Chris Glerum De makers van Star Wars: The Force Unleashed hebben niet zo goed nagedacht. Ze zijn, om in de termen van onze kroonprinses te spreken, ‘een beetje dom’ geweest. Als je het hoofdpersonage van een game laat sterven, ga je er vanuit dat het zijn laatste optreden is geweest. Geen vervolg dus. Maar dan blijkt dat er vanwege het succes van de game een vervolg mag komen. Hoe blaas je dan weer leven in een dode held?
Gelukkig is de oplossing in het Star Wars-universum uiterst simpel. Als een heel leger Stormtroopers gekloond kan worden, waarom kan de hoofdpersoon in een Star Wars-game dan niet ook een kloon zijn? Het is bovendien volledig in lijn met de tijdgeest, want de game speelt zich af tussen de twee trilogieën, middenin de periode van klonen dus. In Star Wars The Force Unleashed II volgen we Starkiller in zijn lust naar wraak op Darth Vader, die hem verraden heeft. Tijdens zijn zoektocht staat de vraag centraal of deze Apprentice een kloon is, of toch niet.
We zien Starkiller vastgeketend op een stoel zitten in een kamertje met Darth Vader. De gemaskerde slechterik zegt niks meer te hebben aan de Apprentice en tekent daarmee het doodvonnis van onze held. Maar dat laat onze (gekloonde?) hoofdpersoon niet zonder slag of stoot gebeuren. Hij gebruikt de Force om vrij te komen en maait met zijn lightsabers effectief om zich heen. Lightsabers als in meervoud? Jazeker, de Apprentice hanteert ditmaal twee lichtzwaarden en dat maakt hem twee keer zo gevaarlijk en dubbel zo destructief.
Dat laatste is te zien als we het kamertje uit gevlucht zijn. Op een buitenbrug wacht een groepje Stormtroopers om mishandeld te worden. De Apprentice heeft hier wel wat methoden voor, bijvoorbeeld door de omgeving creatief te gebruiken. Via Force Grip kan hij diverse voorwerpen oppakken en ergens (bij voorkeur de kwetsbare delen van een vijand) heen smijten. Andere vijanden vragen om een andere aanpak, dus je hebt verschillende tactieken tot je beschikking dankzij Force Grip. Een Carbonite War Droid moet bijvoorbeeld eerst met Force Grip aangepakt worden, zodat je zijn schild jat en met een bliksemkracht kunt toeslaan.
Even later kiest de Apprentice voor een wat minder gewelddadige aanpak. Hoewel, minder gewelddadig? Hij gebruikt zijn Mind Trick-vaardigheid om de controle over vijanden te krijgen. Stormtroopers stormen ineens een andere kant op en beginnen elkaar aan te vallen. Je kunt ze ook toe laten geven aan hun suïcidale neigingen door ze van de brug af te laten springen. Het is een minder bloederige manier, maar bij nader inzien eigenlijk net zo gewelddadig. En misschien zelfs wel een veel sadistischere manier om je krachten te gebruiken.
Je kunt je krachten ook aanwenden in verschillende puzzels, die ervoor zorgen dat de tweede game een meer gedoseerde actie-ervaring is dan de eerste, die in één (hoog) tempo doorknalt. Toch blijft de nadruk liggen op actie en dat merken we wanneer de Apprentice moet vluchten voor een grote robotvijand. Tijdens dit ‘ren voor je leven’-moment gaat alles naar de gallemiezen en dan valt pas echt op hoe goed de game eruit ziet. De actie verloopt heel erg soepel. Soms zelfs wat clean, maar dat past wel bij Star Wars. De Star Wars-wereld is glad. Mooi, maar glad.
We eindigen met een beestachtig brute finale als de Apprentice zijn Force Fury-kracht inzet. Hij heeft voor korte tijd bovenjedilijke krachten (bovenmenselijke krachten heeft hij sowieso al) en kan door lomp om zich heen te maaien hele groepen vijanden in één keer verslaan. Stormtroopers vallen alleen met lijf aan omdat leden al zijn afgehakt. Stormtroopers worden in plakjes van drie ons gesneden. Stormtroopers moeten hun helm afstaan – inclusief hoofd. Arme Stormtroopers.
Met deze massaslachting eindigt de indrukwekkende presentatie van Star Wars The Force Unleashed II. De actie in de demo zag er uitstekend uit en het lijkt me fantastisch om met twee lightsabers tegelijk rond te zwaaien. Hopelijk wordt dit tweede deel niet zo geteisterd door bugs als het eerste deel, want dan lijkt dit een lekker gewelddadig Star Wars-avontuur te worden.