Tidow Zo deel 2, na de enorm positieve reacties op deel 1, moet ik natuurlijk wel blijven leveren. Want wie heeft Monniejj vermoord? Heeft Karel er iets mee te maken? Allemaal vragen waar je waarschijnlijk geen antwoord op krijgt.
Lolloling no more.
Hij kon met moeite een gaap onderdrukken terwijl hij ingehaald werd door een kudde brugklassers. “Man, ik moet serieus eens wat vroeger naar bed gaan.” Dacht Lolloler bij zichzelf terwijl hij stug bleef doortrappen. De gure wind die vandaag waaide hielp ook weinig, behalve dan dat deze hem nog een beetje wakker hield. “Gisteren was het nog zo’n mooie dag… typisch Nederland.” Uit zijn iPhone klonk Slow Down van Showtek. Dat zou hij ook wel willen doen, maar hij was al te laat voor Duits. Of Frans… Hij had zijn rooster nog steeds nietin zijn hoofd zitten. De muziek hielp hem in ieder geval een beetjedoortrappen en gaf hem dat kleine beetje energie voor het laatste stukje. “Tijd om te gaan sparen voor een scooter… Misschien zal ze dan…” Hij schudde zijn hoofd. Het was over, uit. Zij was verleden tijd en hij moest doorgaan. Misschien moest hij Marianne maar eens bellen, ze was een aantal jaar ouder, maar toch… “Nee, ik moet gewoon een tijdje aan mezelf denken! En feesten met Oversoul en Barry. Dat helpt veel meer dan weer achter een meisje aan rennen.” Hij sloeg rechtsaf het schoolplein op. Er stond een enorme groep leerlingen buiten op het plein. Even verderop zag hij Jess huilen. “Wat is er aan de hand?”
“Jo Barry!” Barry draaide zich om, zelfs hij zag er treuriguit. Dat was niets voor hem. “Jo Lolloler…” Lolloler wilde hem een high five geven, maar deze werd niet beantwoord door Barry. “Gast? Wat is er aan de hand?” Barry keek hem vragend aan. “Heb je het nieuws niet gezien ofzo? Of je telefoon?” Lolloler had het nieuws inderdaad niet gezien, hij had gisteravond de hele avond in zijn eentje in de kroeg zitten wachten. Toen hij veel te laat thuis kwam was hij rechtstreeks zijn bed in gegaan. Lolloler schudde zijn hoofd. “Monniejj…” Lolloler keek Barry vragend aan. “Ze is hier gisteren dood gevonden.” Lolloler dacht even dat hij het verkeerd had gehoord. “Wat?” Barry knikte. “Heester, die babyface uit 2 mavo, hij heeft haar gistermiddag kennelijk aangetroffen in de WC op de begane grond. Vlakbij de ingang daar…” Lolloler kon geen woord uitbrengen. “Er was enorm veel bloed hoorde ik, met rare teksten op de muur… geschreven in haar bloed enzo. Compleet fucked up.” Duizenden dingen raasden door Lollolers hoofd, maar één kwam continu bovendrijven. “Monniejj… Dood…” Barry keek hem bedenkelijk aan. “Je kende haar toch helemaal niet? Of wel?” Lolloler schudde zijn hoofd. “Nee… Ik kende haar niet.”
Voor Lolloler het wist zat hij opeens in de aula. Op hetpodium stond de directeur van het IGF College, Jaylee. “… zwarte dag in de geschiedenis van het IGF College. Monniejj was een jonge meid die geliefd was door iedereen, zowel de leraren als de leerlingen. Onze school zal nooit meer hetzelfde zijn. Maar we zullen ons hier wel doorheen slaan. We hebben met slachtofferhulp afgesproken dat we de lessen vandaag gewoon door zullen laten gaan. Als je behoefte hebt om naar de lessen te gaan, ga dan. Mocht je naar huis willen, dan kan dat ook. In lokaal 1.01 zal slachtofferhulp een vertrouwenskamer inrichten. Daar kun je ook heen als je daar behoefte aan hebt.” De gehele aula luisterde geluidsloos. Op een aantal snikken die her en der verspreid uit betraande gezichten ontsproten. “Dit is een grote klap, maar we zullen hier weer uit komen. Dat beloof ik jullie!” Jaylee verliet het podium. Her en der stonden mensen op en liepen de zaal uit. Lolloler bleef zitten. “Gast, wat doe jij? Zullen we hem peren?” Lolloler keek naar Barry. “Ziet hij dit serieus als een manier om legaal te spijbelen ofzo?” Lolloler bleef stil, Barry keek ongemakkelijk om zich heen. “Nee…” Zei Lolloler uiteindelijk… “Ik ga naar Duits.”
