Timo Pleus Anno 1404 bleek vorig jaar een heerlijke PC-game te zijn waar tijdens het spelen de uren werkelijk voorbij vlogen. Als je plots de waarschuwing krijgt dat je inmiddels al drie uur bezig bent en dat het misschien een goed idee is om even te stoppen, schrik je je toch wel rot. Maar het geeft ook wel aan hoe heerlijk verslavend die game eigenlijk is. Met Anno 1404: Venice gaan er waarschijnlijk weer een hele hoop kostbare uurtjes verloren.
Uitbreiding
Anno 1404: Venice is een uitbreiding op Anno 1404. Wie niets tot weinig van deze game af weet kan beter eerst de recensie van Jelle lezen, aangezien met betrekking tot Anno 1404: Venice voornamelijk de veranderingen ten opzichte van het origineel worden behandeld. Voor een beter inzicht in de gameplay kun je hier de recensie van Anno 1404 bekijken.
En dat zal hoogstwaarschijnlijk komen door de grootste nieuwigheid die met deze uitbreiding komt: de multiplayerfunctie. Om eerlijk te zijn had het origineel al een dergelijke modus moeten kennen, maar om een onbekende reden ontbrak deze.
Goed, dat is vergeven en vergeten, want nu het er wel is, werkt het ook gelijk goed. Het opzetten van een potje (zowel online als via LAN) is relatief simpel en alles is tot in het oneindige in te stellen. Van de grootte van de onbewoonde eilanden tot de soorten epidemieën die uit kunnen breken; verzin het en het is aan te passen. Daarnaast is ook eenvoudig de tijdsduur binnen de perken te houden. De eisen om een spel te winnen zijn al net zo uitgebreid aan te passen. Zo is er in mijn ogen niks mooier dan zien dat je net even eerder naar een moderne beschavingsfase overspringt dan de ander en zo de overwinning binnensleept.
Het is wel te adviseren om een potje te spelen met vrienden of betrouwbare spelers. Wellicht kun je zelf wel erg goed bepalen hoe lang een potje duurt, maar je hebt altijd personen die aan een potje beginnen en na een uurtje door krijgen dat ze in tijdsnood komen of dat ze niet meer kunnen winnen en dus gewoon vertrekken. Het is enorm frustrerend bij een game als Anno 1404 om plots op te moeten houden en dat al je werk voor niets is geweest. Daarnaast sla je ook niet zo snel een spel op om later weer mee verder te gaan, zeker niet als je met vreemden aan het spelen bent.
Voor de ware einzelgängers onder ons is er ook offline weer wat te beleven. Er zijn een vijftiental nieuwe missies waarin afgereisd wordt naar Venetië om allerlei klusjes op te knappen voor de heer Garibaldi. Er valt zelf te bepalen welke missies wel worden gedaan en welke niet, waardoor je niet geforceerd wordt om bepaalde missies te doorlopen die misschien wat saai zijn. Wie bij deze nieuwe setting ook een totaal nieuwe factie verwacht waar een flinke dosis nieuwe gebouwen beschikbaar voor is, komt echter bedrogen uit. Een hele Venetiaanse beschaving opbouwen zit er niet in en je moet jezelf dan ook redden met de beschikbare gebouwen uit het origineel met slechts een aantal nieuwe gebouwen.
Het enige gebouw dat daadwerkelijk van invloed is op het spel is het opleidingscentrum voor spionnen. Dit zorgt ervoor dat het strategisch aspect, dat Jelle in het origineel nogal karig vond, een stuk sterker naar voren komt. Spionnen kunnen de steden van concurrenten binnendringen om vervolgens de bevolking het leven zuur te maken. Hij kan bijvoorbeeld een epidemie in de hand werken of de pyromaan uithangen. Zo zal de moraal van het volk flink kelderen en wordt de hele ontwikkeling van de concurrerende beschaving vertraagd.
Daarnaast hebben spionnen nog een andere belangrijke functie. Elke stad wordt namelijk bestuurd door een soort gemeente. Deze gemeente heeft een bepaald aantal zetels en de ‘partij’ die over de meerderheid van deze zetels beschikt heeft het recht om de stad over te nemen. Spionnen kunnen ook in dit politieke systeem binnendringen en zo win je dus terrein zonder gebruik te hoeven maken van het militaire aspect, dat sinds oudsher toch het ondergeschoven kindje is in Anno.