Crew Elke woensdag plaatsen we bij InsideGamer het leukste artikel van Bureau voor Gamers, een creatief gamesblog van onze eigen Maarten Jalink en Wesley Domingos, op onze site. Maarten zit voor zijn studie drie maanden in Japan, maar ook qua games doet hij natuurlijk verslag. Ditmaal een opmerkelijke vergelijking die de gedachtengang over de wereld van Pokémon een andere wending geeft.
Oké, ik ben nu al drie weken in Japan, hét gameland bij uitstek, en ik geniet er volop van! Onlangs ging ik bijvoorbeeld langs de hoofdgebouwen van Nintendo, zag ik de meest vreemde arcadegames en kocht ik een heuse Famicom in Nipponbashi, de electronicawijk van Osaka. Kortom: een paradijs voor alle gamers. Maar hoe langer je hier bent, des te normaler al dat gamegeweld wordt. Elke reclameblok heeft gamereclames (je zou haast écht naar de nieuwe Pokémon-film gaan), op straat zie je constant PSP’s en DS’en en aan de meeste schooltassen hangt wel een poppetje van een bekend gamefiguur. Ik zei het al eerder, maar ik zeg het gewoon nog een keer: games zijn doodgewoon in Japan!
Maar ook de mensen die van veraf deze kant op komen zijn heerlijke nerds (of, misschien wel toepasselijker, otaku’s). Het lijkt wel of Japan ze op de één of andere manier aantrekt. Ik woon twee maanden in een groot internationaal studentenhuis in Osaka, een plek waar allerlei culturen samenkomen. Althans, dat is de insteek. Als je iedereen wat beter leert kennen, dan merk je dat ze niet alleen om de zon en de sushi naar Japan zijn gekomen. Ze zijn hier stiekem ook voor de games! De één vertelt trots dat hij een Super Famicom heeft gekocht, de ander blijkt een collega gamerecensent te zijn en weer een ander herkende mij van één van m’n filmpjes over Japan, toen hij InsideGamer bezocht. Sterker nog: toen ik van de week naar de eetzaal wandelde, hoorde ik iemand Ocarina of Time-muziek op de piano in de hal spelen!
Tijdens het avondeten gaat het vaak over de cultuur, de natuur en inrichting van Japan. Het is hier heel bijzonder, want alles hier is anders. Andere vogels, andere planten, andere infrstructuur en ga zo maar door. Geheel uit het niets kwam een paar dagen geleden één van de medebewoners met een bizarre, maar realistische vergelijking: Japan lijkt op de wereld van Pokémon! Een vreemde observatie, maar bij navraag bleken veel meer mensen er zo over te denken. What’s going on?
“Ho-oh’s tempel” en “Sprout Tower”
De vergelijkingen die je kunt maken zijn eindeloos. Kijk maar eens naar de opbouw van beide landschappen. In het midden staan hoge bergen, vaak bedekt met bos, en aan de kust, waar het land weer wat platter wordt, liggen allerlei bijzondere steden. Een kleine zoektocht op internet leert ons dat de steden in Pokémon daadwerkelijk op echte Japanse steden gebaseerd zijn. Zo lijkt de Sprout Tower in Violet City op de pagode in Nara en representeren de Burned en Bell Tower in Ecruteak City het (50 jaar geleden opgebrande) Gouden en Zilveren Paviljoen in Kyoto. Toeval dat deze torens in Pokémon Goud en Zilver hun intrede deden? Nee. Maar wacht, er is nog meer op te merken aan de infrastructuur. Zo worden de hoofdwegen hier, net als in de Pokémon-games, met routenummers aangeduid en zijn de voornaamste transportmiddelen de fiets, de trein en de benenwagen. De auto’s die je hier ziet zijn overigens vierkant, net als die ene auto in Pokémon Red en Blauw (je weet wel, waar je Mew NIET kan vangen).
De steden zelf lijken qua invulling ook (iets te) veel op elkaar. De vele gokkasten die je in de virtuele Pokémon-steden tegenkomt staan bijvoorbeeld symbool voor de talloze pachinko-hallen (soort flipperkastspel) in Japan. En de piepkleine supermarktjes die je te pas en te onpas tegenkomt blijken ook in echt te bestaan: op totaal willekeurige plekken vind kleine je 7-Elevens of Family Marts die alles verkopen dat je nodig hebt. Grotere supermarkten kennen ze in Japan niet.
Officiële mannetjes voor nutteloze klusjes en “Wie is deze Pokémon?”
Maar het allermooiste zijn misschien wel de mensen die hier werken. Voor elke klein rotklusje is wel iemand ingehuurd, iedereen draagt een officieel pak en stuk voor stuk nemen de werknemers hun baan zeer serieus. In de wereld van Pokémon vind je op verschillende routes kleine huisjes waar bewakers de hele dag op dezelfde plek niets staan te doen. Ik heb me al jaren afgevraagd waarom die mensen dagenlang niets staan te doen in de Pokémon-spellen. Nu vraag ik me hetzelfde af, maar dan met betrekking tot echte mensen. In elk gebouw staat wel een vriendelijke man, uiteraard heel officieel strak in pak, vrolijk om zich heen te kijken.
Ook de kassabediendes in de supermarkten staan kaarsrecht in hun nette pakje op dezelfde plek, zeggen hun standaard zinnetjes – “Irashaimase!”, probeer niet met ze te praten, want andere zinnetjes kennen ze niet – en geven een lief knikje als je weg gaat. Iedere keer als ik lunch haal in de Family Mart heb ik het gevoel dat ik in een Pokémon Center ben beland. Dat gevoel veranderde overigens toen ik onlangs een “echt” Pokémon Center binnenstapte…
Toch is het voor de mensen hier helemaal niet vreemd dat de wereld van Pokémon lijkt op Japan… de serie wordt hier immers gemaakt! Voor Japanners speelt de game zich dus gewoon af in een normale wereld, maar dan met fantasiebeestjes. Voor ons westerlingen lijken Kanto, Johto, Hoenn et cetera echter op bizarre fantasiewerelden met fantasiebeestjes. Voor mij zullen de Pokémon-games er vanaf nu anders uit gaan zien omdat ik weet dat de hele cultuur in die spellen een afspiegeling is van de Japanse maatschappij. Maar zolang ik hier ben, blijf ik genieten van die bizarre wereld!