jdd1nonly Zeikerds, dat zijn het. Van die mensen die constant lopen te zaniken over het feit dat vroeger alles beter was: “Vroeger was het eten niet zo duur. Dankzij die euro draai ik tegenwoordig ieder dubbeltje om. Vroeger waren we tevreden met twee televisiezenders. Nu moet de jeugd minimaal internet hebben om zelf te kunnen kiezen wat ze willen kijken op YouTube. Vroeger maakten muzikanten tenminste nog muziek. Tegenwoordig is het alleen maar van dat gehakketak en gerepperdeklep.” Ik ben ergens ook één van die mensen, die lijken te zeuren om niets en die opklaren wanneer een zin begint met: “weet je nog toen…”. Ja, dat was vet.
Voor dat soort mensen is er nu de Game Room. Althans, daar lijkt het voor bedoeld te zijn. De Game Room is een gratis stukje software dat een arcadehal nabootst. In echte arcadehallen staan allerlei soorten machines zoals arcadekasten, speeltafels en Dance Dance Revolution-machines die heel veel geluid maken en licht geven. Voor een klein bedrag kun je dan een potje spelen. In de Game Room werkt het precies hetzelfde. Voor een klein bedrag kun je een aantal klassieke games van onder andere Atari, IntelliVision en Konami spelen. Hoewel, klein, 240 Microsoft Points voor een game of 40 punten voor tien minuten spelen is eigenlijk veel te veel. Helemaal als er 200 Microsoft Points wordt gevraagd voor IntelliVision-titels. Eigenlijk zouden die games gratis beschikbaar moeten zijn om de Game Room-gamer een beetje tegemoet te komen, want het is het gewoon niet waard in vergelijking tot andere games. Ik mag dan een gierige Nederlander zijn, maar ik weet wanneer ik voor de gek gehouden word.
Digitale kwartjes
Ik moet zeggen dat ik best een vreemd gevoel heb bij het digitaal inwerpen van mijn echte geld. Het kopen van een digitale arcadekast doe ik daarom ook liever. Eenmalige uitgaven zijn in mijn ogen relaxter. En Microsoft, kan het allemaal nog gecompliceerder? Twintig gratis tokens waarbij je er vijf per keer in moet leveren om tien minuten gratis te mogen spelen. En het betalen van 240 Microsoft Points voor de versie voor óf Xbox 360 óf de PC, en 540 Microsoft Points voor beide? Ik word er helemaal para van. Ik wil mijn geld altijd kunnen zien en ik wil niet met één of andere goocheltruc te maken hebben.
De presentatie van de Game Room voelt overigens ook een beetje afgeraffeld aan. Er is meestal een hoop bekend over de arcadegames en extra fanmateriaal dat mogelijk geleverd kan worden. Atari heeft bijvoorbeeld de originele versiering van de arcadekasten gekoppeld aan de game die in de kast zit. Konami heeft alleen zwarte kasten met de titel van de game bovenin. Dat voelt gewoon goedkoop aan en doet daarmee af aan de algehele ervaring. Daarnaast bezoek je alleen apart afgebakende kamers en kun je niet rondlopen in de omgeving zelf met je Avatar. De Game Room ziet er nu in feite uit als een opgeleukt Xbox Dashboard.
Daarnaast is het huidige aanbod niet bijzonder groot en sommige games van met name Intellivision hebben de tand des tijds niet goed doorstaan. Deze games zijn vaak zeer simplistisch, al is dat niet zo verwonderlijk: de meeste games komen uit het eind van de jaren zeventig. Pong en Pac-Man komen echter ook uit die periode en die zijn nog steeds wel aardig om te spelen. Het aanbod van vooral Konami stelde mij tot op zekere hoogte tevreden. Er staan alleen een hoop titels tussen waar ik niets mee heb en die me ook niets lijken zoals Sea Battle en Jungler. Toch hoop ik dat klassiekers als het originele Space Invaders (geen Battlantis of cheap ass Space Armada), Galaxian, Pac-Man en Ms. Pac-Man, Moon Patrol en Dig Dug de lijst zullen aanvullen. En wat te denken van tweede generatie-arcadetitels als Smash TV, Street Fighter II en Mortal Kombat (kom op Warner Bros.!). Helaas wordt het wachten tot het eind van april voordat er nieuwe titels verschijnen. Ik zal een paar games van Konami uitlichten waarvan ik vind dat ze het nu nog het bedrag waard zijn om te spelen, want de rest boeide me geen stuiver.
