Benjamin Ben Soms heb ik er moeite mee, en soms kan het mij geen ene flikker boeien wat een ander van mijn hobby denkt. De tijd dat ik liever niet toegaf druk te zijn met het spelen van ‘computer spelletjes’ omdat ik bang was neergezet te worden als een nerd in een donker zolderkamertje is in ieder geval voorbij. Toch merk ik dat het hele gamen door een hele grote groep mensen nog steeds niet begrepen wordt. Want wat is er nu gezond aan een volwassen vent die met ‘kinder speelgoed’ speelt en zich meer dan eens in fictieve werelden bevindt? In mijn ogen HELEMAAL niks…
Er heerst namelijk echt nog heel erg veel onbegrip over het hele gamen. De meeste mensen komen namelijk niet veel verder dan een Candy Crush (nee, je krijgt geen leven van mij laat mij met rust) of Flappie Bird, en associëren daardoor ook gelijk de rest van dit medium met deze simpele rotzooi. En tja, als jij alleen deze ‘games’ kent, dan kan ik snappen dat je denkt dat alle virtuele spellen vallen onder kinderlijk speelgoed. Toch zou ik al die onwetende zieltjes gigantisch graag willen laten zien wat de gamewereld nu werkelijk inhoud en écht te bieden heeft. Want er is zoveel meer dan menig mainstream mensje denkt dat er is.
Ik sprak laatst met een meisje in een kroeg die net een vriendje had en tegen mij zei ; ‘Jij bent ook een beetje een gamertje toch, wat vinden jullie er in godsnaam leuk aan om op knopjes te drukken en van die stomme spelletjes te spelen?’. Met een blik van ‘jij snapt d’r echt de ballen van hè’ keek ik haar aan, de gedachte die vervolgens als een sneltrein in mijn hoofdstation binnenkwam was ‘Jij wilt een antwoord? Dan krijg jij een antwoord!’.
Ik vroeg haar ; ‘Lees jij wel eens boeken?’, haar antwoord was een volmondig ‘ja!’. Mijn vervolgvraag daarop was ; ‘Hou jij van films?’ Waarop zij als respons gaf ‘Van een goede film op zijn tijd kan ik echt wel genieten ja. ’
Ik keek haar aan en zei ‘Een goede game is namelijk voor mij als een goed boek of een goede film. Het is niet alleen stom op knopjes drukken en kijken naar het scherm. Je beleeft namelijk echt iets, net zoals jij dit doet bij het lezen van een boek of het kijken van een film. Je maakt iets mee waar je graag in door wilt gaan om te zien wat het nog meer voor je in petto. Waar jij doorgaat naar een nieuw hoofdstuk in jouw boeken, ga ik door naar een nieuwe missie in mijn games.’
Ze keek me aan met een vragende blik en had dit antwoord kennelijk niet van mij verwacht. ‘Ik denk zelfs,’ ging ik verder ‘Dat games het “jou iets laten beleven” beter doen dan welk andere medium dan ook. En in games als Fifa mag je dan wel geen verhaallijn hebben, bij het spelen van de campagne neem je bijvoorbeeld wel de rol van manager van een voetbalteam op je. Een rol die menig jonge vent graag in het echt zou willen beleven. Gamen is dus niet alleen het spelen van een spelletje, het is het op je nemen van een fictieve rol en dit vervolgens in volle teugen beleven. Vaak is dit ook nog eens een rol die je in het echte leven nooit had kunnen realiseren omdat je de capaciteiten niet bezit, of omdat de wetten in de reële wereld gewoon anders zijn. Ook kun je doen en laten in een game wat je wilt, en zitten nergens consequenties aan vast. Je bent even in een andere werkelijkheid die losstaat van die realiteit vol wetten die wij vandaag de dag kennen. Dus net als een boek of een film is het ook een heerlijke uitvlucht.’
Ik bleef nog even met haar doorpraten maar weet niet helemaal zeker of ik tot haar doorgedrongen ben of niet. Ze snapte in ieder geval wel dat ik haar probeerde duidelijk te maken dat gamen meer is dan enkel het knoppen drukken. Want mannen die met elkaar op de bank zitten met bier, chips en een vette multiplayer-game, die hebben het gewoon enorm naar hun zin en de grootste schik.
