Ferdi Nelemans Bij het boek Alice in Wonderland is het de vraag hoe diep het konijnenhol gaat. Bij de game Alice: Madness Returns gaat het niet om hoe diep het konijnenhol gaat, maar welke vage shit je in dit konijnenhol tegenkomt.
Het zou je maar gebeuren: je hele familie komt om in een brand. Daar wordt iedereen wel een beetje depressief van, zo ook Alice. Bij Alice bleef het echter niet bij depressief, maar sloeg het door naar het krankzinnige, vandaar dat ze ook in het gekkenhuis belandde. Na tien jaar is er eindelijk een psychiater die denkt dat hij dit arme meisje van haar nachtmerries af kan helpen. Wat volgt is een bizarre rit door een zeer donker en macaber Wonderland.
Het Wonderland dat we kennen uit de boeken en films is in geen velden of wegen te bekennen; er is behoorlijk wat veranderd in deze ooit zo idyllische wereld. De muren van kastelen zijn afgebrokkeld, heggen zitten onder de doornen en je komt de smerigste vijanden tegen. Vijanden die je op heel wat verschillende manieren te lijf kunt gaan. In tegenstelling tot de ‘lieve’ Alice, weet onze Alice wel hoe ze moet vechten. De dame heeft de zogeheten Vorpal Blade tot haar beschikking – waarmee je razendsnelle aanvallen uitvoert – en voor het zware werk heeft ze nog de Hobby Horse – een levensgroot schaakbordpaard op een stok dat wordt gebruikt als hamer.
Hiermee zijn de twee wapens die je het meest gebruikt meteen besproken, maar dit betekent niet dat het de enige wapens zijn. Je hebt ook de beschikking over de Clockwork Bomb, een bom in de vorm van het konijn met de hoge hoed. Je kunt deze zelf laten ontploffen of je wacht tot een vijand er tegenaan slaat, waarna hij vanzelf ontploft. Hiermee verdoof je de vijand en krijg je de kans om hem van achteren aan te vallen, iets wat bij de sterkere vijanden zeker nodig is.
Sowieso zit er een hoop variatie tussen de verschillende vijanden. We hebben twee levels mogen spelen en zijn de raarste wezens tegengekomen. In het eerste level vonden we een heleboel trolachtige wezens op ons pad en daarnaast kwamen we nog een spinachtige theepot met een groot oog aan de voorkant tegen. Je raadt het al, dat oog is natuurlijk het zwakke punt en hier komt bijvoorbeeld de Clockwork Bomb van pas. Een andere optie om deze vijand te verslaan is door gebruik te maken van de dodge-vaardigheid, waardoor het gevecht wel erg makkelijk wordt. De dodge-vaardigheid verandert Alice tijdelijk in vlinders, dus zodra de vijand (in dit geval de theepot) jou aanvalt, druk je op de dodge-knop en mist de vijand altijd zijn aanval.
We hadden echter iets te vroeg gejuicht, want het ging om een van de eerdere levels, waarin de vijanden nog niet zo veel uitdaging te bieden hadden. In het tweede level – dat zich afspeelde in de verpauperde tuinen van de Hartenkoningin – waren er voldoende vijanden te vinden die wel een behoorlijk pittig potje knokken opleverden. De kaartmannen die de koningin beschermen, hebben een behoorlijke metamorfose ondergegaan en zien er donkerder uit dan ooit.
Vooral de rode kaartman ziet er tof uit en loopt rond met een enorme sikkel. Je kunt hem alleen maar van achteren aanvallen, dus goed dodgen of gebruikmaken van de Clockwork Bomb is een vereiste. Ook een groot zwart monster met babygezichten biedt behoorlijk wat uitdaging. De monsterlijke blob gooit bommen naar je, die je door op het juiste moment je paraplu – die dienst doet als schild – te openen weer terug kunt sturen naar de afzender. Klinkt redelijk simpel, ware het niet dat er genoeg andere vijanden rondlopen die je de tijd om deze actie uit te voeren niet gunnen.
Hoewel je de meeste vijanden met mêleeaanvallen te lijf gaat, heeft Alice ook beschikking over een langeafstandswapen: een geweer gemaakt uit een pepermolen. Deze pepermolen-machinegeweer-hybride is perfect om van afstand de vele vijanden aan gort te knallen. Deze verslagen vijanden laten vervolgens tanden vallen, die je weer kunt gebruiken om jouw wapens te verbeteren en leuke extra’s te kopen.
Maar knallen en slaan is niet het enige dat je doet, er moet ook gesprongen, gezweefd en getimed worden: kortweg platformen. Hoewel de omgevingen waar je doorheen springt er enorm tof uitzien en echt een donkere, maar fantasierijke sfeer neerzetten, werkt het platformen zelf nog niet helemaal lekker. De besturing is vaak net niet nauwkeurig genoeg, waardoor je regelmatig naar beneden klettert. Op de lange termijn iets dat zeker frustrerend kan worden. Ook grafisch zijn er hier en daar nog wat oneffenheden te vinden: iets dat zich voornamelijk vertaalt naar kartelrandjes. Gelukkig heeft de ontwikkelaar nog even de tijd om dit bij te schaven. De animaties van Alice zien er al wel erg goed uit. Als je met de donkerharige dame in een stoomstraal springt (die je hoger doet zweven) schiet het rokje van Alice bol en wapperen haar haren omhoog. Erg tof gedaan.
Alice: Madness Returns is een unieke ervaring. Wonderland heeft er nog nooit zo donker en macaber uitgezien en het vechten werkt erg lekker. De gebrekkige besturing tijdens het platformen en de grafische oneffenheden vergeet je snel als je met Alice dieper en dieper in het konijnenhol en de shit terecht komt.