Het bleek dat het eerste uur ondertussen al verstreken was.Lolloler had geen idee waar hij nu heen moest, hij zocht zijn tas door voor zijn agenda. “Huh.” Kennelijk had Lolloler het eerste uur gym en het tweede uur wiskunde… Hij haastte zich naar het lokaal. “Ik moet echt eens mijn rooster uit m’n hoofd leren.” Hij liep de gang door zag in zijn ooghoeken iets roods. Zijn adem stokte in zijn keel. Links van hem was een deur, afgezet met wit-rood politielint. Hij bleef even stil staan, zijn ogen gefocust op het lint. “Dus hier…” Hij schudde zijn hoofd en liep snel door.
Wiskunde was ondertussen al begonnen, maar het was verre vaneen normale les. Meneer Rik was vooraan in de klas aan het praten met een groepje leerlingen. Achterin was een ander groepje een verhitte discussie aan het voeren. “Serieus, ik zag hem gisteren!” Hoorde hij Got_Owned zeggen. Lolloler gooide zijn rugzak op een tafel en liep op het groepje af. “Nee man, dat kan niet. Onmogelijk!” antwoordde Oversoul op Got_owned. “Het is vast één of andere Islamiet. Je hebt toch gehoord dat er allemaal boodschappen in vreemde talen in haar bloed op de muren waren geschreven? En over een tijdje begint de Ramadam weer. Het klopt allemaal!” Typisch Oversoul, dacht Lolloler bij zichzelf. Het was duidelijk waar het groepje het over had. Hij ging erbij staan, ook al wilde hij het eigenlijk niet horen. “Nee man, ga toch weg met je Islamsamenzwering theorieën…” antwoorde Got_Owned. “Ik heb Karelgisteren gezien… het kan niet anders dan dat hij het is!” Lolloler keek op. “Karel?” Vroeg hij. “Wat heeft Karel hier mee te maken.” Oversoul, Got_Owned en de rest van het groepje leken hem op dat moment pas op te merken. “Oh hey…” Zei Got_Owned. “Heb je het nog niet gehoord?” Lolloler schudde zijn hoofd. Got_Owned kreeg een glimlach op zijn gezicht. “Hij geniet van de aandacht… “ Dacht Lolloler bij zichzelf. Lolloler liet het gaan en Got_Owned begon met zijn verhaal. “Het gerucht gaat dat Karel opgepakt is en verdacht wordt van de moord op Monniejj. En ik denk dat hij het gedaan heeft! Ik zag hem gisteren… Hij woont namelijk bij mij in de buurt.” Got_Owned pauzeerde even. “Niet dat het een vriend van me is ofzo… natuurlijk niet. Heel vroeger heb ik misschien eens met hem gespeeld ofzo.” Lolloler werd ongeduldig. “En?” Got_Owned herpakte zich. “Gisteren zag ik hem rond kwart over vijf door de buurt lopen, helemaal onder het bloed, mank aan één been en hij hield zijn arm stevig tegen zijn lichaam. Alsof hij gebroken was. En de moord was rond vijf uur…” Lolloler knikte en kreeg het opeens enorm benauwd. Hij rende de klas uit. Achter zich hoorde hij Oversoul. “Wat is er met hem?”
In de gang krijgt hij vreemde blikken van mensen. “Ik moethier weg.” Denkt hij in paniek bij zichzelf. Hij rent een WC in, ondertussen knelt er iets bij zijn maag. Zonder na te denken trekt hij er aan en loopt hij de WC in. Als Lolloler naar het object in zijn hand kijkt barst hij in tranen uit. Uit zijn dichtgeknepen vuist steekt een wit-rood plastic lint. Er valt nog net te lezen: …t betreden Poli… Hij kijkt om zich heen. “Dit is…” En dan wordt het zwart voor zijn ogen. Hij heeft het gevoel alsof hij valt. Minuten… uren… hij heeft geen idee hoe lang. Maar dan vertraagd zijn val en ziet hij een schim voor zich. “Lolloler…” hoort hij in een bekende stem. De schim voor hem wordt duidelijker. “Nee, nee, NEEEEEE” schreeuwt hij. De schim verdwijnt. Het licht komt weer terug. Hij is weer terug in de WC.
“Lolloler?” Achter zich hoort hij een stem. “Ik hoorde… watdoe je hier?” Hij draaide zich om. Achter hem stond Meneer 7threst. “Gaat alles wel goed?” Lolloler wist niet wat hij moest antwoorden. Stamelend antwoorde hij. “Nee… ja… nee… sorry… Ik moet weg!” Hij wurmde zich langs meneer 7threst en rende de gang in. Ondertussen klinkt de bel, het tweede uur is afgelopen. “Pauze.” Denkt Lolloler bij zichzelf terwijl hij met knikkende knieën naar het Wiskunde lokaal loopt om zijn jas en tas op te halen.
