenken. Elke keer als ik een nieuwe ruimte in kom, komt zij weer met haar aanwijzingen. Ten eerste kun je deze tekst uiteraard niet skippen, maar wat nog erger is, deze aanwijzingen maken het zo ontzettend makkelijk, ik mag helemaal niets meer zelf uitzoeken. Toen ik voor het eerst Ocarina of Time speelde (ik had nog geen internet), toen heeft het me weken gekost om in de buik van what’s his name (Jabu Jabu?) te komen, als ik op dat moment Fi bij me had gehad zou zij gelijk gezegd hebben dat die vis misschien wel wat wil eten. Ik wil dat verdomme zelf ontdekken, daar komt bij mij de voldoening uit, na uren lang eindelijk doorhebben wat je moet doen, dat geeft een fantastisch gevoel en dat is me in deze Zelda totaal ontnomen. Moeilijkste Zelda ooit? Ik zou niet weten waarom, voor mij is dit echt de makkelijkste Zelda ooit, misschien moeten ze de volgende keer een hardcore mode toevoegen.
Maarja, toch blijf je spelen…
Bah, bah, bah, wat een negativiteit toch allemaal. Uiteindelijk is het zo dat ik deze game wel gewoon uit ga spelen, ik ben tot nu toe aantal zeer leuke boss fights tegengekomen en ik wil de rest ook zien. Als je Skyward Sword met zijn voorgangers vergelijkt is het naar mijn mening gewoon echt geen goede game en ik had graag dat iemand van tevoren tegen mij had gezegd wat me te wachten stond, maar toch vermaak ik me er op dit moment prima mee, ondanks dat ik af en toe toch echt heel moe word van de traagheid.