Voornaam Achternaam 
Vorige week heb je kunnen lezen hoe Link in zijn zoektocht in de ruimte belandde om de champignons terug te pakken van iemand die exact op Mario leek. Onder het masker zat iemand die hij niet verwachtte. Een hevige strijd brak los, maar de aanvaller verdween in het niets. Link ging op zoek naar een manier om terug te komen op aarde, maar slaagde daar niet op tijd in. Hij kreeg het steeds benauwder en zakte in elkaar. Bewusteloos ligt hij op de grond. Benieuwd hoe dit afloopt? Lees dan snel verder!
“Link! Wakker worden! Kom op, wordt nou wakker!” Langzaam opent hij zijn ogen en ziet een prachtig groen grasveld. Voorzichtig staat hij op. Hij ziet gras zover hij kan kijken en niets anders. Plotseling valt de vloer onder hem weg en maakt Link een lange val naar beneden. Hij valt in de armen van prinses Zelda, die lief naar hem glimlacht. Ze zegt niks en zet de jonge avonturier op de grond. Een gigantisch gekraak is te horen en er ontstaat een gigantische scheur tussen beiden. Zelda is opeens onbereikbaar.
Plotseling beginnen ze allebei te rennen en springen samen de kloof in. Ze vallen in de eeuwigheid. Link pakt Zelda’s handen vast. Haar handen zijn steenkoud. Ze kijken elkaar diep in de ogen. Haar ogen beginnen opeens heel eng te draaien en krijgen een paarse gloed. Link laat van schrik haar handen los. Zelda begint angstaanjagend te lachen en verdwijnt in de duisternis. Link begint opeens naar beneden te dwarrelen als een licht veertje. Ineens voelt Link weer grond onder zijn voeten. Hij kijkt om zich heen en is omringt door allemaal klonen van Zelda. Ze naderen hem met uitgestrekte armen en een gemene lach.
Link word bij zijn keel gegrepen. “Wakker worden! Ben je oké?” klinkt er opeens. Het zweet staat op het voorhoofd van de jonge avonturier. Compleet bezweet wordt hij wakker in een bed. Hij kijkt om zich heen en ziet een vriendelijk lachende dame. “Dag slaapkop. Ik vond je hier buiten. Je komt niet van hier, hé? Je leek buitenbewustzijn, dus ik heb je mee gebracht naar hier en verzorgt. Je bent in het hoofdkwartier, waar wij onderzoek doen naar sterren en kometen. We zien de laatste tijd dat de sterrenkracht afneemt, maar daar zal ik je niet mee vermoeien.”
De vriendelijk lachende vrouw vertelt dat haar naam Rosalina is. Ze houdt het heelal in de gaten en beschermt deze. Zodoende vond ze Link op een verlaten planeet. Ze wijst Link de weg naar een sterportaal dat hem terug kan schieten naar de aarde. Link knikt vriendelijk als een dankgebaar voor het redden van zijn leven, het verzorgen van hem en het wijzen van de weg. Blijkbaar is dat nog steeds niet genoeg om ook maar één woord uit te spreken. Link stapt in de draaiende ster en vliegt terug naar de aarde.
Na een lange vrije val ziet Link de wolkenbarrière naderen. Hij fluit op z’n vingers en er komt een gigantische rode vogel tevoorschijn, op wiens rug Link naar het land vliegt. Link landt met z’n vogel op een toren. De prachtige rode vogel krijgt nog een aai over zijn bol en vliegt weer weg. Onze jonge avonturier belandt op de zoveelste voor hem onbekende plek. Hij kijkt vanaf de toren uit over de stad. Hij ziet mooie en oude gebouwen onder de grauwe lucht. Via de trappen klimt hij de toren af. Hij staat midden in de gigantisch stad Londen!
Link kijkt zijn ogen uit. Hier moet ergens een aanwijzing te vinden zijn naar Professor Layton. Hij loopt wat rond, totdat hij op een etalage stuit met televisies erin. Er staat een programma op over archeologen en tot zijn verbazing ziet hij Hershel Layton op de televisie voorbij komen. Hij is samen met een andere man aan het woord en ze praten over een grootste ontdekking. Toen ze nog jong waren en voor archeoloog speelden, stuitten ze op een mysterieus masker. Samen praten ze daarover in het programma.
Fi: “Ik neem waar dat dit masker zeer zeldzaam is. Mogelijk kan de werking van het masker ervoor zorgen dat Hershel weer tot leven komt. Ik dacht eerst aan een moeilijke puzzel, maar een emotieloze robot kan het ook wel eens mis hebben. Ik weet voor 98,9 procent zeker dat dit masker Layton’s laatste redmiddel zal zijn. Je moet er naar op zoek gaan. Ik stel voor dat je naar het kantoor gaat van de professor om te zoeken naar aanwijzingen”
De pratende parasiet op Link’s rug stelt een vizier in voor de locatie die hij moet vinden. Omdat het te ver is om te lopen, gaat Link met de trein. Niet zijn eigen trein dit keer, maar gewoon een openbare trein. Als hij eenmaal zit, slaat de vermoeidheid toe. Door het gewiebel van de trein worden zijn ogen zwaarder en zwaarder. Het duurt dan ook niet lang meer voor Link in slaap dommelt. De trein raast over de rails en passeert het ene naar de andere station, terwijl onze held vrolijk verder ronkt.
Of onze goedgemutste avonturier nog ontwaakt voor de eindbestemming en het masker weet te vinden, lees je volgende week in deel vijf.