Eelco Hanou Welkom in Armadillo, New Austin, het laatste ongerepte stuk land langs de Frontier en de laatste plaats waar je jezelf zou willen tegenkomen. Het is 1908 en de periode van het Wilde Westen komt bijna tot een eind, maar het leven in ‘het land der mogelijkheden’ is nog even slecht als voorheen. Van de regering, belastingen en zogenaamde bescherming wil niemand iets weten en men maakt hier zelf de dienst uit. Daarmee is het een toevluchtsoord voor egoïstische entrepreneurs, ongeschoren onverlaten en verwilderde vrijbuiters die ongestoord hun gang kunnen gaan. Voor echtgenoot, vader en ex-outlaw John Marston is het helaas de eindbestemming van zijn treinrit.
In Red Dead Redemption (RDR) volg je het verhaal van John Marston, één van de laatste cowboys uit zijn tijd en iemand die zich perfect thuis zou moeten voelen in een omgeving zo wild als het westen. Het bestaan van een outlaw heeft hij echter de rug toegekeerd en hij leeft nu vreedzaam met zijn gezin op een boerderij. Maar de tijden veranderen en John wordt door de federale regering gechanteerd met zijn criminele verleden. Hij moet zijn oude wapenbroeders opsporen als hij niet in de gevangenis wil belanden.
How the West was captured
Aangezien je een groot gedeelte van de game te paard doorbrengt en ook van het beest gaat houden, is het goed om te zien hoeveel tijd Rockstar heeft besteed aan het ontwerp van deze dieren. De ontwikkelaar heeft via motion capturing de bewegingen van een echt paard opgenomen en dat is te merken. Paarden gedragen zich natuurgetrouw en zien er realistisch uit; van de spieren op de benen tot de wapperende manen en via fijnere details zoals het schrapen met de hoeven zodra je stil staat.
Al bij aanvang van de game valt de indrukwekkende draw distance van het prairielandschap op. Je kunt werkelijk zo ver kijken als het oog reikt en in de gigantische wereld van RDR is dat héél ver. Soms zwiepen de telefoonkabels heen en weer door een opkomende storm en ontstaan er modderpoelen op de weg. Ondanks de donkere wolken blijft het uitzicht vanaf de rug van je paard op zulke momenten adembenemend. Dit zorgt niet alleen voor een ongekende ambiance, de prachtige panoramaplaatjes laten je ook nieuwe dingen ontdekken. Zo viel mijn blik een keer op een spookstad langs de horizon, terecht genaamd Tumbleweed, waar ik in een spannende shootout met een vijandelijke bende terecht kwam.
De shootouts zijn een waar knalfestijn, want de soepele actie in RDR is een verademing ten opzichte van Grand Theft Auto IV, dat af en toe te kampen had met een stroeve besturing. Dankzij de open omgevingen heb je in RDR nooit last van een problematische camera en vind je met gemak dekking achter rotsen, hekjes of gebouwen. De vuurgevechten worden er ook niet minder intens door; het beeld vult zich constant met rook en rondvliegende kogels en het vernieuwde Dead Eye brengt in dit soort hectische situaties uitkomst. Dit slow motion systeem geeft iedereen de tijd om de vijanden één voor één te markeren en ze in stijl af te maken met een paar salvo’s van een sixshooter. Even later rijd je langs de met kogels doorzeefde huisjes verder, met een voldaan gevoel en meer faam achter je naam.
Al je acties in het Westen bezorgen je namelijk Fame, wat ervoor zorgt dat omstanders je gaan herkennen. De manier waarop je die acties verricht geven je al dan niet Honor, wat gevolgen heeft voor je reputatie van (anti)held. Dit komt vooral naar voren via de ‘dynamic events’ en zijmissies die je tegenkomt. Na mijn avontuur in Tumbleweed stuitte ik bijvoorbeeld op een schuilplaats van bandieten. Een geëmotioneerde man herkende mij en vroeg of ik zijn gekidnapte dochter wilde redden. Ik was echter te druk bezig met het bewonderen van een geweer dat ik zojuist had opgepakt en voordat ik de kans kreeg in te grijpen, schoot de bandiet haar dood. Vastbesloten om zo’n traumatisch moment nooit meer mee te maken, besloot ik dan ook om als ‘goedzak’ verder te spelen. Dit leverde mij na verloop van tijd een erestatus op, met als gevolg dat ik beleefd werd gegroet op straat, dat ik korting kreeg van winkeliers en dat Marshalls een oogje dichtknepen als ik een misdaad beging. Als koelbloedige moordenaar staat er sneller een prijs boven je hoofd, al zijn er andere voordeeltjes en zelfs een speciaal paard te verdienen als slechterik. Het is daarom fijn dat je op de lange termijn altijd beloond wordt voor je daden, ongeacht de keuzes die je maakt.
