rw1 Een nieuwe aankondiging gaat altijd gepaard met een hoop meningen! Zo ook de aankondiging van de Nintendo Switch. Binnen de community van Insidegamer werd veel gereageerd op Nintendo’s nieuwe gaming device. Eén van de veelvoorkomende reacties is:
Hoe is het mogelijk dat Nintendo maar 32GB opslagruimte in de Switch stopt?
Ik wil met dit stukje graag uitleggen waarom de Switch zo weinig opslagruimte heeft én waarom dat geen probleem is.
De algemene mening rond de Switch kan inmiddels omschreven worden als ‘verdeeld’: veel Nintendo-fans zijn overtuigd van het apparaat, terwijl veel console- en PC-bezitters het tegenovergestelde lijken te zijn.
Zelf behoor ik overigens bij de laatste groep: ik vind dat er véél te weinig games in de launchperiode zijn en dat het apparaat te duur is – maar dat is voor een andere column. Ik wil het hier hebben over de opslagruimte van de Switch.
De Switch is een draagbaar device
De basisreden waarom de Nintendo Switch geen harddisk heeft is omdat het een erg klein, draagbaar apparaat is. Een harddisk is simpelweg veel te groot voor een draagbaar apparaat zoals de Switch.
Met de bekende data (het scherm heeft een diagonaal van 6,2″) en natuurlijk Paint, heb ik een vergelijking gemaakt tussen de afmetingen van de Switch en een harddisk zoals we die in de huidige consoles kennen.
Zoals je ziet zou een harde schijf een groot deel van de fysieke ruimte innemen van de Switch. Ook de dikte zou niet enorm veel meegeven (een harddisk is 7mm dik, de Switch zelf schijnt zo’n 11mm dik te zijn). Er is dus simpelweg geen ruimte voor een harddisk: er moet immers ook nog moederbord met de benodigde chips in, koelelementen, een ventilator en bovendien een flinke batterij.
Daarbij is een harddisk een onhandig onderdeel voor draagbare apparaten zoals de Switch. Een harddisk heeft relatief veel energie nodig om te draaien en kan erg slecht tegen schokken, bijvoorbeeld wanneer de handheld uit je handen valt. Dit kan in zo’n geval alle data op een harddisk corrupt maken. Allemaal geen probleem voor een stilstaande homeconsole, maar wel voor een draagbaar apparaat.
Het alternatief; flashgeheugenchips, zijn een veel betere keuze voor mobiele apparaten. Ze zijn fors kleiner (zo’n 8 bij 8 millimeter), hebben bijna geen energie nodig en hebben geen last van stootjes. Het nadeel van flashchips is dat ze vrij prijzig zijn als je tot een behoorlijke dataopslag wil komen. En waarom Nintendo daar niet voor gekozen heeft, brengt ons bij de tweede reden:
Opslagruimte is niet nodig
Er is maar één reden waarom huidige consoles zoveel opslagruimte nodig hebben: het installeren van games. Menig game-installatie kost meer dan 40 gigabyte op de Playstation 4 en Xbox One.
Het installeren van games is nodig omdat de blu-ray schijfjes erg traag zijn om uit te lezen: de 6x speed blu-ray drive uit de Playstation 4 kan tot ongeveer 27 MB per seconde van de schijf lezen. Nog belangrijker is de zoektijd: om een bepaald stukje data op het schijfje te vinden, moet de laser fysiek verplaatst worden en de disc naar de juiste plek spinnen. Dit kan tientallen milliseconden duren.
Al met al is dit véél te langzaam om grote spelwerelden in te laden. Om enkele real-world voorbeelden te geven: wie GTA V ooit op een van de eerste Xbox 360’s of PS3’s heeft gespeeld, moet tijdens hard rijden pop-in hebben gezien. Dit komt omdat de harddisks en de gamedisc te traag zijn om data naar je beeld te pompen. Ook Lego City Undercover, een Wii U game (ook blu-ray, 19GB) is een goed voorbeeld omdat de game niet geinstalleerd kan worden. Ondanks dat de game grafisch niet heel interessant was, duurde het vaak extreem lang voordat je game geladen was.
De ingebouwde harde schijf van de Xbox One en de Playstation 4 kan tot ongeveer 100 MB per seconde van de schijf lezen en is daarmee ongeveer vier keer zo snel. De zoektijd is ook fors korter, en is tot enkele milliseconden beperkt. Door de games op deze schijf te installeren, hebben gamers geen last van bovenstaande problemen.
Anyhow; terug naar de Switch. Nintendo’s nieuwste gaming device maakt gebruik van game cards, die gebaseerd zijn op flashgeheugen. Hoe snel deze kaartjes precies gaan zijn weten we nog niet, maar een leessnelheid van 50 MB/s is tegenwoordig niet meer dan standaard voor flashgeheugen. Bovendien is de toegangstijd van flashgeheugen altijd praktisch 0 milliseconde.
Vooral dit laatste zorgt voor een hoog aantal IO-operaties per seconde wat gunstig is voor de snelheid. Onderstaand plaatje is een reclameverhaaltje van Samsung’s SSD-divisie en kan je met een korrel zout nemen – maar geeft wel aan dat flashgeheugen serieuze voordelen geeft.
Kort gezegd: installatie van games zal dus nooit nodig zijn op de Switch: de gamecarts zijn snel genoeg en hebben geen installatie nodig om de snelheid te compenseren.
Conclusie
Samenvattend kunnen we dus zeggen dat de harddisk zoals we die uit de PS4 en Xbox One kennen, niet passen in de Nintendo Switch. Het is ook niet nodig, want de Nintendo Switch heeft helemaal niet zoveel opslagruimte nodig: games hoeven niet te worden geïnstalleerd.
Er is wel een kanttekening: wie al zijn games online wil kopen en dus gaat downloaden, zal de games wél willen installeren en heeft dus fors meer opslag nodig. Deze gamers zijn toegewezen op microSD-kaartjes die (omdat ze op flashgeheugen gebaseerd zijn) erg duur zijn. Een 128GB geheugenkaartje kost zo’n 40 euro en de grootste kaartjes momenteel verkrijgbaar (256GB) kosten meer dan 130 euro. Wel wordt verwacht dat deze prijzen naar verloop van tijd hard zullen dalen en de maximale opslagcapaciteit verder stijgt.
Laat even weten wat je van m’n column vind en of ik je heb kunnen overtuigen 🙂