Road Fighter
Deze game van Konami uit 1984 is de voorloper van de OutRun-serie. In de game bestuur je van bovenaf een rode auto. Het is de bedoeling dat je een aantal auto’s inhaalt en je auto bijtankt om niet in het midden van de race met een lege tank te komen staan. Je hebt naast je gasknop ook een turboknop waarmee je enorm snel gaat. Het kost aardig wat concentratie om met volle snelheid langs alle auto’s te crossen en tegelijkertijd de benzine-upgrades te pakken. Daardoor is deze arcaderacer niet alleen leuk vanwege het racen, maar er komt ook een vorm van strategie aan te pas. Ga je te hard, dan mis je waarschijnlijk de brandstof en kom je met een lege tank te zitten. Ga je te zacht, dan zit je sowieso met een te lege tank. De bedoeling is dus om een perfecte balans te vinden en dat houdt je zeker een paar uurtjes zoet.
Scramble
In Scramble bestuur je een ruimtevliegtuig dat zich door nauwe gangen moet manoeuvreren. Je kunt recht vooruit schieten en bommen laten vallen. Net als in Road Fighter moet je er ook voor zorgen dat je genoeg brandstof hebt om te kunnen blijven vliegen. Brandstof ligt op de grond en verdien je door het kapot te schieten of er een bom op te laten vallen. Tja, niet echt logisch, maar dat maakt niet uit. Het is en blijft een spelletje, en een behoorlijk verslavende ook. Scramble is namelijk echt intens moeilijk. Meer dan eens zul je doodgaan, maar elk level is gewoon haalbaar en geen enkele keer is het de fout van de computer. Het komt allemaal aan op jouw vaardigheden. Dit is de definitie van een goede arcadegame. Het ziet er goed uit (voor een spel uit 1981), bestuurt prima en wordt leuker hoe vaker je het probeert. Je merkt echt dat je beter wordt. Wanneer je Scramble echt tof vindt, is het aan te raden om ook Super Cobra te checken, het vervolg op Scramble waarin je een helikopter bestuurt.
Shao-Lin’s Road
Deze titel verraste mij serieus en is tot nu toe mijn meest gespeelde Game Room-titel. Dit is één van de eerste beat ‘em ups en hij speelt heerlijk. Je bent in dit spel een mannetje dat andere mannetjes in elkaar schopt. Hoewel het spel geen grote levels bevat, zitten er in elk level een aantal etages waarop je kan vechten. Je mag vier keer geraakt worden voordat je een leven kwijt bent en upgrades verdien je door een bolletje op te vangen dat soms tevoorschijn komt nadat je een vijand hebt verslagen. De besturing reageert goed en daarmee is dit een alleraardigste (side scrolling) beat ‘em up. Probeer hem gerust, hij zal niet teleurstellen, dat garandeer ik.
Tutankham
Het plunderen van waardevolle schatten en vernietigen van gevaarlijke beesten die constant op jouw pad gegooid worden. Dit is het adventure-genre zoals je hem waarschijnlijk niet kent, in 2D. Je kijkt van bovenaf op je poppetje en schiet met een straal vijanden dood. Dit lijkt zeer simplistisch, maar ook deze game verslindt muntjes. Het is echt supermoeilijk omdat constant vijanden je het leven zuur maken en omdat niet altijd valt te voorspellen waar de volgende aanval vandaan komt. Een zeer moeilijke maar toch speelbare game die de echte diehards een keertje geprobeerd moeten hebben.