nextgeneration Ik heb onlangs gesolliciteerd naar de opleiding officier der Mariniers. Met deze serieuze overweging zit er een voorafgaand sollicitatie procedure vast. Het eerste onderdeel, medische screening is met een goed resultaat behaalt. Het opvolgende onderdeel is een test of je geschikt bent op mee te doen aan de opleiding (POTOM). Waarvan ik nu mijn ervaring wil meedelen.
Na 2 nachten verblijf op het van Ghent kazerne in Rotterdam, is de praktische officiers selectie test doorstaan. Begonnen met 21 enthousiaste en vastberadende jongens zijn we de uitdaging aangegaan om deze voorselectie tot een goed en volledig einde te brengen. Woensdag, opkomstavond is er na de introductie een physical training vastgestelt. Vanaf dit moment zijn we belandt in het harde, ruwe, indrukwekkende, representatieve leven van de mariers. Met de nodige uitrusting zijn we doorgeschakelt naar de hoogste versnelling.
Geen ontsnappen meer aan, het is doorzetten of opgeven. Al binnen een uur werden we getrakteerd op flinke fysieke en mentale inspanning, wat prima past binnen het kader van de marinier. Na de eerste uitputtingsverschijnselen waren er al jongens afgevallen. Bijna meedogeloos, het tempo van de groep dient bijgehouden te worden. Wordt dit niet gedaan en heb je meer dan 2 waarschuwingen gekregen lig je eruit.
Na al goed geleeft te hebben schrokte we met de overige kandidaten een paar broodjes naar binnen voor de korte nachtrust van 5 uur.
Vroeg in de morgen (4 uur) maakten we ons gereed voor de zwemtest. De test zag er als volgt uit: 2 banen schoolslag en borstcrawl, onderwater zwemmen met pak, terugzwemmen met wapen, pop opduiken, reddend zwemmen, pak uittrekken in het water. Als hierop getraint wordt, verloopt het in de meeste gevallen soepel (met medewerking van teamleden). Voor 12 uur hebben we een ronde brienenoord meegenomen, zodat we konden rennen, opdrukken, kruipen, traplopen, zwemen, tillen en het zoeken van de luitenant in de rivier de Maas. Bijelkaar getelt éen van de zwaarste en langste onderdelen van het ciruit. Na dit onderdeel bestond ons ‘peloton’ uit 8 man. Om er van uit gegaan dat echt de beste mannen overgebleven zijn, werden er leiderschaptesten uitgevoerd. Tussendoor diende zich nog een heerlijke en warme lunch door. Die avond werd vrij informatief opgezet (kijken van een film, presentatie geven) voor het geven van een goed, nauwkeurig en gestuctureerd beeld. Na een goede hap uit het blik ging de laatste nacht in.
Vanochtend (16 mei) rond 5 uur door de korporaal wakker gemaakt voor de laatste twee onderdelen. Uit deze onderdelen moest blijken dat we geen last hadden van hoogte vrees. We leerden de klimtoren beheersen, waardoor het klimmen en afdalen soepeler ging. Tenslotte werd dit onderdeel afgesloten door vanaf 20 meter hoogte horizontaal te liggen en langzaam af te dalen. Het laatste onderdeel was de gevreesde hindernisbaan, die heerlijk was ingeregend. De laatste keer dat we konden bewijzen hoe we fyskiek in elkaar zitten. Na de POST nagenoeg ‘overleefd’ te hebben werden we uitgeroepen om in nette burgerkleding de verschijnen voor de POST commisie.
Vanaf dit moment werden we positief aangewezen om te verschijnnen voor de aannemings en advies commissie. Deze data wordt nog bevestigd.
Wij als de 8 overlevers van de POST hebben het ervaren als een zeer deugelijke, grensverleggende, zware, buitegenwoon speciale test die gegrift staat voor het leven.
Harry van Rootselaar, nummer 13