The Cave (X360)

Met een steeds groter wordende invloed van ‘kleine’ games, waaronder ook Indies, zien we gelukkig steeds vaker verloren gewaande genres een comeback maken. De shoot em ups, top-down games en klassieke adventures bijvoorbeeld. In die laatste categorie is met name Telltale Games lekker bezig, maar het is fijn om te zien dat ook andere ontwikkelaars de traditionele adventure weer willen maken. Zeker als een van die ontwikkelaars Ron Gilbert blijkt te zijn. Groot geworden bij Lucas Arts toen hij werkte aan klassiekers als Monkey Island en Maniac Mansion. Gesteund door de studio van zijn oude maatje Tim Schafer kwam Gilbert zo’n anderhalf jaar geleden uit met een 2d-adventure, genaamd The Cave. Hooggespannen verwachtingen dus.

Het concept van The Cave lag al een aantal jaar op de plank bij Gilbert, maar pas in het begin van 2013 kwam het tot een release. In de game zijn er zeven protagonisten die een ieder op een quest gaan die hen door de ingewikkelde gangenstelsels van de in de titel benoemde grot leiden. De grot zelf doet daarbij dienst als narrator en biedt zodoende begeleiding en cynisme tijdens je avontuur.

Zodra de game start mag je uit de cast van zeven personages er drie uitkiezen om mee af te dalen in de grot. Het zevental wordt niet bij naam genoemd en praat nooit, maar wordt door de grot omschreven als The Monk, The Adventurer, The Hillbilly, The Scientist, The Twins, The Knight en The Timetraveler. Veel meer weet je niet van de characters voordat je er drie meeneemt naar de diepten van The Cave. Maar tijdens het doorspelen van de puzzels in de grot krijg je steeds meer achtergronden te weten van elk personage en doorspeel je een wel heel duister stukje geschiedenis van elk van hen.

The Cave is een ervaring die erom smeekt om met elk personage doorlopen te worden. Terwijl sommige levels hetzelfde blijven, onafhankelijk van jouw set van personages, zijn andere gedeeltes van de game zorgvuldig vormgegeven aan de hand van specifieke hoofdrolspelers. Ieder character heeft een eigen level. Zo worden meerdere playtroughs dus gestimuleerd, als je alles wilt ervaren wat The Cave te bieden heeft. Dit leidt dus ook wel tot wat herhaling aangezien ongeveer de helft van de puzzels in een nieuwe sessie hetzelfde zijn.

Dat gezegd hebbende, de puzzels zijn wel absoluut het sterkste punt van de game. Ze zijn leuk, grappig en goed doordacht. Hoewel de setting, controls en algemene feel van de game niet lijken op die van de oude point and clicks, zijn de puzzels van The Cave heel duidelijk op de ijzersterke fundering van dat genre gebouwd. Je hoeft niet meer aan de slag met een inventaris aangezien elk personage maar één voorwerp met zich mee kan sjouwen. Deze kunnen nog steeds gecombineerd worden en door dit te doen en te interacteren met de omgeving zullen de puzzels opgelost moeten worden. Je hoeft niet eindeloos op zoek naar voorwerpen, zodra je langs iets loopt dat je moet gebruiken, verschijnt er boven dit item de naam van het voorwerp. Hoewel er echt wel wat breinbrekers tussen zitten, is alles met een beetje (videogame)logica op te lossen. De perfecte balans!

 
De omgevingen waarin je personages terecht komen, bevinden zich allemaal in de grot, maar dit was voor Ron Gilbert en studio Double Fine geen reden om alleen maar saaie rotsblokken te gebruiken. In de grot is namelijk genoeg plek voor onder andere een kermis, een kasteel en een laboratorium. De levels zijn vrij groot en moeten eerst even ontdekt worden voordat je een duidelijk beeld krijgt van wat de puzzel van je vergt. Bij dit verkennen komen ook een boel platform-elementen kijken. De 2d-omgevingen herbergen vele kamers en vaak is er op meerdere locaties tegelijk een actie nodig om verder te komen, zoals het tegelijk omzetten van schakelaars.

Hiervoor is het gameplay-mechanisme van de drie personages in het leven geroepen. Met de d-pad van je controller switch je tussen de characters en zodoende beweeg je dus met drie afzonderlijke poppetjes door de puzzels. Zij hebben ieder ook nog eens een speciale kracht die in hun eigen levels ingezet moeten worden. Als mechanic werkt het uitstekend en is het leuk om de krachten te bundelen, maar het vele heen en weer lopen wordt na verloop van tijd een beetje saai. Zeker als je met alle drie de personages naar de andere kant van het level moet lopen, want je zult de route drie keer af moeten leggen. Helemaal omdat het platformen niet altijd vlekkeloos werkt en wat langzaam aanvoelt bij met name het beklimmen van touwen en ladders, wordt het soms iets te langdradig.

Als laatste klacht moet ik even kwijt dat je af en toe wat zal merken van een instabiele framerate op de Xbox 360-variant waarop ik The Cave heb gespeeld. Wanneer je van personage wisselt komt dit soms voor, maar ook op willekeurige punten tijdens het lopen. Wellicht wordt er dan op de achtergrond iets geladen dat dit veroorzaakt. Aan de andere kant krijg je nooit een laadscherm te zien in The Cave, wat dan weer een positief punt is.

Zoals het hoort in een goede adventure is er ook genoeg humor aanwezig. Het schrijfwerk is iets waar deze game in uitblinkt en fans van de klassieke Lucas Arts-games zullen zich direct thuis voelen bij The Cave. Van de donkere humor in de setting van de levels tot het cynische commentaar van The Cave zelf. Ook zitten er verwijzingen in naar oude games van Ron Gilbert en de typische humor daarvan. Zo kom je wel eens een Grog Vending Machine tegen of wordt een fakkel aan de muur omschreven als een Burny Ouchy Thing. De humor is in vrijwel elk aspect van de game terug te vinden en werkt vaak prima.

Grafisch is het ook allemaal dik in orde bij The Cave. Het is een soort 2d-samensmelting van de stijlen van Tales of Monkey Island en een andere downloadable game van Gilbert, DeathSpank. Dit resulteert in een fraai uiterlijk met vooral leuke en gedetailleerde animaties.