ThijsBarnhard Met downloadable content begeef je je als ontwikkelaar op glad ijs. Ga je met een uitbreiding verder waar het origineel was gebleven, dan krijg je ongetwijfeld honderden woedende fans op je hals die nu extra moeten gaan betalen om erachter te komen hoe het verhaal afloopt. Breng je alleen extra missies uit, dan is de kans groot dat gamers er niets om geven omdat ze het hoofdverhaal toch al hebben uitgespeeld. Een juiste optie? Een compleet gestoorde alternatieve wending geven aan wat we gewend zijn: zombies in Red Dead Redemption!
Een mysterieuze infectie heeft namelijk het wilde westen van Red Dead Redemption in zijn greep genomen. Als bezetenen lopen de ondoden rond, rochelend, schreeuwend in een onverstaanbare taal. Er is iets goed mis, zo blijkt wel wanneer ook John Marstons vrouw en kind gebeten worden door zo’n zombie en ze net zo hondsdol worden. Marston gaat er daarom op uit om achter de oorzaak van dit mysterieuze virus te komen. Dat klinkt als een begin van een vrij standaard zombiefilm of -game, maar Red Dead Redemption is nog steeds een western. Met zijn hoed, revolver en paard trekt John er weer op uit om de problemen van zijn familie op te lossen. Hier loopt hij heel wat bekende figuren tegen het lijf, waaronder grafrover Seth en pistoolheld Ricketts, die ook het hoofd boven water proberen te houden in alle ellende. Als snel blijkt dat heel Amerika en zelfs Mexico getroffen is door de plaag en dat een goed geplaatste kogel tussen de ogen vooralsnog de enige remedie is.
Zoals dat gaat in een goed zombieverhaal hebben de overlevenden het niet bepaald gemakkelijk. Je kunt missies aannemen waarin Marston oude bekenden tegenkomt die ook met de nieuwe situatie in het wilde westen proberen te overleven, maar je kunt ook stadjes en nederzettingen helpen. Hier proberen de ongeïnfecteerde bewoners wanhopig de zombies op afstand te houden. Door ze bij te staan in de strijd, bijvoorbeeld door ze te voorzien van kogels, help je een plaatsje weer veilig te maken zodat Marston er kan overnachten en jij het spel veilig op kunt slaan. Omdat kogels in tijden van een zombie-apocalyps schaars zijn, moet je ze in veel gevallen verdienen door nederzettingen te bevrijden uit de greep van zombies of door kogels bij de lijken van doodgeschoten zombies vandaan te plukken. Echt in nood zul je nooit zitten, maar het zorgt er wel voor dat je mensen eerder te hulp schiet in steden of op de vlaktes om wat extra munitie te verdienen.
Cowboys & ….
Zombies zijn voor veel gamers al een beetje vergezocht voor een western, maar ik kan nog wel wat absurdere cross-overs bedenken voor Red Dead Redemption. RDR Alien Invasion: UFO’s ontvoeren boerenkinkels en vee, John Marston rijdt rond op een buitenaards paard terwijl hij marsmannetjes neerschiet. RDR Underwater Adventure: Het wilde westen is ondergelopen en in plaats van poema’s en beren zwemmen er nu haaien en inktvissen rond. John Marston rijdt rond op een zeepaard. RDR Dinsosaur Disaster: Dino’s duiken ineens op in het wilde westen, John Marston rijd rond op een T-rex terwijl hij het opneemt tegen raptors en de triceratops.
Hoewel het in het wild soms akelig stil is, zijn de steden vaak druk bevolkt door de ondoden. Er vier verschillende types van deze levende rottende lijken: de spuwers, beukers, verse ondoden en de snelle ranzige oudjes. Ze gedragen zich misschien anders, allen hebben dezelfde zwakte: een kogel door de kop maakt een einde aan hun rottige bestaan. De nieuwe wapens komen hierbij goed van pas. Zo is er een afgezaagde shotgun, die extreem dodelijk is op de korte afstand en een blunderbus die als een soort granaatwerper werkt. Iets fantasievoller zijn de zelfgemaakte kogels en het heilige water waarmee zombies in blauwe vlammen vergaan.
De zombies gedragen zich compleet anders dan de bandieten tegen wie je het in de normale Red Dead Redemption-avonturen vooral opneemt. Dekking zoeken heeft tegen zombies bijvoorbeeld weinig zin, want de zombies, hersenloos als ze zijn, rennen als een malle in groepen op je af. Dat vraagt om een andere manier van spelen en daar is het spel eigenlijk niet helemaal voor gemaakt. Zo word je vaak omsingeld door kruipende zombies waar maar moeilijk aan te ontsnappen is omdat Marston naar de grond moet richten om ze uit te schakelen. Het feit dat de cowboy daarnaast vaak wat onhandig navigeert tussen volle omgevingen maakt de gevechten soms wat chaotisch en frustrerend. Daarnaast wordt het feit dat je eigenlijk alleen maar bezig bent met het maken van headshots na een paar honderd zombies een beetje eentonig. Met de slow motion van Dead Eye wordt het een tikkeltje gemakkelijker, maar het feit blijft dat de bandieten en schurken uit de gewone Red Dead Redemption stukken leuker waren om neer te knallen omdat ze vaak zo geestig omkukelden.
De horrorwending aan Marstons verhaal is in ongeveer vijf uur uit te spelen, maar ook daarna blijft er genoeg reden over om over de vlaktes te jagen op de ondoden. Zo worden nederzettingen na verloop van tijd weer aangevallen en zijn er legendarische nieuwe wezens, waaronder de vier paarden van de Apocalyps, om te temmen en vervolgens te berijden. En ook in Undead Nightmare zijn er genoeg zijmissies en challenges om je af te leiden van het hoofdverhaal, zoals het jagen op ondode dieren. Met de vermakelijk horde-achtige multiplayermodus Undead Overrun, waarin je met vier andere cowboys het moet opnemen tegen golven van zombies, is er tenslotte ook online wat nieuws te beleven.