Pokémon HeartGold / SoulSilver

Het is altijd fijn om jeugdvrienden na een tijdje terug te zien. Om te kijken hoe het met ze gaat, of ze nog steeds hetzelfde leventje leiden, of ze zich anders gedragen of juist geen steek veranderd zijn. Vaak geldt het laatste. Juist daardoor voelt een hernieuwde ontmoeting zo vertrouwd aan en voel je direct weer verbondenheid met oude vrienden. Op een sterke vriendschap kun je altijd weer terugvallen. Ja toch, Totodile?

Mijn goede vriend Totodile is in de negen jaren die ik hem niet gezien heb, nauwelijks veranderd. Hij leeft nog steeds bij die aardige Professor Elm in New Bark Town. Oké, zijn leventje in Johto heeft hem na al die jaren een wat voller kleurtje gegeven, maar uiteindelijk blijft hij dezelfde goede vriend met wie ik negen jaar geleden de wereld over reisde. Wanneer Prof. Elm me vraagt om het reisje langs Memory Lane en al die andere plaatsen in de Johto-regio opnieuw te maken in Pokémon HeartGold en SoulSilver, hoef ik dus niet lang te twijfelen wie er trouw aan mijn zijde staat. Die goede, blauwrode vriend Totodile.

Al snel blijkt dat de tijd niet helemaal stil heeft gestaan in Johto. Mijn blauwe gevechtsmakker loopt opeens het hele avontuur achter me aan, wat op zich gezellig is, maar waarom doet hij dat eigenlijk? Misschien om gefotografeerd te worden door die maffe fotograaf die op verschillende plekken opduikt? Het is niet zo dat hij iets bijzonders doet als hij achter me aan hobbelt, behalve ruimte op het scherm innemen. Ach, het maakt ook niet zoveel uit. Totodile heeft me waarschijnlijk gewoon gemist (ik hem ook) en wil daarom overal zijn waar ik ook ben.

Ik op mijn beurt wil de hele wereld veroveren, zoals ik dat al jaren doe. Eerst iedereen in Johto verslaan en vervolgens Kanto onveilig maken. Gym voor gym badges binnentikken. Een sterrenensemble bij elkaar sprokkelen. Totodile wijzen op het feit dat hij niet zo koppig moet zijn en gewoon moet evolueren in Croconaw en Feraligatr. Scyther aansporen om via een ruil in Scizor te transformeren. Larvitar zich laten ontpoppen tot de imposante Tyranitar. Ik blijf met mijn team van trouwe volgelingen trainen, trainen en nog eens trainen, om uiteindelijk de beste Pokémon-trainer van de wereld te worden. Zoals ik dat al jaren doe, opnieuw en opnieuw en opnieuw. En opnieuw geniet ik er met volle teugen van.

Als leider van mijn Pokémon-team geeft Totodile het goede voorbeeld: hij leert allerlei handige nieuwe aanvallen die hij negen jaar geleden nooit in zijn kop gestampt kon krijgen. Dat moet trouwens ook wel, want de andere tweehonderdvijftig Pokémon hebben ook niet stilgezeten. Alle wilde en alle getrainde Pokémon leren nieuwe kunstjes, al zijn die kunstjes doorgaans bekend uit Pokémon Diamond / Pearl / Platinum. Het is nieuw voor de Johto-regio, niet voor de wereld van Pokémon.

Er zijn meer dingen die nieuw voor de regio zijn, maar niet voor de wereld van Pokémon. Denk aan het fantastische Global Trade System, waardoor je Pokémon kunt ruilen met spelers van over de hele wereld. Of aan de twee-tegen-twee gevechten, waarin je twee opponenten tegelijk mag verslaan. Dubbele punten-gevechten noemen Totodile en ik ze ook wel eens. En niet te vergeten de touchscreenbesturing, al hadden ze die er van mij uit mogen laten. De besturing via knoppen wordt er door de nieuwe lay-out niet sneller op.

De Pokéwalker is een toffe extra, maar helemaal nieuw is de stappenteller zeker niet. Op de Nintendo DS zagen we het al in Walk With Me, maar zelfs ten tijde van de Game Boy Color was er al een Pokémon-stappenteller: de Pokémon Pikachu. Ook hiermee kon je Pikachu bij je dragen en hem trainen. Eigenlijk is de Pokéwalker dus gewoon de opvolger van dit apparaatje, met het verschil dat je nu elke Pokémon bij je kunt dragen. Wel zo gezellig!