Crew Terwijl de wetenschap nog hard discussieert over het bestaan van een ziel, wordt dit kostbare goedje al jaar en dag verhandeld in games als God of War en Onimusha. In Demon’s Souls zijn de zielen van demonen het gangbare betaalmiddel. En ironisch genoeg is demonenzieltjes verzamelen de enige manier om je fysieke lichaam terug te krijgen. Je bent in deze mythische game namelijk alleen een ziel, maar gelukkig niet zielsalleen.
De mythes vertellen over Boletaria, een land met overdadig veel voorspoed. De koning heeft deze welvaart afgedwongen met een donker zielofferingsritueel. Hoe meer zielen hoe meer vreugde, maar ook hoe meer ellende. Want Boletaria is nu omringd door een dikke laag mist, waarbinnen demonen de dienst uitmaken. Held na heldhaftige held is de mist in gegaan door, tja, die dikke laag mist in te gaan. Allen waren op zoek naar rijkdom in de vorm van demonenzielen of faam voor het bevrijden van het land. Geen van allen is ooit teruggekomen.
Ook de speler is in deze RPG zo’n held. Helaas stokt na een paar minuten in Boletaria zijn zegetocht al door een immense demon die je op je kop tikt. Met andere woorden: je bent dood en je zit gevangen in de Nexus, een soort overstapstation tussen hemel en aarde dat wordt gerund door de Black Maiden. Deze mysterieuze blinde dame biedt wat houvast in de verwarring: ‘Gij zult de Nexus niet verlaten, gij kunt uw lichaam terugvorderen in ruil voor zielen der demonen en gij bent de laatste hoop om het Boletariaanse land van deze vloek te ontdoen.’ Met slechts deze vage omschrijvingen zul je het moeten doen en het hiernamaalse avontuur op moeten gaan zoeken.
De Nexus wordt bewoond door een aantal zielhandelaren waarbij je terecht kunt voor beter wapentuig of magische spreuken. Bij de Black Maiden kun je levelupgrades kopen en ook staat er een zestal Archstones, portalen naar gebieden die verlost moeten worden van kwaadaardige wezens. Ieder gebied is opgedeeld in meerdere levels en heeft zijn eigen setting, moeilijkheidsgraad, scala aan monsters en topdemonen. Waar welke Archstone naar toe leidt mag je zelf uitzoeken, maar voorzichtigheid is geen overbodige luxe. Het benauwt in het begin enorm, je voelt je hulpeloos, zeker als je beseft dat het gemakkelijkste gebied bestaat uit een kasteel omringd door vuurspuwende draken en een torenhoge ridder die de weg verspert.
Gewapend met een schild en zwaard (of knots of goedendag of iets anders) ga je op onderzoek uit. Achter ieder hoekje liggen voorwerpen verstopt en vijanden op de loer. De zombieridders, helse honden en levende skeletten zijn rechttoe rechtaan kapot te hakken, maar door achter ze te gaan staan of een goed getimede counter block kun je met een gruwelijke finishing move extra schade aanrichten. Weet je ze te verslaan, dan zijn er wat zieltjes voor je om op te zuigen. Een waardige beloning voor je zware werk.
Demon’s Souls een moeilijke game noemen is een understatement. Met een minimale hoeveelheid levensenergie neem je het op tegen hordes vijanden. Iedere keer als zij succes hebben en jij sterft (ja, ook doden kunnen sterven in deze game) verlies je je lichamelijk vorm en laat je een bloedvlek achter met daarin al jouw vergaarde demonenzielen. Het level begint opnieuw en jij bent nu in de zielvorm met slechts een fractie van je levensbalk. Je krijgt je lichamelijke vorm pas terug als je een Stone of Ephemeral Eyes gebruikt of een eindbaas verslaat en dat is geen makkelijke opgave in je ziel(ige)vorm. Ondertussen zijn alle vijanden weer van de partij en jij zult je bloedvlek moeten bereiken om wederom bezit te nemen van die kostbare zieltjes. Lukt dit niet, dan gaan ze voor altijd verloren.
