Bert de Vries Voor liefhebbers van games zoals Diablo II, het hack and slash genre, is er de laatste tijd maar weinig te beleven. Ja, er waren een poosje geleden games als Torchlight (2) en Diablo III, maar dat waren toch wel een beetje de (te) vrolijke interpretaties van het genre. Gelukkis is daar nu Grim Dawn. De titel zet meteen de toon: dit is grimmig hakken tot je er bij neervalt.
De game start op en ik maak een personage aan. Wat? Geen keuze om een kek personage aan te maken, behalve dan diens geslacht? Nouja, we zullen wel zien. Het intro verhaal begint; een interessant startpunt maar niets wat we niet al vaker hebben gezien: mysterieuze wezens die mensen overnemen en vervormen tot monsters. En natuurlijk de levende doden, want die moge niet ontbreken. We zullen zien, denk ik nog.
Verkocht
Na een korte introductie met enkele personages ga ik op pad. Monsters sjokken op me af (zombies lopen niet zo snel) en ik beuk er een paar kapot. In een bloedrode mist petsen ze uiteen. Met een glimlach op mijn gezicht ram ik mij een weg door alle monsters. En dan hoor ik een riffje à la Diablo, dat soort gitaarriffjes die je alleen hoort in isometrische hack and slash games.
Ik ben verkocht.
Maar er gebeurt iets raars: ik lees me een slag in de rondte. Los van beuken, hakken en gigantische hoeveelheden loot binnenharken, spendeer ik tijd aan het lezen van interessante stukken tekst. Toch iets wat je niet verwacht in een hack and slash. Ik lees over verschillende facties binnen de game, over de Aetherials welke de grote schurken van de game zijn, over de mensen die getroffen worden door alle ellende. Ook de personages met wie je spreekt zijn een stuk interessanter dan het gemiddelde personage uit vergelijkbare games. En ik heb keuzes! Keuzes die zelfs impact hebben op het verhaal! Wat gebeurt hier?! Ontwikkelaar Crate Entertainment heeft goed gekeken naar wat werkt binnen het genre, maar vooral goed nagedacht over wat beter moet en kan: Grim Dawn voelt als hack and slash 2.0.
Zwaardvechtende tovenaars
Als ex-Aetherial ben je niet populair bij de bevolking en zul je reputatie moeten opbouwen me het succesvol uitvoeren van quests. De quests in Grim Dawn zijn welhelemaal wat je verwacht: “Dit is een bad guy, kill ‘m!” of varianten daarop.
Daarbij moet gezegd worden: dat doden van schurk X of Y, is helemaal geen straf. Als een van de zes classes, waar je later nog een tweede bij kunt kiezen, kun je helemaal los gaan. Die mix zorgt er voor dat je heel veel verschillende soorten karakters kunt creëren: van puur melee tot puur magie en alles daar tussenin. Spelen als een gunslinger met duistere krachten? Geen probleem. Spelen als een zwaardvechtende tovenaar? Ook geen probleem. Een enkele class gaat al diep maar een mix biedt helemaal legio mogelijkheden.
Stotterend om zeep
Tijdens het spelen van Grim Dawn vult je scherm je al snel met een enorm hoeveelheid vijanden en het is heerlijk om ze om zeep te helpen. Voordat dit mij soepel en wel lukte heb ik wel flink moeten klooien met de instellingen. Uiteindelijk speelde ik windowed in plaats van fullscreen, omdat ik last had van stotteringen tijdens het hakken. Helaas geldt dat voor veel meer spelers.
Ook elders in de game zijn de nodige bugs te vinden. Het zijn nooit grote game-breaking bugs, maar wel vaak irriterende oneffenheden. Ook is de controller support niet helemaal top: als je het eenmaal in hebt weten te stellen qua skills en knopjes werkt het als een zonnetje, maar om daar te komen… Dan merk je meteen dat Grim Dawn niet gemaakt is met het budget van een Diablo III. Zonde, maar gezien de game nog steeds veel liefde ontvangt van haar ontwikkelaar in de vorm van patches en content wordt dit wellicht nog verholpen.
Misschien dat ze dan ook een beter einde kunnen implementeren, want na een dikke twintig uren door de monsters te hebben geploegd verwachtte ik toch iets meer van het einde dan enkel een NPC die zegt: “Nou, ja, eh, bedankt hè! Maaruh, ik moet nu wel verder, hoor!”. Het zal het budget zijn geweest waardoor die keuze is gemaakt, maar het is wel een behoorlijke anticlimax.
Grim Dawn is echt dikke fun. Waar ik veel games zou hebben afgeschreven om het feit dat ik het enkel windowed kan spelen of de vele kleine bugjes, vond ik het bij Grim Dawn best acceptabel. Hetzelfde geldt voor alle andere bovenstaande punten: je wilt door met Grim Dawn, je wilt verder en dan wanneer het klaar is, weer opnieuw. Wat Grim Dawn zo goed doet, is jou laten voelen als een sloopkogel die met grof geweld zich een baan door de vijanden rost; dat de vijanden veel meer bang voor jou moeten zijn dan jij voor hen.
De spirituele opvolger
Diablo II is voor mij een van de beste games ooit. Diablo III ben ik al lang weer vergeten. Grim Dawn is voor mij het spirituele vervolg op Diablo II. Het biedt een hele solide game met flink wat uren gameplay, een heerlijk duistere sfeer, lekker veel stats, lore, monsters, quests, loot, bloed en ingewanden. Tel daarbij op dat de game nog steeds verder wordt ontwikkeld en steeds nieuwe content krijgt. De minpunten zoals de geringe soundtrack, de niet meer dan redelijke toffe graphics, de bugjes en het abrupte anticlimactische einde worden daar ruimschoots door weggepoetst.
Aan het einde van de dag is Grim Dawn een hele fijne hack and slash game die ik iedereen kan aanraden.
IN HET KORT
Gespeeld op: PC
Beschikbaar voor: Microsoft Windows
Genre: Hack and slash
Speelduur: 20+ uur
Release datum: 26-02-2016
+Sfeervol
+Hack and slash 2.0
+Diepgang in skills en stats
+Heerlijke actie
– Raar einde
– Bugs
Eindcijfer: 8-