Beumink Is het een naam? Is het een orgaan? Is het vogel? Is het Superman? In dit is geval is het de hoofdpersoon in een verrassend goede actie RPG en hij heeft nog superkrachten ook. Net als bij Superman is zijn identiteit nog niet algemeen bekend. Jammer, want Nier blijkt net als Clark Kent met rode cape een hoogvlieger. Tijd voor een dia…uh… analyse.
In de game speel je met vader Nier die koste wat kost zijn zieke dochter Yuna moet genezen. Zijn wereld wordt geteisterd door zogenaamde Shades die als doel hebben de mensheid uit te roeien. De hardnekkige vijanden komen in verschillende soorten en maten en zijn een constante bedreiging voor de menselijke bevolking van de steden. De game start in een verlaten stad. Het is koud, leeg en de imposante flatgebouwen zijn grotendeels verwoest. Hoofdpersoon Nier vecht tegen de verschillende Shades die het gemunt hebben op zijn dochter. Hij lijkt ten onder te gaan, maar krijgt hulp van een bijzonder boek. Het boek geeft hem magische krachten waardoor hij korte metten maakt met de tegenstanders. Als hij de vijandelijke belagers bijna heeft uitgeroeid volgt er een flits en wordt hij wakker in een nieuwe wereld in de toekomst. De sneeuw maakt plaats voor de zon en de flats zijn vervangen door gotische gebouwen en huisjes. Hoe hij hier terecht is gekomen is niet bekend. Dochter Yuna is helaas nog niet genezen en ook de Shades zijn nog volop aanwezig. Pak je grote zwaard en dikke boek er snel bij en begin de strijd om Yuna te redden en de Shades te verpulveren.
Kies één van de verschillende wapens en geef de vijanden een enkeltje naar de eeuwige jachtvelden. Naast de gevechtstechnieken met het zwaard en andere slagwapens krijgt Nier ook beschikking over het boek Grimoire Weiss, waarmee hij magische aanvallen kan uitvoeren. Het vechten begint simpel; je hebt twee aanvalsknoppen waarvan er maar één echt belangrijk is. Al snel krijg je de beschikking over uiteenlopende magische aanvallen . Je speelt ze vrij door speciale vijanden een kopje kleiner maken. De magie tovert de gevechten om tot een waar spektakel en het is gewoon superleuk om de vele verschillende vijanden van hun leven te beroven. Je hebt een lading aan magische speren, een grote sterke hand en nog veel meer brute acties tot je beschikking dankzij het boek.
Al je aanvallen, wapens en overige uitrusting zijn te versterken door er “Words” aan te koppelen. Verslagen tegenstanders laten deze woorden willekeurig vallen. Mede dankzij deze versterkingen en krachten is de game op de gemiddelde moeilijkheidsgraad, normal, aan de makkelijke kant. Aangezien je vaak een overdosis aan gezondheidsitems bij je draagt – je vindt ze echt overal – ga je sowieso niet snel dood. Wie uitdaging wil kan de moeilijkheidsgraad lekker een standje hoger zetten. Kun je ook eens zeggen dat je een game op de hoogste moeilijkheidgraad hebt uitgespeeld.
Hoe moeilijk of makkelijk je de game ook instelt, geknokt moet er worden. Om Yuna te redden bezoek je meerdere kerkers waarin je korte metten maakt met de Shades en verschillende puzzels oplost. Aan het einde van een kerker staat er steevast een gevaarlijke eindbaas op je te wachten. De eindbazen laten zich niet zomaar afslachten en zijn vaak een waar spektakel. Eén van de hoogtepunten is het gevecht met een gigantische gekko. Zijn beweeglijkheid zorgt ervoor dat je telkens een andere plek moet vinden van waaruit je de aanval kunt inzetten. De amfibie dwingt je om alle verschillende onderdelen van het level te gebruiken. Je rent trappen op, springt naar platformen en ontwijkt zijn aanvallen, die telkens veranderen. Zoals gezegd: een waar spektakel.
Een knipoog naar Zelda
Nier brengt op eigen wijze een ode aan de Zelda-games. Je vindt in de game zelfs een eindbaas die letterlijk uit The Legend of Zelda: The Wind Waker is weggelopen. De opmerkingen die het boek Weiss maakt zijn geniaal. “Goh, die hebben we nog niet eerder gezien” of “Wat origineel zeg”.
Naast de kerkers is er een open wereld vrij te verkennen is. Je kunt klusjes doen voor dorpsbewoners, lekker gaan vissen, op jacht gaan of de toerist uithangen in verschillende dorpjes. Je altruïsme is geld waard, waarmee je nieuwe wapens of voorwerpen kunt kopen. De sidequests zijn vaak redelijk simpel van opzet, maar zijn wel leuk om uit te voeren en nooit irritant. Omdat je met de opdrachten goed geld kunt verdienen en weer een portie ervaringspunten ontvangt, blijf je gemotiveerd om deze klusjes te klaren.
Tijdens je grote avontuur en kleine zijsprongetjes word je bijgestaan door een paar spraakzame metgezellen. Vooral het arrogante en bijdehante boek Grimoire Weiss weet constant een glimlach op je gezicht te toveren. Met name de schunnige opmerkingen over de pikante kleding van teamgenoot Kaine zijn hilarisch. Kaine is dan ook een pittige tante met dito outfit die net als Nier beschikt over een arsenaal aan magische aanvallen en is uitgerust met twee grote zwaarden. Het team wordt compleet gemaakt door de kleine jongen Emile die met een bijzondere gave de tegenstanders kan verstenen. De personages zijn zeer goed uitgewerkt, ze hebben een sterk karakter en ook de stemmen zijn van een prima niveau. Alle helden veroverden al snel een plaatsje in mijn hart.
Het verhaal is, mede dankzij de personages, van een hoog niveau. Door de plotwendingen en prachtige scènes raak je echt betrokken bij het lot van het team en Niers dochter. De game weet de speler te raken met enkele dramatische momenten die prachtig worden begeleid met sfeervolle muziek. Het versterkt de emotie en sfeer van de game op pakkende wijze. Je oren worden echt verwend, je ogen iets minder helaas. De game is geen lelijk eendje, maar ten opzichte van grote titels als Final Fantasy XIII en God of War III ziet de wereld van Nier er een beetje kaal uit.
De game verbloemt dit enigszins door constant op een leuke manier met camerastandpunten te spelen. Het grootste deel speel je vanuit een derde persoonperspectief, maar de camera wisselt ook regelmatig naar andere hoeken. Zo aanschouw je bepaalde delen als een side-scrolling platformer, beweegt de camera zo dat je Nier van bovenaf ziet en speel je zelfs een level vanuit een vogelperspectief. De meeste binnenlocaties zie je vanaf de zijkant waarbij de camera kunstig van het derde persoonperspectief van buiten naar het zijaanzicht van de binnenlocatie draait als je bijvoorbeeld een café binnen loopt. Dit werkt allemaal supergoed, de camera biedt je niet alleen een compleet overzicht van de actie maar maakt de game ook nog eens een stuk beter. De standpunten zorgen voor een aangename afwisseling; een goed voorbeeld van hoe je een leuk idee goed uitwerkt, chapeau!