Bovenstaande situaties zijn helaas niet overal zo subtiel uitgewerkt. Wanneer John door een vreemde wordt gevraagd om een vriend voor ontrouw met een prostituee te behoeden begint er al een belletje te rinkelen, je hebt toch wel belangrijkere zaken aan je hoofd? Vervolgens zijn je enige opties om tegen de betreffende kerel te preken over echtheidsbeloften of hem geld te geven voor de hoer, erg zwart-wit dus. Ook bij de dynamic events had iets meer creativiteit niet misstaan. De keuze om bandieten te helpen of tegen te werken is natuurlijk ontzettend leuk, maar er zijn dingen die al snel beginnen te vervelen. Het geld terugbrengen dat een dief uit een winkel gestolen heeft is bijvoorbeeld een nobele zaak, maar toen een winkel voor de derde keer door dezelfde kerel(!) beroofd werd was ik deze draaideurcrimineel wel zat. Bij een vierde keer kun je net zo goed zélf een sheriffster op je shirt vast pinnen, daarom laat je dit soort zaken na een tijdje links liggen.
Read all ‘bout it!
Red Dead Redemption bevat ontzettend veel content en het omschrijven ervan in alleen een recensie zou de game tekort doen. Naast de verhaalgedreven missies zijn er allerlei activiteiten te ondernemen, komen de meest uiteenlopende personages voorbij en zijn er talloze modi in de uitgebreide multiplayer. Hierover kun je de komende dagen meer te weten komen via een tweetal achtergrondartikelen en een reportage.
Marston denkt het bandietenleven dan wel grotendeels achter zich te hebben gelaten, hij is niet van plan om vrienden te maken en gaat grotendeels alleen op pad. Toch zal hij de hulp nodig hebben van invloedrijke figuren en daarmee komt de typerende opbouw die we gewend zijn van Grand Theft Auto naar voren. Het voorspelbare ritueel waarbij je eerst een wederdienst moet bewijzen voordat mensen jou helpen, is niet voor iedereen even aantrekkelijk, maar blijkt opnieuw een ijzersterk concept. De hoofdmissies zijn zeer gevarieerd en daardoor bevat de game talloze memorabele momenten. Zo bestorm je een oud fort, escorteer je een zwaarbewapende trein en speel je een rol in de Mexicaanse revolutie. Dit bloederige conflict wordt van beide kanten getoond, want je vecht zowel aan de kant van het Mexicaanse leger als voor de rebellen. De boeiende dialogen tussen de rebellen enerzijds en de sadistische opmerkingen van de Mexicaanse generaal anderzijds zorgen voor veel diepgang, waardoor je zelf sympathie ontwikkelt voor één van beide kampen. Deze revolutie zorgt voor een extra laag in het verhaal en om het in de woorden van John zelf te zeggen: “Things ain’t looking bueno!”
De culturele en uiterlijke verschillen tussen de drie regio’s zijn wat de game pas echt zo sfeervol maakt. Terwijl in het noorden de eerste wegen zijn verhard en de huizen met baksteen of hout worden gebouwd, leven de mensen ten zuiden van de San Luis-rivier grotendeels in armoede. Het oranjerode zonlicht werpt zich op de vele Mexicaanse kleihuisjes, ondervoede zwerfhonden lopen door het dorre gras en de slager verwerkt zijn vlees in de open lucht. De wereld komt dankzij dit soort details echt tot leven en geven je vaak het gevoel de hoofdrol in een goede Westernfilm te spelen. Het zijn deze ‘poor, lonesome cowboy’-momenten die de geweldige spelervaring van RDR nóg geweldiger maken.