Want U en Electronic Arts

Geldwolven. Uitzuigers. Melkfabriek. Een stelletje klonende clowns. Zodra de woorden ‘electronic’ en ‘arts’ direct achter elkaar worden gezet, krijgen talloze zelfbenoemde hardcore gamers spontaan rode vlekken in de nek. Rode vlekken die groot zijn, dat ze zelfs het gezichtsveld belemmeren waardoor het menigeen ook nog eens zwart voor de ogen wordt.

Want Electronic Arts, waarom wordt er aandacht aan dat bedrijf besteed door zoveel mensen? Dat bolwerk van pure arrogantie, waar economisch cynisme en soms zelfs pessimisme van elk lopendebandproduct druipt. Dat instituut waar creativiteit gekortwiekt wordt ten faveure van rinkelende kassa’s. Dat…ja, spring nu op uw stoel waarde lezer, stel je medevolgelingen niet teleur en raas en tier en vervloek en verketter en verneder, ja verneder dat bedrijf.

Want hoe durft Electronic Arts bijvoorbeeld zoveel mensen te enthousiasmeren voor SimCity? En dan komt het na al die uitbreidingspakketten van De Sims 3 ook nog eens met een deel 4. Hoe durft het om BioWare naar voren te schuiven als poster child voor hun games, en waarom gaat dat nu DICE worden? Waarom worden oude series uit het vet gehaald en spelen we plots weer SSX? Hoezo wordt Need for Speed jaarlijks gemaakt? En FIFA? En voor die Amerikanen dat belachelijke Madden?

Want waarom kan Electronic Arts niet normaal doen? En gewoon spellen maken zoals al die andere ontwikkelaars? Gewoon een spel maken dat op een dag in de winkels ligt, er prima uitziet, prima speelt en verder ook, ja, prima is. Want ongetwijfeld dat je het dan wel zou kopen waarde lezer.

Want daarom doet Electronic Arts het natuurlijk, het is aandachtzoekerij. Want anders zou er nooit iemand stom genoeg zijn om jaarlijks te vragen naar ‘de nieuwste FIFA’. Want dan zou ook niemand het nu al hebben over Battlefield 4. Of Need for Speed, of Madden, of…ow god…een Star Wars-game. Maar u weet wel beter waarde lezer, u doorziet dit soort dingen feilloos.

Want u doorzag ook dat Diablo III nooit zijn hype kon waarmaken. U wist wel beter toen de nieuwe Call of Duty-pre-orders bekend werden en heeft uw hand op de knip gehouden. U speelt alleen wat u leuk vindt en daar hoort geen seconde van die populistische toplijstendominerende producten bij. Nee, u niet. U vindt het spreekwoord ‘wat de boer niet kent, vreet ie niet’ een belediging voor uw zeer gespecificeerde gamesmaak. U doorziet EA’s slimme spelletjes: meer van hetzelfde met een heel klein beetje anders, opgediend op een schoon bord.

Want u bent het probleem niet. Het probleem is die miljoenen anderen. Het probleem is de trouwe schare fans die al jarenlang de game spelen die u ten tijde van release met grappige plaatjes de grond in aan het boren was op obscure forums. Het probleem zijn ook de media, die de producten goed beoordelen omdat er ‘verder is gebouwd op het fundament van vorige delen’, een verering van Golghota zelve. Maar u niet, u zondigt niet. U niet. U werpe de eerste steen door de ruit waarachter ritselaar Riccitiello zijn onderdanen tot het uiterste drijft. 

Want met u natuurlijk miljoenen, nee miljarden anderen die net als u nooit een EA-game hebben aangeraakt. En die paar mensen die zo stom zijn om toch elk jaar weer FIFA te kopen als ze in een reclame hebben gehoord dat ie er weer is. Die zouden veel beter die Japanse RPG kunnen importeren. Of een diepe strategiegame moeten proberen. Of Journey gaan spelen – genoeg open vlaktes, slechts de bal, wat medespelers en een doel (of twee) erbij fantaseren en je bent er. Want net als u, is iedereen ontzettend begaan bij hoe moreel het bedrijf is dat de game heeft gemaakt.

Want u zou nooit fan kunnen zijn van een game waar winst op gemaakt wordt –op kosten van de speler! Stelt u zich toch eens voor. U koopt geen fastfood omdat het soms ‘even lekker makkelijk is’, u probeert niet de Joppiesaus-paprika-bacon-chips van Lays omdat deze tijdelijk gepromoot wordt in de winkel. U bezoekt alleen websites die Google u niet heeft aangeraden na een zoekopdracht. U bent volledig onafhankelijk. U leeft in uw eigen sprookje. Uw eigen goede ouderwetse sprookje.

Maar vergeet niet: every fairytale needs a good old-fashioned villain.