Bert de Vries Argwanend keek ik uit naar The Division. Enerzijds was ik knetter enthousiast door alle door Ubisoft gecreëerde hype, anderzijds had ik ook die andere game in gedachten die eerder precies hetzelfde probeerde te doen en (bij release) jammerlijk faalde: Destiny. Kan zo’n nieuw genre als de actie-rpg-shooter-mmo wel goed neergezet worden? Treft The Division hetzelfde lot (ha!) als Destiny? Nee, zeker niet.
Black Friday is niet alleen een bijzonder raar fenomeen in The States, het is ook het bijzonder verrassende uitgangspunt van The Division. Iemand heeft namelijk tijdens deze periode van koopgekte voor de feestdagen geldbiljetten besmet met “The Green Poison”, een variant van het gevreesde pokken-virus. Gevolg is dat zo’n groot deel van de bevolking ziek wordt en sterft dat de maatschappij als geheel ontwricht raakt. Anarchie beheerst de straten en verschillende groepen claimen met veel geweld bepaalde stadsdelen van New York. Tijd voor The Division, een (uiteraard) super geheim elite team, om de orde te herstellen.
Althans, voor de tweede lichting van Division agenten. De eerste lichting met deze taak is op mysterieuze wijze volledig weggevaagd: ze zijn allen dood of vermist. Als lid van de tweede lichting is het dus niet alleen jouw taak om de orde in het nu nogal anarchistische New York te herstellen, maar ook om uit te vogelen wat er met jouw verdwenen collega’s is gebeurd.
Het verhaal en de wereld van de game worden op bijzonder goede en boeiende wijze geïntroduceerd. De wereld van The Division is echt heel erg mooi gemaakt. Daarbij bedoel ik niet alleen de grafische pracht en praal, zeker wanneer je PC voluit kan gaan, maar ook de sfeer van New York is ontzettend goed neergezet.
Ik ben niet eerder zo’n realistisch versie van een semi-vergane moderne wereld tegengekomen in een game. Het blijft echter niet bij indrukwekkende plaatjes van een wereld die nergens knip-en-plakwerk kent en overal uniek aanvoelt. De wereld van The Division zit ook ramvol verhalen en achtergronden.
Hoewel de wereld “open” is en daardoor de missies, tot in een zekere mate, in verschillende volgorde gespeeld kunnen worden, begreep ik het verhaal dat de game wilde vertellen wel meteen. De missies voelen belangrijk aan, alsof je echt iets bijdraagt aan een hoger doel. Dat komt ook omdat de game je om de oren slaat met de ellende als gevolg van The Green Poison: op verschillende plaatsen kom je massagraven en andere ellende tegen om je te motiveren er iets aan te doen.
Dat lukt vooral omdat je veel van de slachtoffers en overlevers leert kennen, door middel van alle te vinden mobieltjes, laptops en echoes (wat een soort met behulp van alle beschikbare data gebouwde recontructies zijn). Zoek je die niet op, dan kan het hoofdverhaal wel wat wazig zijn omdat je dan veel van de motivatie van de verschillende groepen niet meekrijgt.
De voice-acting is erg goed en ik heb geen enkele stem tweemaal gehoord voor verschillende personages, wat de verhaalvertelling en de immersie zeker ten goede komen. Het is dan wel weer wat raar dat jouw personage geen woord zegt, de gehele game en je enkel naar monologen staat te luisteren in wat tweegesprekken moet lijken.
De wereld alleen biedt al zo veel content dat je bijna zou vergeten hoe je de problemen in The Division moet oplossen: met een hele hoop kogels.
Zodra je een gun in je handen gedrukt krijgt kun je los: er is een complete stad in nood en er is een hoop te doen! Dat is overigens niet altijd even fijn. Aanvankelijk is de game best verwarrend en soms onduidelijk wanneer je gebombardeerd wordt met icoontjes en meldingen van encounters, locaties van mobieltjes, zijmissies, hoofdmissies, locaties van resources waarvan ik lang geen flauw idee had wat ik er mee kon en nog veel meer.
Als je echter even doorbijt pak je al snel je map erbij, kies je een bepaalde (zij)missie of encounter (wat in feite een soort mini-missie is) en ga je op pad. Overal kom je weerstand tegen en zul je gebruik moeten maken van alle obstakels om je achter te verschuilen. Geheel in lijn met andere games in de stijl van Tom Clancy is het een bijzonder slecht plan om ergens naar binnen te rennen en in de rondte te gaan schieten.