Wat velen dus niet snappen is dat gamen een ervaring kan zijn, en een hele mooie ook. Ze zien het nog steeds als kinderlijk tijdverdrijf, en daar kan ik mij kapot aan ergeren want dit is in heel veel gevallen gewoon niet waar. Waarom bestond er anders zoiets als die dikke vette 18+ sticker. Dat ouders er dan voor kiezen om hun kindertjes van 8+ games als GTA te laten spelen is dan weer hun probleem.
Een andere argument waar ik ook absoluut niet tegen kan, is het feit dat mensen denken dat gamers geen leven hebben. Dit vind ik sowieso een vette kut uitspraak, want of jij je vrije tijd nu vult met shoppen, beunhazen, kroeg zitten of gamen : Laat iedereen dit even lekker voor zichzelf bepalen, zolang je wat doet leef je en heb je in mijn ogen dus gewoon een leven! Deze uitspraak is dan ook gericht op het feit dat veel gamers spellen in hun eentje spelen en daardoor niet in sociaal contact met anderen komen.
Nu ben ik een gamer die verrekte veel single-player games speelt en uitspeelt, en dus ook iemand die daar veel vrije tijd in stopt. Maar ben ik daardoor minder sociaal? Nee, natuurlijk niet, ik ga in het weekend gewoon naar vrienden, zit bij de voetbal, bezoek de kroeg en ga verschillende tentfeestjes af. Ook ga ik gerust eens op de koffie bij mijn zus en haar kindje, sta ik ’s avonds achter het fornuis om de rest van het gezin hier van een maaltijd te voorzien en ben ik als klap op de vuurpijl ook nog eens leerkracht in het basisonderwijs. Hoor je dat? Wat een mirakel hè : Fanatiek gamen en een sociaal leven hebben. Het is mogelijk mensen! Het is mogelijk! Can i get a Halleluja?
Maar ook mensen die denken dat gamers lui zijn kan ik soms wel schieten. Ja, we zitten op de bank, en ja we vertrekken alleen een spier als we honger,dorst of jeuk aan onze derrière hebben. Maar ondertussen verzetten we ook enorm veel werk. Onze hersenen werken meer dan geregeld op topsnelheid hoewel dit absoluut niet het geval lijkt. Zo heb ik bij Zelda in een uur meerdere puzzels oplost, ben ik in L.A. Noire druk aan het speuren naar zenuwtrekjes bij ondervraagden en denk ik met Advance Wars druk na over wat mijn volgende tactische zet zal zijn.
Het lijkt misschien alsof wij niets doen, maar ondertussen zijn we in ons hoofd drukker en scherper dan ooit. Natuurlijk is het daarbij niet de bedoeling dat je de hele dag op de bank blijft zitten, want dan vind ik het niet meer dan terecht dat je de titel als luie lamzak opgestempeld krijgt. Nee, hierbij heb ik het over de gamers die even een uurtje of twee achter elkaar spelen. Mensen zien dit als nutteloze tijdverspilling, maar dit ben ik gewoon niet met ze eens. Zolang jij trouwens plezier hebt gehad van de tijd die je zojuist ‘verspilt’ hebt, dan is dit in mijn ogen helemaal geen tijdverspilling. Jep, denk daar maar eens over na.
Natuurlijk gaat al dit bovengenoemde niet voor iedereen op.Want er zijn echt gamers bij wie het stereotype ook daadwerkelijk klopt. Mensen die een hekel hebben aan omgaan met anderen, en de luie dikzakken (sorry, voor deze term) die alles voor zich gedaan krijgen en écht letterlijk de hele dag op de bank liggen met een controller in hun klauwen bestaan gewoon echt. Maar het is meer het onbegrip over het gamen in het algemeen dat ik hier heb proberen aan te snijden. Mensen die niet gamen weten het echt niet waar ze het over hebben met de uitspraken die ze doen. Ga je er eerst eens goed in verdiepen en probeer dan eens je mening te geven. Want het stereotype waarmee mensen die gamen worden geassocieerd klopt namelijk 9 van de 10 keer gewoon niet.
Yours truly,
Benjaminben
