Jules Schlicher De elfde van de elfde. Een epische dag van gekke kleding, drank en gezelligheid; carnaval. Maastricht loopt vol met duivels, koeien, clowns en neanderthalers. Op het Vrijthof bestijgt artiest na artiest het podium, worden glazen geheven en worden polonaises gelopen. Maar niet als je een gamer bent, of simpelweg geen Limburger of Brabander. Komende 11-11-11 worden kamerdeuren gesloten en bakken met stroom verbruikt, want het moet nog gek lopen, wil The Elder Scrolls V: Skyrim geen klassieker van proporties worden.
Het moge immers duidelijk zijn dat deze nieuwe ambitieuze game van Bethesda Softworks een rijke ervaring gaat bieden. We weten wel dat het er fantastisch uitziet, de muziek heerlijk is en dat de actie bruut, dynamisch en simpelweg immens plezierig is. Nu de release er aan komt, komen de laatste details tevoorschijn. De kleine(re) dingen die het ‘m doen.
De gamescom-demo die voorgeschoteld werd begint aan het einde van het begin van de game (heerlijke zin); je hebt net de introductie gehad en je staat op het punt om Skyrim in te trekken. Net voordat je een grot verlaat, kun je nog opnieuw kiezen wat voor personage je wordt. Dit is het begin van de game en je wordt nu al doodgegooid met mogelijkheden. Waar je in Oblivion al een hele tijd zoet was met het vinden van de ideale neus, kun je nu ook aan de slag met littekens en oorlogskleuren, om maar wat te noemen. Je begint er aan en binnen de kortste keren is een uur voorbij.
Skyrim wordt rustig verkend. Ons personage, een Khajiit genaamd Abby, loopt over de sneeuw bedekte bergen, genietend van het natuurlijk schoon. Hier en daar slaat ze een vervelende wolf dood. Dan gaat ze een mijn in. Hier wordt meteen duidelijk dat de eenheidsworsten van mijnen in Oblivion verleden tijd zijn. Elke mijn, elk kasteel, elke tempel; alles is uniek. Abby sluipt langzaam dieper de mijn in. Ze pakt toortsen van de muren om het donkerte aan te wenden en heeft haar pijl en boog in de aanslag.
La cuisine Skyrime
Overal zijn wel kampvuurtjes met potjes en pannetjes te vinden. Een ervaren avonturier weet dat kookkunst overlevingskunst is. In Skyrim is het mogelijk om elk willekeurig kookvuur te gebruiken om iets voor te bereiden. Wanneer je een kookvuur selecteert, krijg je een lijst gerechten te zien en de daarvoor benodigde ingrediënten. Heb je die, dan heb je binnen de kortste keren een hartig driegangenmenu in je knapsack zitten.
De eerste eenzame bandieten vallen met veel gemak; ze zijn geen partij voor haar slinkse aanvallen. Wanneer ze een groepje tegenkomt wordt het lastig. Een tweetal ontwijkt haar pijlen en stormt op haar af. Abby pakt een goedendag, laadt een vuurspreuk op en gaat het gevecht aan. Ze gebruikt zelfs een van de toortsen die ze eerder uit hun houders haalde. Het gevecht verloopt erg natuurlijk, dynamisch en intens; zo hoort eerstepersoons mêlee te zijn.
Niet lang daarna is de hele mijn uitgekamd en uitgemoord en is er tijd om wat anders te proberen. Met een pikhouweel wordt ijzererts gewonnen, wat weer gebruikt kan worden om wapens en bepantsering te maken in een smidse. Helaas heeft ze geen leer (dat te krijgen is door de pels van bijvoorbeeld een wolf naar een leerlooier te brengen), waardoor het maken van iets dergelijks niet mogelijk is. Wel kan ze met een slijpsteen een van haar zwaarden versterken en op een werkbank onze bepantsering verstevigen.
Ze verlaat de mijn en gaat op zoek naar een ander interessant plekje. Onderweg rekent ze af met een paar vossen en stuit ze op een aantal standbeelden. Dit zijn de vervangingen van de sterrenbeelden die je aan het begin van de game moest kiezen. Je zat er voor de rest van het spel aan vast, maar nu kun je simpelweg het sterrenbeeld van de Krijger aannemen voordat je voor het Vechtersgilde wat zaakjes gaat opknappen, om maar wat te noemen. Dit is veel handiger en leuker; als speler heb je gewoon veel meer in de hand van jouw ervaring van de game.
Dit komt ook heel goed naar voren in het levelingsysteem. Wanneer je voldoende vaardigheden ontwikkeld hebt, kun je ten alle tijden kiezen om in level te stijgen. Je kiest dan voor health, magicka en fatigue en kiest dan een of meerdere perks voor een bepaalde vaardigheid. Je kunt bijvoorbeeld je ontwikkelen als een meestersmid, zonder ooit er voor te kiezen om drakenbepantsering of deadric uitrusting te leren maken. Jij ontwikkelt jouw personage door te spelen en je eigen weg te kiezen.
Maar goed, het laatste gedeelte van de demo speelde zich af in een verzonken kasteel. Na wat gestruin door de wildernis vond Abby een groot meer waar een ingestorte burcht half in lag. Via een luik ging ze naar binnen, waar een opgehangen geraamte onze Khajiit begroette. Overal is aan te zien dat ze zich onder het water bevinden. De muren zijn mossig en vochtig, water druppelt en nevelt uit het plafond en hier en daar zijn diepe poelen te vinden; het is een naargeestige plek waar duistere tovenaars zitten.
Abby krijgt het zwaar te verduren. Haar spreuken hebben niet bijster veel effect en wanneer ze een magiër heeft omgebracht, wordt hij weer tot leven gebracht. Na een heftig gevecht staat de slinkse Khajit nog trots overeind, haar wonden te likken. Nu kunnen we vrijelijk dit magiërnest verkennen. We vinden een Alchemy Lab en een Arcane Enchanter. Het lijkt erop dat alle mee te zeulen apparatuur uit voorgaande The Elder Scrolls vervangen zijn door deze labs.
Wanneer je er een voor het eerst activeert, krijg je alleen een lijst met jouw ingrediënten te zien, zonder de eigenschappen van die ingrediënten. Je moet de kenmerken van elk ingrediënt nog onderscheiden. Door trial-and-error of door het simpelweg proeven van die ingrediënten ontdek je welke kenmerken ze hebben en welke het beste samengaan in een drankje. Bij de Arcane Enchanter draait het dan weer om het bezweren van voorwerpen. Heb jij een sterk maliënkolder dat je graag van een magische upgrade voorziet, dan moet je daar een spreuk voor kennen.
Een toffe feature is dat het tegenovergestelde ook mogelijk is. Jij vindt een magisch gewaad, maar jij vindt alleen de bezwering de moeite waard. Bij de Arcane Enchanter kun je die bezwering er vanaf halen en dan heb je die bezwering voor altijd in jouw magische inventaris zitten. Bij The Elder Scrolls V: Skyrim is het evident hoe veel denkwerk er achter de gameplay zitten. Overal lijkt aan gedacht te zijn en alles lijkt te kloppen. De elfde van de elfde van 2011 kan niet snel genoeg komen, maar carnaval kin mich gesjtoale weare.