Het probleem is dat je waarschijnlijk bent doodgegaan omdat je in een bijna onmogelijk gedeelte van het level terechtkwam. En je hebt dus slechts één poging om datzelfde gedeelte nu wel te halen. Heb je de eerste keer al je geneesmiddelen erdoorheen gejast? Pech. Zijn de vijanden in het level nog veel te sterk voor je? Pech. Denk je snel even naar bloedvlek te kunnen haasten, maar word je gepakt door een paar makkelijke vijanden? Is niet echt pech te noemen, dan zuig je gewoon. Het is trouwens niet alleen je eigen bloed dat vloeit. In de gevarenzones tref je regelmatig bloedvlekken van andere spelers. Deze tonen na aanraking hoe een andere held gestorven is, zodat je hier een wijze les van kan leren. Ook kun je online briefjes achterlaten voor anderen met waarschuwingen en tips. Dit alles verrijkt het eenzame avontuur zonder de sfeer van de alleenstaande held te verpesten.
Ondanks de hoge moeilijkheidsgraad en onvergeeflijkheid krijgt frustratie nooit de overhand in Demon’s Souls. Natuurlijk is het zwaar klote als je door een kleine misstap of slag een ravijn in dondert, terwijl je jouw bloedvlek van je vorige overlijden met meer dan tienduizend zieltjes nagenoeg kon likken. Maar juist dan wil je nog meer demonen afmaken, nog meer zielen verzamelen, nog verder komen en nog meer laten zien dat jij beter bent dan al het rottende kwaad.
En zo keer je steeds weer terug naar de vijandelijke gebieden, die prachtig zijn vormgegeven. Overal druipt de duistere Scandinavische mythologische sfeer vanaf, van de door fakkels verlichte donkere mijntunneltjes tot de grote vergane kastelen die meerdere gigantische draken huisvesten. De bloeddorstige inwoners van deze locaties zijn divers en passen precies in het plaatje. Maar echt imposant zijn vooral de eindbazen. Grote spinnen, dikke vraatzuchten, blinde strijders. Allemaal boezemen ze je angst in en zorgen ze voor een unieke uitdaging. Het meeste indruk maakt nog wel de Storm King, een vliegende giga-rog van formaatje voetbalveld (!) die continue stromen reuzenroggen op je af stuurt. En als er na een lange titanenstrijd dan eindelijk duidelijk wordt dat een demon echt verslagen is, volgt er een ongekend ‘Fuck yeah!’-moment.
Mede door dit soort momenten is dit typisch een game die je pas volledig op waarde kunt schatten als je hem uitvoerig gespeeld hebt. De grote selectie aan wapens en de mogelijkheden om deze tot van alles en nog wat om te smelten geven veel diepgang, evenals de hoeveelheid spreuken die je kunt kopen. Daarbij moet er continue rekening gehouden worden met het gewicht van je uitrusting, want dit heeft op zijn beurt invloed op je snelheid en het vermogen om nieuwe spullen te verzamelen en naar de Nexus te brengen.
Voor extra diepgang wordt er dan ook nog gezorgd door het tendency-systeem. Dit systeem bestaat uit een witte en een zwarte kant. Help je mensen in nood, dan slaat de balans naar de witte kant, maak je onschuldige mensen af, dan zal de balans omslaan naar zwart. Dit heeft dan weer invloed op je personage, maar ook op het gebied waarin je de daden verricht. Zwarte gebieden bevatten meer en sterkere vijanden. Soms verschijnen er unieke Black Phantoms. Dit zijn zwarte schaduwen van legendarische helden die heel taai zijn, maar waaruit je heel wat zieltjes kunt winnen. Maar zo zwart-wit als het nu lijkt, is hele tendency-gebeuren niet. Het is mysterieus, vaag en onduidelijk, en dat heeft ook wel weer zijn charme.
Online kun je zelf ook de Black Phantom uithangen. Dit is die extra manier om je lichamelijke vorm terug te krijgen. Je sluipt een gebied in waar een andere (menselijke) held zijn avontuur aan het volbrengen is en je gaat hem proberen af te maken. Win je, dan krijg je je lichaam terug, verlies je, dan lever je een gedeelte van je verzamelde zielen in. Maar er is ook de mogelijkheid om elkaar te helpen online en samen een eindbaas af te slachten. Zo kun je op een makkelijke wijze toch veel zieltjes winnen.