Otto Tieleman Ik keek door het smerige raam van de diner naar een oude Ford Escort GLX Wagon die klem geparkeerd stond tussen twee andere slagschepen. De bestuurder reed met volle snelheid in op de wagen voor hem en deed hetzelfde achterwaarts. Hij ging net zo lang door tot hij eruit kon en reed tussen de taxi’s door het eeuwige drukke verkeer van Manhattan in.
Ik drukte mijn sigaret uit in de scrambled eggs die op het bord voor mij onaangeroerd lag. Wie krijgt die vette troep in de ochtend weg? De kleine tv aan de muur toonde het nieuws. Er was een met bloed besmeurde kapperszaak te zien. Op de ticker die er onderlangs liep stond dat er iedere drie minuten in New York City een moord werd gepleegd, no shit Sherlock. De maffia was in gevecht met burgermeester Giuliani, een voormalige rechter die maffia baas ‘The Teflon Don’ levenslang had gegeven en als keihard werd gezien. Samen met nieuw aangestelde hoofd van politie William Bratton die geweld tegen de maffia niet uit de weg ging zat ik midden in een oorlog waar burgers niet gespaard werden.
“Are you done with that, honey.” vroeg de serveerster wijzend op het bord.
“Sure,” zei ik en stak nog een Marlboro op.
“Something wrong, hon?”
Sure, er was van alles wrong. Ik zat altwee dagen in een smerig hotel waar ik iedere ochtend door de Mexicaanse schoonmaakster het bed uit gejaagd werd. Het ‘Do Not Disturb’ hangertje aan de deurklink werd hardnekkig genegeerd. Bij terugkeer in de kamer was er niets van haar werkzaamheden te bemerken getuigende de dikke stof laag op de vensterbank.
“Cleaning room now, Sir!”
“Go away, let me sleep!”
“No, no, cleaning room now!”
Ik kon niet wachten tot ik weg was uit deze smerige stinkende stad. Ik haatte New York en had er alle redenen voor, maar dat is misschien een verhaal voor later.
“You are not from here, aren’t you sweety?”
Ik keek op van mijn overpeinzingen; “no, I’m from Amsterdam.”
Dat was een leugen, ik kwam uit Molenhoek, Noord-Limburg maar Millcorner bekt niet en niemand weet waar het ligt. Haar gezicht klaarde op.
“My daugther is in Amsterdam but I’m so worried, you know, all the drugs and prostitution…”
Ik glimlachte; “I have a mom who is worried about me being in New York with all the killing and shit going on here.”
Ze keek mij verbaasd aan en glimlachte toen ook; “your mom doesn’t need to worry, you are safe here sweethart.” Ze schonk mijn koffiekopje nog eens vol alsof het mij zou beschermen voor een aanval van de maffia.
“Amsterdam is like a village, your daughter will be ok,” stelde ik haar gerust.
De Maffia was volop actief in 1985 in New York en het duurde tot het ijzeren regiem van de nieuwe burgervader van New York tot de maffia daar met veel geweld de kop in werd gedrukt.
Maffia 3 speelt zich zo’n zeventien jaar eerder af in een fictief New Orleans en als ik naar de beelden kijk van de game van Hanger 13 was er in die zeventien jaar niet veel veranderd. De auto’s de kleding en de muziek zijn mij bekend en een onderdeel van een vervlogen jeugd maar minder de rassen problematiek in de VS. Iets wat ik mij later pas bewust werd toen we een woning hadden in Florida. Maffia 3 is daarmee zowel een tijdsbeeld als een commentaar op de huidige actualiteiten omtrent het onnodig hard optreden van politie tegen iedereen die niet blank is. In ieder geval lijkt dat zo te zijn als ik naar de trailers kijk.
We volgen in de game de thuiskomst van Lincoln Clay die net terug is uit Vietnam. De soldaat word bepaald niet als held onthaald. Wellicht zien we daar posttraumatische stressstoornissen de kop op steken die aan de basis van de Rambo film reeks lag. Uiteraard dus ook een actueel probleem.
Maar buiten al die relaties met de huidige realiteit kijk ik uit naar de game omdat ik het vorige deel zo heerlijk vond spelen. Ja er was commentaar over de stad waar je verder niet veel meer kon doen dan covers van de playboy verzamelen, iets wat je nu ook weer in deel drie kan doen, maar voor mij was de stad een personage die samen met de muziek de sfeer bepaalde van de game. De developer heeft aangegeven dat ze dit ‘probleem’ zouden aanpakken maar ik zit niet te wachten op bezigheidstherapie maar op een fijne game met een ijzersterk verhaal.
De tweede helft van 2016 zit vol vette titels maar slechts één game heeft een collectors edition met lp’s en die staat bij mij al een hele tijd gepreorderd.