Hij loopt naar de aula, waar het een stuk leger is daneerder die dag. “Er zijn er veel naar huis…” Denkt Lolloler bij zichzelf. Tot zijn verbazing ziet hij Barry even verderop staan, samen met Daniel. De aanblik van zijn vrienden maakt hem iets rustiger. “Ik dacht dat je naar huis ging.” Vraagt Lolloler aan Barry. Barry knikte, “Ik kwam weer terug toen ik het hoorde van Karel… Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar ik wil het niet missen.” Daniel knikte. “Ja man, ik hoorde het tijdens Duits. Kennelijk is Karel gespot met bloed en een gebroken arm ofzo.” Lolloler luisterde het verhaal wederom aan, terwijl hij ondertussen steeds rustiger werd. Het begon steeds aannemelijker te klinken dat Karel er iets mee te maken had. “Maar goed… waterdicht is het ook niet.” Zei Daniel. “Ik bedoel… had ze niet ook een vriend? Die oudere gast, een tuinman ofzo?”. Barry knikte. “Ja klopt! Ik zag hen vorige week nog een keer rondrijden in zijn auto. Waarom dat?” Daniel vervolgde: “Nou… het lijkt me dat hij ook wel een flinke verdachte is. Wordt 90% van moorden niet door mensen gepleegd die het slachtoffer kennen ofzo?” Barry en Lolloler waren even stil. “Ja, zoiets kan wel kloppen.” Antwoorde Barry uiteindelijk, “Ik denk dat elke vriend van haar op dit moment ook enorm verdacht is. Gelukkig kende ik haar niet echt.” Lolloler glimlachte zenuwachtig naar zijn vrienden. Weer klonk de bel, de korte pauze was voorbij.
De volgende les was niet veel anders dan de les wiskunde. Lollolerzat met zijn hoofd in zijn Frans boek. Hij probeerde zich te concentreren op de zinnen die daar stonden. “Je veux dire pas de mensonges”Zei Lolloler hardop. Daarop kwam Barry opeens de les in gerend. “Jongens!” zei hij opgewonden. “Er is nieuws over Karel.” De hele klas, inclusief Meneer Radiant Silvergun ging om hem heen staan. “De vader van Scaevola is een politieagent en die heeft hem net horen zeggen dat er een huiszoeking is geweest bij Karel.” Het complete klaslokaal luisterde net zo gespannen als Lolloler. “Op zijn computer vonden ze een enorme hoeveelheid foto’s van Monniejj. Foto’s van haar facebook, maar ook foto’s dat ze door de school loopt, met haar vriend uit eten is… noem maar op.” Lolloler snapte het even niet. “Hij stalkte haar?” Barry keek hem lachend aan. “Ja! Hij is compleet gestoord man. Hij moet wel gedaan hebben.”
“Lolloler?” Lolloler keek om. In dedeuropening stond Directeur Jaylee, samen met twee mensen die hij nog niet eerder had gezien. “Kun je even mee komen?” Lolloler knikte en stond op. “Neem je jas en je tas ook maar mee.” Zwijgend deed Lolloler wat Jaylee aan hem vroeg. De helft van de klas keek hem zwijgend aan, een aantal fluisterde heftig onderling. Hij liep de klas uit, met Jaylee en de twee anderen. Bij zijn kantoor aangekomen draaide Jaylee zich om. “Dit zijn de twee inspecteurs die het onderzoek leiden. Ze willen je een aantal vragen stellen.” Lolloler knikte, terwijl hij achter de twee inspecteurs het kantoor in liep. Directeur Jaylee bleef buiten staan. De inspecteurs gebaarden Lolloler te gaan zitten. “Lolloler, aangenaam. Zoals je directeur al zei onderzoeken wij de moord op je schoolgenot Monniejj.” Lolloler kreeg het onbehaaglijk warm. “Kende je haar?” Lolloler schudde zijn hoofd. “Weet je dat zeker?” Lolloler knikte. De inspecteur zette een bedenkelijk gezicht op. “Hmm… kun je dit dan misschien verklaren?” De inspecteur legde een foto voor Lolloler neer. Op de foto zag hij een bekende voorstelling. Twee maanden geleden, in het restaurant waar hij voor het eerst een date met haar had. “Ik…” De Inspecteur ging recht tegenover hem zitten. “Nu wil ik je nogmaals vragen, ken je Monniejj?” Lolloler keek nogmaals naar de foto. Daarop was hij aan het glimlachen. Want toen was hij vrolijk. Want hij was daar… hij was daar met het meisje waar hij van hield. Het meisje dat een vriend had, maar wat hem niets kon schelen. Hij was daar… met Monniejj.
To be continued…