Zelda : Breath of the wild - 'overtuigingen en twijfels' - Inside.Gamer

Bij deze weer eens een lijstje van mijn hand bij mijn ‘favoriete game’ van de grote beurs. Omdat ik veel goeds heb gezien kijk ik reikhalzend naar de nieuwe Zelda uit, helaas heb ik echter ook mijn twijfels bij de game. Hieronder kun je lezen waar mijn overtuigingen en twijfels op gebaseerd zijn. Hoe denk jij over ‘Breath of the wild’? Laat het mij weten in de comments.

Overtuigende punten:

1. We mogen weer (eens echt) op avontuur:

Na jaren vrij lineaire avonturen te hebben beleefd in de laatste Zelda-games, krijgen we de kans Hyrule grotendeels op eigen houtje te betreden zonder al te veel verplichtingen. Zelda lijkt daarmee terug te gaan naar het idee achter haar allereerste titel op de NES, en dit vind ik een fantastisch gegeven. Vooral in Twilight Princes en Skyward Sword was ik het behoorlijk zat om beetje bij beetje de wereld te moeten ‘unlocken’. Gelukkig lijkt dit in het toekomstige deel niet het geval te zijn en kunnen we oude tijden gaan herleven.

2. Veel toffe toevoegingen aan de gameplay:

Fijn om te zien dat Nintendo het eindelijk snapt en de gameplay binnen deze franchise eens flink op de schop neemt! Zelda is de laatste jaren echt vastgeroest in haar eigen concept, waardoor iedere nieuwe game toch als een repetitie aanvoelde. Botw lijkt het anders aan te pakken en écht haar eigen ding te gaan doen. Van het skateboarden op je schild tot het beklimmen van ieder obstakel ; ik ben te spreken over veel van de nieuwe gameplay-elementen die ik tot nu toe heb gezien.

3. De spelwereld nodigt weer uit tot onderzoek en creatief denken:

De nieuwe spelwereld is enorm en zorgt daarmee voor de mogelijkheid een groots Hyrule neer te zetten. Want hoewel er in OOT en TP gesproken werd over ‘het land’, voelde het toch meer aan als een lap grond bestaande uit verschillende compartimenten. Hyrule lijkt nu echt een eenheid te gaan vormen en de titel ‘land’ voor het eerst met recht te mogen dragen.

Deze weidse wereld lijkt de speler letterlijk uit te nodigen om op onderzoek uit te gaan. Doordat je ver weg kunt kijken is er altijd wel iets interessants aan de horizon te vinden, waardoor je continu nieuwe doelen voor jezelf zult gaan stellen. Maar ook zijn het niet langer Rupees en stukjes hart die je in kisten vindt, waardoor het op onderzoek gaan vanwege de onvoorspelbare opbrengst toch net iets interessanter wordt.

Verder vraagt de spelwereld een heel andere manier van denken dan we van voorgaande Zelda’s gewend zijn. Nintendo lijkt zich ditmaal veel meer op het instinctieve denkvermogen van de speler te richten, waardoor niet alles in banen geleid aanvoelt. Je lijkt niet langer op een drukknop te moeten gaan staan om een brug te laten verschijnen, maar hakt ditmaal zelf een willekeurige boom om die als oversteekplaats zal gaan dienen. Een prima ontwikkeling die er hopelijk voor zorgt dat sommige ‘pure’ Zelda puzzels/mechanieken verdwijnen, want het schieten op zandlopers en mechanische ogen kennen we onderhand wel.

Verder vind ik het heel erg tof dat de spelwereld ditmaal op de voorgrond lijkt te staan. De laatste Zelda’s richtten zich behoorlijk op de kerkers en het er naartoe werken hiervan (SS was hier wellicht nog het meest verschrikkelijke voorbeeld van). Dit terwijl ik veel meer geniet van de overworld in Zelda-games. Majora’s Mask is nog altijd mijn favoriete Zelda omdat het zich veel meer richtte op Termina en haar bewoners dan op die verdraaide kerkers. Gelukkig lijkt Botw hierin mee te gaan, heerlijk!

4. Geen/amper motion-controls:

Leuk voor één keer, maar laten we het daar lekker bij houden.

5. Gedeeltelijke voice-overs :

Hoewel ik een volledig ingesproken Zelda niet helemaal passend vind, ben ik er toch blij mee dat een gedeelte van de game van ingesproken dialogen is voorzien. Het draagt bij aan de frisse wind van vernieuwing en het traditie doorbrekende waar Nintendo op dit moment mee bezig is. Of het daadwerkelijk iets toe gaat voegen zullen wij in de toekomst ervaren.

