Youtube & Uitgevers

Youtube, een bloeiende community waar vele video’s te vinden zijn. In het verleden heb ik een column geschreven over de keerzijde van Youtube en de eentonigheid. Toch sta ik wel positief tegenover deze vorm van content. Zeg nou eerlijk, we kijken allemaal weleens online een video waarin wij zien hoe iemand iets doet, wat ons helemaal niet lukt. Toch blijkt dit niet zo makkelijk te zijn, want uitgevers zitten deze makers vaak dwars. Maar hoe doen zij dat eigenlijk?

Om dit onderwerp beter te begrijpen, moet je wat weten over auteursrecht. Vele van ons denken dat wanneer je een game koopt, dat de rechten daarvan dan ook bij de koper liggen. Je denkt als koper zijnde dat je alles mag doen met de content op het gekochte schijfje wat je ook maar wilt. Toch klopt dit niet. Je mag misschien de koper zijn van een product, maar de maker van het product blijft de auteursrecht houden. Je bent als koper daarom ook verplicht om je te houden aan de verplichtingen die de maker stelt aan dit product. Dit is sinds 1912 zelfs wettelijk vastgesteld in de Auteurswet:

Het auteursrecht is het uitsluitend recht van den maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen, behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld.

Deze wet is internationaal vastgelegd, en dus ook van kracht in Nederland. Een internationale benaming voor deze wet is Convention de Berne. In onderstaand plaatje is te zien welke landen zich hebben aangesloten bij de Convention de Berne die sinds 9 september 1886 bestaat. Een belangrijk punt hierin is dat je niet zomaar andermans werk mag gebruiken voor commerciële doeleinden en daar gaat het volgens vele mis momenteel, of toch niet?

Als ik uit eigen ervaring spreek, dan zeg ik dat Youtube een mooi medium is om onze video’s te uploaden. Denk daarbij aan de videorecensies, coverage van de gamescom en de Undercovered afleveringen waarin wij maximaal vijftien minuten aan content voorzien van commentaar. In het verleden hebben wij op regelmatige basis ook meldingen ontvangen van Youtube dat een bepaald bedrijf een filmpje claimt. Een claim is niets anders dan het opeisen van een video- of muziekfragment uit je video die toebehoort aan de auteur. Dit hoeft gelukkig niet het einde te betekenen, maar de vraag is eerder: waarom toch deze claim?

Youtube is één van de snelst groeiende medium en daarmee is er ook een economisch belang in het spel. Waar Youtube vroeger nog was om het vakantiefilmpje van drie minuten te delen met ome Jan, is het doel nu eerder om geld te verdienen. Grote Youtube kanalen weten precies hoe zij dit medium moeten gebruiken en met behulp van Google Adsense is er de mogelijkheid om geld te genereren. Denk hierbij niet aan tientallen euro’s, maar aan minimaal honderden euro’s. Dit is uiteraard afhankelijk van de grootte van het kanaal. Uiteraard vinden uitgevers dit geen goed idee, want nu is er een andere groep die geld genereert met de games die zij uitgeven. Zij ontvangen geen deel van de opbrengst, die gegenereerd wordt met filmpjes. Daarom claimen veel uitgevers bepaalde content in video’s zodat zij de inkomsten krijgen uit deze video’s en niet de persoon die de video in elkaar heeft gezet.

