NeoTails Ah, Sonic the Hedgehog. Een naam die bij vele gamers goede jeugdherinneringen op haalt. Van de goede oude dagen op de SEGA Mega Drive tot de plezante 3D Avonturen op de Game Cube. Tegenwoordig staat onze held helasas niet meer zo sterk in zijn schoenen – Maar af en toe verschijnt er zeker nog een game die het zeker waard is om te spelen.. Daar gaat mijn eerste member recensie over – Sonic Unleashed uit 2008.
Zoals jullie allemaal vast wel weten zijn er twee verschillende versies van Unleashed – Eentje op de Playstation 2 en Nintendo Wii en eentje op de Xbox 360 en Playstation 3. Ik ga vandaag de Xbox 360 versie reviewen, wellicht dat er nog een Wii/PS2 member recensie later komt
—> Het Verhaal
Het verhaal achter Unleashed is eigenlijk behoorlijk simpel maar werkt gewoon goed.
In de opening van de game krijg je Sonic te zien, die op het ruimteschip van Dr. Eggman landt. Zoals altijd weer raast Sonic door de robotten heen en confronteert uiteindelijk de slechte man zelf. Maar Eggman heeft een duivels plannetje bedacht en gebruikt een machine om de kracht van de Chaos Emeralds te misbruiken om de aarde te doen splijten. Zo gezegd zo gedaan en uit de aardkorst komt een enorm wezen tevoorschijn die over de hele gesplete aarde verspreidt raakt. Eggman is zeer tevreden en gooit zowel Sonic als de lege Chaos Emeralds terug naar de aarde. Sonic overleeft de smak en ontmoet hierbij een klein wezentje, die zijn geheugen blijkt kwijt te zijn. Na opgemerkt te hebben dat hij behoorlijk wat veranderingen heeft moeten doorstaan besluit Sonic om Eggman op te sporen en hem te dwingen alles weer normaal te maken – Terwijl hij ondertussen ook “Chip” probeert te helpen met het vinden van diens geheugen. En zo begint een nieuw avontuur…
—-> Gameplay
Sonic Unleashed speel je op twee manieren – Overdag speel je met de donkerblauwe, bliksemsnelle Sonic die honderden robots aan stukken rent in 3D en 2D gebieden terwijl je s’nachts met een meer gespierde en sterkere vorm van Sonic (“The Werehog”) kleine beestjes aan stukken hakt.
Elke vorm heeft zo zijn voor en nadelen. Met Sonic ben je weliswaar erg snel, maar door het level design in de game kan het nog wel eens voorkomen dat je juist door die snelheid iets mist of in een afgrond valt die je van te voren niet kon zien. Ook de Werehog is niet zonder gebreken; Het afranselen van monstertjes is op het begin leuk maar kan na een verloop van tijd behoorlijk saai en eentonig worden. Maar alsnog blijft het een leuke en gevarieerde manier van spelen en er valt genoeg te ontdekken in de levels. Moet je in de dag levels extra goed opletten of je tijdens het harde rennen iets opmerkt kun je in de nachtlevels rustig op je gemak alle hoeken en gaten verkennen.
Want er valt genoeg te ontdekken in de game – Er zijn ruim 100 Sun en 100 Moon Medals te verkrijgen en dat is zo lang zo makkelijk nog niet! Ze zitten onder meer in de normale Act 1 levels maar zijn ook te vinden in extra zij missies van de mensen in het dorpje of de extra Acts die je na het voltooien van de eerste kan vinden. Ja, er valt meer dan genoeg te doen in de game en dat is een groot pluspunt.
—-> Graphics
Grafisch ziet de game er fantastisch uit. Van het vrolijke en gekleurde Adabat level (Gebaseerd op de Filipijnen) tot de torenhoge gebouwen van Empire City (Gebaseerd op Amerika). Er is bijzonder goed opgelet op details, zoals je op het plaatje hierboven kunt zien.
Hekjes, deuren en zelfs de sterren in de nachtlevels zijn goed te zien en alleen dat al is een lust voor het oog. Het enige mindere wat ik aan de graphics kan toevoegen is dat de game nogal traag kan worden als er teveel vijanden op het scherm zijn, dit is voornamelijk het geval in de nachtlevels. Wanneer de Werehog met twintig of meerdere vijanden te maken krijgt wordt het spel vrij traag en duurt het even voor je ze allemaal hebt verslagen.
Het kan erg vervelend worden als je je er aan blijft ergeren, maar zodra je de ”lag” leert te negeren valt het allemaal reuze mee.
—–> De Soundtrack
De Sonic serie staat vooral goed bekend om zijn vrolijke en leuke soundtrack en ook Unleashed is geen uitzondering. Hoor je in het Griekse stadje Apotos een kalm en relaxed deuntje zul je in Empire City vooral trompetten en jazz muziek horen. De hele game zit vol gevarieerde muziek en dit is dan in mijn ogen ook het grootste pluspunt van de hele game.
Maar buiten de deuntjes is er meer te horen in de game. Sonic, Chip, Eggman en zelfs Tails en Amy krijgen in de verschillende cut-scenes eigen stemmen en hoewel de dialogen niet altijd even vermakelijk zijn en af en toe behoorlijk cheesy kunnen overkomen is het niet rampzalig om aan te horen. Verder zul je de bekende ”Kling” geluidjes als je ringen oppakt weer horen en de vele krijsen van de monstertjes die je s’nachts afranselt. Ja, de soundtrack is opnieuw solide en daar ben ik persoonlijk het meest blij mee.
