Jelle van Es BioShock 2 heeft tot nu toe vooral DLC ontvangen die de nadruk legt op de multiplayer. Indrukwekkend zijn deze pakketjes allerminst. Een kleuter had ze bij wijze van spreke kunnen bedenken: maps, wapens, verhoging van de levelcap en het aanbieden van nieuwe skins zodat je een uniek uiterlijk kunt creëren. Het derde DLC-pakket is gelukkig een stuk interessanter. In Minerva’s Den krijg je voor 800 Microsoft Points een vier à vijf uur tellend singleplayeravontuur.
Minerva’s Den speelt zich gelijktijdig met het ‘gewone’ singleplayeravontuur af, maar beide verhalen staan los van elkaar. Jij kruipt in de huid van een soortgelijke Big Daddy als in het originele verhaal, genaamd Sigma. Deze brave diender komt midden in een machtstrijd tussen twee professoren, die samen strijden om de controle van een supercomputer genaamd The Thinker. De één wil het gevaarte gebruiken voor zijn eigen gewin, terwijl de ander het gebruikt om te communiceren met zijn overleden vrouw. En zoals zo vaak in een BioShock-game zit jij midden tussen deze twee vuren in. Wat volgt is een zeer boeiend avontuur waarin je interessante en gevarieerde omgevingen doorkruist. Je hebt omgevingen waar je een huiskamergevoel krijgt en stukken waar technologie centraal staat.
De reis naar The Thinker is niet zonder gevaar. Onderweg kom je een hoop gestoorde Splicers tegen, die deze keer als extra uitdaging immuun zijn voor een bepaald element. De Plasmid Winterblast haalt dan ook niks uit tegenover Winter Houdini Splicers, terwijl er tegelijkertijd vuurbestendige Brute Splicers zijn. De ontwikkelaar heeft heel duidelijk de game uitdagender gemaakt, want waar ik in het origineel binnen no-time volgestampt was met Eve en Health Packs en ook nog eens 700 dollar op mijn rekening had, daar bevond ik mij nu steeds op het randje van leven en dood.
Naast de grotere uitdaging vind je Minerva’s Den ook nieuwe wapens en Plasmids. Zo heb je nu lasergeweer, dat zeer handig is bij grote aantallen vijanden. Lekker als een idioot om je heen vuren, je raakt ze toch wel met zo’n enorme straal. Qua Plasmids is de grootste toevoeging de zogenaamde Gravity Well. Met dit bolletje creëer je een soort van draaikolk die alles in zijn buurt opzuigt. Je gebruikt hem in de game sowieso om een paar puzzels op te lossen, maar daarnaast is hij ook ideaal om Splicers door de kamer te smijten. Het zorgt ervoor dat je net weer een andere tactiek gebruikt dan in het hoofdavontuur en dat juich ik alleen maar toe.
Iets minder ben ik te spreken over het feit dat je wederom op zoek moet gaan naar Little Sisters. Zes zijn er in totaal en per Little Sister heb je twee lijken waaruit je Adam kunt tanken voordat je de kleine meisjes de kop omdraait. Dat betekent dus dat je twaalf keer de meisjes moet beschermen tegen aanvallende Splicers en dat heb ik al te vaak gedaan in BioShock 2 zelf. Dit gedeelte voelde voor mij dan ook als ‘werk’. Had mij maar gewoon om de zoveel tijd een berg Adam gegeven om daarmee nieuwe Plasmids aan te schaffen.