Een belangrijk argument van de kanalen en dus ook voor ons, is het feit dat wij op deze manier juist extra aandacht schenken aan diens games. We proberen juist mensen zo goed mogelijk te informeren over wat je kan verwachten van een game die je koopt. Uitgevers zouden dit moeten soort video’s juist zien als extra promotie, maar toch werkt het in de wetgeving niet zo en hebben uitgevers het in dit soort gevallen gewoon voor het zeggen. Uitgevers zijn echt niet altijd eerlijk. Zo weten wij uit ervaring dat sommige uitgevers tegendraads zijn. Vaak krijgen wij mailtjes met daarin de nieuwste trailers van games. In deze mailtjes staat ook vaak dat wij toestemming hebben om deze beelden te downloaden en te gebruiken voor journalistieke doeleinden, zoals ter ondersteuning van video’s. Veel uitgevers werken ook pershubs waar je als journalist, recensent of videomaker juist het materiaal mag downloaden om te gebruiken. Men spoort je op deze manier juist aan om gebruik te maken van hun dienst, zodat je de bekendheid van het product kan vergroten. Doe je dit, dan kan je al snel een claim verwachten op het gebruikte materiaal. De optie om een claim te betwisten is er wel en gelukkig helpt dit in veel gevallen ook. Toch zijn er enkele uitgevers die de betwistte claim alsnog handhaven waardoor je video of offline gaat of dat de uitgever geld verdient met een video die jij gemaakt hebt.

Hiermee houdt het op voor de videomaker zou je denken, maar dat is niet helemaal waar. Er is nog een extra stap die je kan zetten en het klinkt erg ingewikkeld: een betwistte claim die alsnog geclaimd wordt kan je alsnog betwisten. Veelal wordt voor deze optie niet gekozen, omdat Youtube nogal dreigend overkomt. Zodra je alle gegevens hebt ingevuld, krijg je de mededeling dat als je het instuurt er een kans bestaat dat de desbetreffende persoon je voor de rechter daagt en dat alle kosten op jou verhaald kunnen worden en dat je een negatieve aanmerking krijgt op je Youtube kanaal. Deze stap is meestal niet makkelijk te zetten en daarom zit er veelal maar één oplossing erop: de claim erkennen en de strijdt te staken.

Onlangs heeft Youtube een systeem ontwikkeld waarmee Content ID’s nog sneller worden toegepast. Het nadeel van dit systeem is dat veel mensen zo maar het recht op een fragment kunnen toe-eigenen, terwijl zij niet eens de rechten hebben. Dit heeft als gevolg dat veel creatieve video’s van grote Youtube kanalen offline gehaald worden en waardoor de inkomsten voor die kanalen omlaag gaan. Op zich hoeft dat geen ramp te zijn, maar het geval is alleen dat veel van deze eigenaren rondkomen van hun video’s en daarnaast geen baan hebben. Gelukkig is er wel licht aan het eind van de tunnel, want een aantal uitgevers komen in opstand tegen dit systeem.

Afgelopen week verscheen al een statement van Deep Silver met daarin de oproep aan Youtube kanalen om hun video’s met een claim op te sturen. Zij zullen er dan voor zorgen dat deze video’s zonder een Content ID verder kunnen. Deep Silver staat gelukkig niet alleen in de strijd tegen dit nieuw beleid. Ubisoft, Blizzard en Capcom hebben zich aangesloten bij de strijd, wat zeer opmerkelijk is. Capcom is namelijk één van de bedrijven die in het verleden betwistte claims aanhield. Capcom heeft daarom ook een statement naar buiten gebracht:

What your media can do is „dispute“ the claim and only after that we are able to release the claim.

Naar mijn idee heeft Deep Silver een juiste stap gezet naar hoe het eigenlijk zou moeten en daar mogen zij trots op zijn. Alleen had deze stap al veel eerder gezet moeten worden. De Content ID claims worden voornamelijk toegepast op trailers die één-op-één gekopieerd en geüpload worden of die gebruikt worden in een overzichtslijstje van games. Er is echter één uitgever die de kroon spant met de Content ID claims en dat is Nintendo. Die eisen zelfs het recht op van Let’s Play video’s en daarmee zijn zij ook de enige die dit aandurven, ondanks de vele kritiek vanuit de industrie.

We zijn er nog lang niet en de strijd tegen de Content ID claims moet ook verder gevoerd worden. Hoe leuk Youtube het ook maakt met onderstaande video over hoe Content ID claims in elkaar steekt, ze verwoesten daarmee wel veel creatieve video’s die deze snelst groeiende community juist nodig heeft. Wij maken ons borst alvast nat voor de vele claims die wij zullen ontvangen voor het gebruik van de gameplay trailers in onze Games Top 50 2013!