Geheel in contrast met alle andere games in de stijl van Tom Clancy is het niet zo dat een goed gemikt schot op de vijand z’n knar meteen een einde aan diens leven maakt. Wat je namelijk snel vergeet is dat The Division bovenal een RPG is met zaken die daarbij horen: de bulletsponges en vaak terugkerende vijanden (ook al zijn ze wel divers).
Je bent namelijk niet alleen op zoek naar de volgende missie maar, zoals in elke RPG, ook naar nieuwe gear en betere wapens. Wapens, die overigens echt onwijs lekker klinken. Een silencer op een LMG zetten zou eigenlijk niet mogelijk moeten zijn omdat het zonde is voor het geluid dat dit type wapen produceert.
Gear en wapens komen uiteraard in verschillende kwaliteiten en je zult nooit stoppen met upgraden want je krijgt non-stop nieuwe gear. Niet in Borderlands kwantiteit, waarbij je geen idee hebt wat je met alle loot moet, maar zeker meer dan in Destiny waar het vaak net te weinig was.
Niet alleen bouw je jouw gear verder uit, ook je skills worden steeds verder uitgebreid naarmate je verder komt in de game. Er zijn geen vaste klasses in de game en je kunt zelf een mix maken van healer, support en assault. Naast skills heb je ook de beschikking over perks en talents. Waar perks nog wel eens handig kunnen zijn als kleine bonusjes, zijn talents vaak een beetje vaag en erg contextgebonden; ze zijn zeker niet in elke situatie te gebruiken en verdienen behoorlijk wat aandacht voordat echt duidelijk is wat je er aan hebt.
Na alle verhalende content te hebben gespeeld (wat je ongeveer dertig uur kost) blijft er niet veel over, op dit moment. Hetgeen waar je dan de meeste tijd nog in kunt steken is de Dark Zone. Dit is een soort pvp gebied waar ook sterke npc vijanden rondlopen die de beste gear in de game droppen. Die gear kun je echter niet zomaar meenemen; de Dark Zone is besmet gebied en alles wat jij daar loot, moet je via een helikopter laten ophalen en ontsmetten.
Op het moment dat jij zo’n helikopter inroept weet iedereen wat je aan het doen bent; zowel de echte spelers als de vijanden kunnen dan op je af komen en jouw loot proberen te stelen door jou af te schieten. Andere spelers die dat doen worden daardoor Rogue Agents en krijgen een soort bounty op hun hoofd staan wat het voor de meer vriendelijke medespelers weer aantrekkelijk maakt om hen weer (dit keer straffeloos) aan te vallen. De Dark Zone genereert een voortdurende spanning bij alle spelers want niemand is te vertrouwen omdat iedereen op elk moment een Rogue Agent kan worden.
De Dark Zone is echt een gebied om met een groep te betreden. Waar je alle verhalende content prima in je eentje kunt doorlopen (wat vaak ook wel een extra uitdaging is), is dat in de Dark Zone niet te doen. De elites zijn namelijk enorm sterk en bijna niet te verslaan in je eentje.
Gevolg is dat hetgeen wat nu als endgame content wordt gepresenteerd niet echt geschikt is voor de solo speler, en dat is best een grote domper voor iedereen die (in z’n eentje) meer wil na het hoofdverhaal. Er zijn ook een daily missies, maar de Dark Zone heeft meer te bieden, mits je dus op vrienden kunt rekenen. Er is verder gewoon niks, op dit moment. Geen echte pvp gebieden of andere multiplayer modi.
Daarbij is het nog wel goed om te melden dat The Division op bijna elk vlak van de game een uitstekende matchmaking kent; bijna overal komt de optie wel naar voren en je hebt ook echt snel een volledige groep om mee te gamen. Het is natuurlijk wel zo dat een groep met vrienden bijna altijd leuker is/beter werkt, maar er zijn dus wel mogelijkheden om samen te werken met andere solo spelers.
Nu al is The Division een hele indrukwekkende game waar je lang plezier van kunt hebben. Daarnaast zie je meteen dat er nog ruimte is voor uitbreiding en verbetering, de game kent zeker een aantal vervelende bugs. Deze game is, echter, nu al heel erg tof en gaat heel waarschijnlijk nog veel toffer worden. Het enige punt waarop deze game nog kan falen is hoe lang The Division leuk blijft qua endgame content wanneer je even niet met vrienden kunt samen spelen of wanneer je missie X voor de veertigste keer gaat doorlopen. Kortom: bring the content, Ubisoft!
+ Grafisch schitterend
+ Onwijs sfeervol
+ Heerlijke gunplay
+ Geluid van de guns
– Dark Zone solo niet te doen
– Verwarrend in het begin
– Snel meer content nodig
Platform: PC
Genre: MMO Shooter
Speelduur: minimaal 30 uur
Link: Steam (Uplay is nodig)
