Chris Glerum Volgens de Griekse mythologie is alles begonnen met de oerknal, met Chaos. Je kunt dus stellen dat het leven niet kan bestaan zonder chaos. Toch wordt er altijd gestreefd naar orde. De mensheid wil orde. De Olympische goden willen orde. Moeder Natuur wil orde. Eén man wil geen orde. Als het aan hem ligt, eindigt alles zoals het begonnen is. Als het aan Kratos ligt, eindigt alles met chaos.
Kratos leeft maar voor één ding: wraak op de goden. En in het bijzonder wraak op één specifieke god: de oppergod Zeus. In het slotstuk van de God of War-trilogie maakt Kratos op bloederige wijze een einde aan zijn strijd tegen de goden. Vragen worden beantwoord, vetes worden uitgevochten en de strijdbijl wordt allesbehalve begraven. Nadat Kratos in de voorgaande delen de gehele mythologische wereld tegen zich in het harnas gejaagd heeft, mag hij nu korte metten maken met een legioen helden, halfgoden, goden en titanen.
Hierdoor zit het verhaal tjokvol met verwijzingen naar talloze mythen. Met elk figuur heeft Kratos wel een voorgeschiedenis en hoewel het daardoor misschien af en toe wat verwarrend is voor iemand die niets opheeft met de Griekse mythologie, kunnen de ‘mythologeek’ en mensen die de eerste twee delen gespeeld hebben smullen van de verwijzingen en symboliek waarvan het verhaal bol staat. De game slaagt erin om meer te doen dan mythen alleen als inspiratiebron gebruiken. In God of War III wordt een moderne mythe gecreëerd; de mythe van Kratos.
Extra’s zoals je ze verwacht
Nadat je de game hebt uitgespeeld, staan er een aantal voor de hand liggende extraatjes op je te wachten. Je kunt het verhaal opnieuw doorlopen op een andere moeilijkheidsgraad, genieten van extra voordelen die tijdens je avontuur gevonden relics bieden (al gelden deze voordelen niet op hogere moeilijkheidsgraden die je nog niet voltooid hebt), Kratos een make-over geven via nieuwe kostuums of extra gevechten voeren in de Challenges en Combat Arena. Zeker de moeite waard is de videosectie, waarin je een kijkje achter de schermen krijgt van Santa Monica Studios.
God of War III pakt het verhaal op waar deel twee eindigde, dus precies wanneer de tweede oorlog tussen de titanen en de goden op het punt van beginnen staat. De titanen beklimmen de berg Olympus en onder leiding van Moedertje Natuur, de titan Gaia, willen ze de heerschappij van Zeus beëindigen. Kratos heeft zijn eigen agenda die op dit punt toevallig overeenkomt met die van de titanen, dus op de rug van Gaia lift hij rustig mee naar boven.
Hoewel, rustig? Eigenlijk is het begin van de game allesbehalve rustig, want op de rug van Gaia gebeurt er van alles. Vijanden belagen Kratos en er is zelfs een eindbaas die je op de rug van Gaia moet verslaan. Een eindbaas die tien keer zo groot is als Kratos, op de rug van een levend wezen dat nog tientallen keren zo groot is als de eindbaas. Werkelijk ongelooflijk! De filmische manier waarop de actie in beeld gebracht wordt, maakt de gevechten die je op de lichamen van titanen voert tot onvergetelijke spektakelstukken. De game laat je meerdere malen naar adem happen, omdat de schaal waarop de actie plaatsvindt nauwelijks te bevatten is.
Deze hoogtepunten worden behoorlijk gedoseerd, want het merendeel van het avontuur bevind je jezelf in rustiger vaarwater. Dan blijkt God of War III trouw te zijn aan zijn voorgangers, want je gaat weer van claustrofobisch gangenstelsel naar stijlvolle tempel en van steile berghelling naar panoramisch bergplateau. Hier wachten weer een aantal puzzels op een oplossing, waarvan sommigen zo vakkundig verzonnen zijn dat ze behoorlijk wat denkwerk vereisen. Toch voelt het rondlopen door de mythologische omgevingen als meer van hetzelfde. Meer van het hele leuke, enorm enerverende, ongelooflijk overweldigende zelfde, maar wel meer van hetzelfde.
Dit kan eigenlijk ook gezegd worden van de gevechten, al is er alles aan gedaan om meer variatie in het knokken te brengen. De wapens die Kratos in de loop van het avontuur verzamelt, zijn bijvoorbeeld veel beter uitgebalanceerd dan in eerdere delen. Elk wapen heeft zijn eigen kwaliteiten en daardoor gebruik je daadwerkelijk alle wapens om vijanden in de pan te hakken. Vooral de Cestus zijn een heerlijke toevoeging, want met deze zware handschoenen sloop je elke vijand die zijn dekking niet zo goed op orde heeft. De andere drie hoofdwapens zijn vooral varianten van elkaar; snelle, scherpe messen waarmee je vijanden op allerlei manieren in mootjes kunt hakken. Er had wel wat meer creativiteit in de wapens mogen zitten, maar aan de andere kant is het beter om drie varianten te hebben die allemaal nuttig zijn, dan een creatief wapen waar je niks aan hebt.
Kratos is ook wat handiger geworden in het vechten zonder wapens. Zo kan hij de omgevingen gebruiken in zijn voordeel, bijvoorbeeld door de schedel van een vijand te verbrijzelen op een scherpe rots. De fijnste toevoeging is nog wel dat Kratos een vijand kan oppakken om deze als levend schild te gebruiken en als quarterback met de vijand door een menigte te beuken. Deze actie is vooral extreem nuttig als je door een grote groep van (maximaal) vijftig vijanden overvallen wordt en wat ruimte voor jezelf moet creëren. Hoewel de gevechten vertrouwd, nee, zeer vertrouwd voelen, slaat de verveling dankzij deze nieuwe vaardigheden absoluut niet toe.
Wel laat de game hier en daar wat kleine steekjes vallen. Vooral de verzamelwoede wordt niet echt aangewakkerd, want de verzamelobjecten zijn niet erg creatief verstopt. Naast een levens- en magiebalk heb je ditmaal ook een voorwerpenbalk en om de limiet van deze krachten te vergroten, dien je Gorgon Eyes, Phoenix Feathers en Minotaur Horns te vinden. Waar je in de eerdere delen echt goed moest zoeken naar kistjes met deze voorwerpen, liggen de kistjes in deel drie helaas iets teveel in het zicht en is het nauwelijks een prestatie te noemen wanneer je al deze upgrades weet te vinden.
Ook is het jammer dat de (letterlijk) grootste troef van de game niet veel vaker wordt uitgespeeld. Als je zoals God of War III de puike prestatie weet te leveren om gevechten op ongekende schaal zonder enige hapering in beeld te brengen, moet je daar meer gebruik van maken. Nu mag Kratos slechts heel af en toe het lichaam van een titan onveilig maken en dat is jammer, want vooral deze momenten zijn onvergetelijk. De ‘gewone’ eindbazen leveren weliswaar vermakelijke gevechten op, ze staan toch echt in schril contrast tot de gigantische titanengevechten. Doordat er vaker gekozen wordt voor gewone eindbaasgevechten dan voor titanenstrijden, blijft een nasmaak hangen dat je meer wil. Meer van die epische slagen op megaschaal. Minder kleine climaxen, meer gigantische climaxen. En dat is eigenlijk niet helemaal terecht, want wat God of War III biedt, is gewoonweg uitstekend.