Twijfelachtige punten:

1. Moderne techniek in een Zelda game? Meh…

Zelda blijft voor mij toch altijd een game die zich afspeelt in een organische sprookjeswereld met hier en daar kleine snufjes techniek. Zo vond ik het fototoestel geen verkeerde toevoeging, en was de vrij technische watertempel in MM prima. Toch zie ik in Botw iets meer van het modern technische aspect terugkomen dan mij lief is.

Zo werkt link met enkele voorwerpen en vecht hij tegen vijanden die een té moderne uitstraling hebben om in een fantasiewereld als Hyrule te passen. Liever zie ik het middeleeuwse en magische naar de voorgrond treden, want dit is toch waar ik Zelda het meest mee associeer. Laat het mechanische maar over aan ‘Horizon’.

Ik snak naar vernieuwing, maar dit is niet helemaal de weg die ik Nintendo met de serie in wil zien slaan. Wellicht dat de moderne techniek in totaliteit niet eens zo sterk aanwezig zal zijn, in dat geval heb je mij niets horen zeggen.

2. Spelwereld groots maar ook interessant genoeg?

Nintendo gaf aan de spelwereld in de demo bewust leeg gelaten te hebben, ik vraag mij af in hoeverre zij deze in het eindproduct op zullen vullen. Kijk ik nu naar Hyrule dan ben ik enerzijds blij met haar weidsheid, anderzijds vind ik alles ook erg kaal en soms wat generiek ogen. Het staat in een wat schril contrast met de korte presentatie die we zagen toen we voor het eerst kennis maakten met ‘Zelda U’.

Zo bestaat de wereld uit veel lappen vlakke grond met gebrek aan detail, waardoor het allemaal wat leeg en inspiratieloos aanvoelt. Ik mis een interessante vulling waarvan ik hoop dat Nintendo dit alsnog toe zal gaan voegen. Hiermee doel ik dus niet op het plaatsen van dezelfde orc-towers, standbeelden of leegstaande houthakkershutjes, maar op boeiende en unieke plaatsen die mij bijblijven!

3. De soundtrack, of beter gezegd een gebrek hieraan.

Dit is de eerste Zelda die mij niet heeft weten te grijpen qua soundtrack. Het deuntje tijdens het vechten is een raar geplingel-plangel waar ik niet vrolijk van wordt, en de muziek gehoord in de verschillende shrines begon zelfs op mijn zenuwen te werken.

De overworld-theme sprankelde ook van afwezigheid. Hoewel de stilte het gevoel van eenzaamheid en realisme behoorlijk weet te versterken, mis ik toch echt een begeleidend deuntje. Door het ontbreken van een toffe soundtrack voelt het toch niet helemaal aan als een echte Zelda-game. Prima wanneer we ‘s nachts niets te horen krijgen, maar overdag wil ik toch echt een paar mooie melodieën uit mijn speakers horen knallen.

‘Ja, maar door de omvang van de spelwereld zul je erg lang naar hetzelfde deuntje moeten luisteren, waardoor deze erg repetitief kan gaan worden,’ zou je als argument kunnen geven (dit ben ik dan ook met je eens). Kijk je echter naar de wereldkaart dan zal je zien dat deze enkele provincies lijkt te bezitten. Nintendo zou per provincie een track kunnen ontwikkelen zodat ieder gebied zijn eigen feel krijgt en het gehoorde dus niet snel zal vervelen. Nee, over de soundtrack ben ik in ieder geval nog niet erg te spreken.

4. Worden de standaard Zelda-ergernissen uit Botw gehaald?

Veel te veel uitleg (ook bij voorwerpen die je tijdens een vorige speelsessie al eens gevonden hebt), het irritant bliepen bij het overhouden van te weinig hartjes, het onderbroken worden door een compagnon die je werkelijk alles voorkauwt, het werken met een gaar save-systeem (die van TWW wil ik graag terug, dank u!), het niet kunnen skippen van bepaalde cutscénes, het van te voren roteren van de camera door kerkerkamers waardoor puzzels praktisch geen uitdaging meer bieden, te makkelijke bosses en vijanden : Is het er allemaal uit of hebben wij hier na al die jaren nog steeds mee te maken? Laten we hopen van niet.

5. Zijn de shrines een goede toevoeging of schaamteloze opvulling?

We hebben ze gezien ; de verschillende shrines. Wat mij echter opvalt is dat ze allemaal een zelfde uitstraling en feel hebben. Ik zet er dan ook sterk mijn vraagtekens bij of de shrines ook daadwerkelijk leuk worden om te betreden, of dat je het na de eerste tien voltooid te hebben wel gezien hebt. Ze voelen op dit moment nog wat aan als een opvulling om de speler bezig te houden in plaats van echt wat toe te voegen, laten we hopen dat ik het mis heb.
‘