ThijsBarnhard Bijna anderhalf jaar geleden sprak Jelle de legendarische woorden tegen Arthur: ”Jij bent echt zo’n gast van; ik skate, dus ik leef.“ Als ik heel eerlijk ben kan ik mij niet meten met de nonchalante stijltje van Arthur en de uitdrukking ”ik skate dus ik leef” zou in mijn geval eerder zijn: “ik leef nog omdat ik niet skate.” Skateboarden doe ik veel liever veilig vanaf de bank met een controller in de hand.
Inmiddels doe ik dit al bijna drie jaar, sinds de eerste Skate die een nieuwe generatie skategames inleidde. Een generatie die niet alleen om mooiere beelden draait, maar ook een nieuwe manier van besturen met zich meebrengt. De unieke manier van skaten die in het eerste deel is opgezet blijft ook in de derde iteratie gehandhaafd. Tricks schud je niet uit je mouw door knoppencombinaties, maar door met de rechterstick snelle bewegingen te maken. De skater op het scherm doet vervolgens ollies, nollies en kickflips om maar even een paar tricks te noemen. Aan deze opzet is niets veranderd.
De grootste uitbreiding (en daarmee verandering) op het gebied van tricks is te vinden in de mogelijkheid om ze ‘dark’ uit te voeren, met je skateboard om zijn rug gedraaid. Voor de rest is het skaten vooral bijgeschaafd. Gamers die de eerste twee delen hebben gespeeld kunnen dan ook zo weer op hun board stappen. Skaten is immers net zoals fietsen: dat verleer je nooit.
Ook als je het nog nooit geleerd hebt dan is er geen man overboord, skater en acteur Jason Lee geeft in de rol van Coach Frank nieuwelingen les in zijn speciale skatepark. Er is verder ook een easy-modus die wat vergevingsgezinder is, waardoor je minder snel van je board afkukelt. De echte skateveteranen hebben ondanks de vergrote toegankelijkheid niet te vrezen. Opdrachten kunnen deze keer ‘gekilled’ worden door aan extra specifieke eisen te voldoen en de nieuwe hardcore-modus zorgt ervoor dat het boarden nog realistischer aanvoelt. Complexe trucs zijn lastiger uit te voeren en bovendien is het extra moeilijk om na het uitvoeren van een trick met beide benen op je board te blijven staan.
De soundtrack
Wat verse deuntjes tijdens het skateboarden is altijd belangrijk. De muziek van het tweede deel zweefde wat rond de middelmaat, maar in Skate 3 zijn er enkele opvallende tracks te vinden. Epic Phil’s favoriete nummer Goodbye Horses van Q Lazzarus is erin te vinden en een lekkere oubollige uitschieter Cracklin Rosie van Neill Diamond. Overigens bestaat ook nog de mogelijkheid om met de interactieve soundtrack aan te spelen, hierin wordt het nummer versterkt aan de hand van de plek waarop je skater is en hoe goed je op dat moment presteert.
De opdrachten die je aangaat als skatekoning in wording zullen de veteranen misschien wel bekend voorkomen. Een fotoshot voor een tijdschrift hier en wat opnames van een skatevideo daar, het is allang niet nieuw meer, maar het bevredigende gevoel dat je krijgt wanneer je een serie van tricks op de juiste plekken in één run uitvoert is nog altijd lekker. Verder komen er ook nog grotere toernooien voorbij waarin zoveel mogelijk punten halen het doel is en zijn er ook races waarin je tegen een groep andere skaters in hoog tempo een helling afraast. Het uiteindelijke doel achter dit alles is deze keer ietsje anders, je runt namelijk een skateboardmerk en om geld in het laatje te krijgen moeten er boards verkocht worden. Door vooral veel in de belangstelling te staan vul je beetje bij beetje een meter die, als ie vol is, een nieuwe skater aan je team toevoegt. Deze nieuweling is vervolgens helemaal naar eigen inzicht aanpassen.
Het overkoepelende nieuwe onderdeel bij dit alles is de mogelijkheid om het allemaal ook online te doen. Ranked matches voltrekken zich deze keer in teamverband, waardoor het een strijd van crew vs. crew wordt. Minstens zo interessant is de mogelijkheid om aan fotoshots of toernooien, die ook allemaal in de singleplayer zitten, met je team deel te nemen. Op deze manier haal je niet alleen makkelijker de overwinning, want vele handen maken ligt werk, maar gaan er ook meer boards over de toonbank omdat je een online bonus krijgt.
Skate 3 voelt verder op vrijwel alle andere vlakken als een perfectionering van de serie. Toevoegingen uit het tweede deel, zoals de mogelijkheid om je eigen skatepark in elkaar te knutselen, zijn verder uitgebreid en verbeterd en ook de manier waarop je deze keer onderuit kan gaan en op behoorlijk nare manieren botten kan breken is, zij het lichtelijk over the top, simpelweg beter en leuker. Misschien ligt het aan mijn kinderlijke humor, maar een virtueel mannetje keihard te pletter zien vallen op een reling is gewoon een geestig gezicht. The Hall of Meat-evenementen spelen verder in op deze pijnlijke manier van leedvermaak. Het is hierin de bedoeling om jezelf op de meest gruwelijke manieren te laten ‘bailen’.
Dat de skaters op grappige manieren op hun bek kunnen gaan is natuurlijk erg leuk, maar het moet gezegd worden dat de personages er simpelweg niet zo mooi uitzien. De omgevingen in Skate 3 zijn zeer kleurrijk en de wat ongedetailleerde personages steken hier, met name in de tussenfilmpjes, nogal schril tegen af.
Een geheel ander kritiekpunt is te vinden in hoe de wereld in elkaar steekt. Voorheen speelde Skate zich af in een stad waar je naadloos van de ene locatie naar de andere bewoog maar de nieuwe omgeving, Port Caverton, bestaat uit drie losse gebieden waar tussen geen echte verbinding zit. Om van het industriële gebied naar het universiteitsterrein te komen moet je via de kaart ordinair teleporteren. Een beetje jammer, want op die manier wordt je niet meer echt geprikkeld om je al skatend van het ene punt naar het andere te begeven om op die manier nieuwe locaties voor tricks en stunts te vinden.