Sander Eindelijk was het dan 16 november en kon iedereen massaal naar de winkel rennen om Half-Life 2 te bemachtigen. Na ruim zes jaar komt Valve eindelijk met het vervolg op één van de beste schietspellen aller tijden, in de vorm van Half-Life 2. Het spel heeft een lange, moeizame ontwikkelingsperiode doorgemaakt maar het resultaat mag er zijn! Valve heeft er overigens voor gekozen om Half-Life 2 puur om het soloavontuur te laten draaien. De multiplayer modus van het originele Half-Life was niet echt denderend en daarom heeft Valve geen tijd gestoken in dit onderdeel van het spel. Als multiplayer krijg je bij Half-Life 2 wel gratis een herziene versie van het populaire Counter-Strike, ditmaal Counter-Strike: Source genaamd.
In Half-Life 2 neem je weer de rol aan van professor Gordon Freeman. Net als in het vorige deel ervaar je het hele spel vanuit een eerste persoons perspectief en zal het spel geen filmpjes en pre-rendered scènes kennen. Ook zal je Gordon nooit horen praten, alle informatie die je dus ontvangt gaat via andere personen. Er is voor gekozen om het spel dit keer in en rond één stad te houden: City 17. Deze West-Europese stad is één van de vele steden onder de macht van de Combine, de grote vijand in Half-Life 2.
Op het eerst gezicht lijkt Half-Life 2 geen technisch hoogstandje, vooral de textures zijn erg dof. Terwijl je speelt zul je echter steeds meer zien van de nu al populaire Source engine. De meeste aandacht is besteed aan het physics-onderdeel dat er voor zorgt dat alles reageert zoals in de realiteit. In eerste instantie houdt dit in dat alle voorwerpen zich houden aan de regels van de zwaartekracht. Een ijzeren ton rolt bijvoorbeeld sneller door z’n vorm en gewicht dan een houten doos. Ook de geluiden die voorwerpen maken kloppen met alle soorten materiaal. Tenslotte heb je nog te maken met de sterkte van voorwerpen, een onderdeel dat veel invloed heeft op de gameplay. Een houten tafel gaat na een paar schoten kapot, terwijl een metalen voorwerp kogels kan weren.
Tijdens het spelen zul je de hele tijd de physics in gedachten moeten houden. Je kunt zien waar je veilig achter kunt schuilen en waar niet, en je kunt horen waar kogels inslaan en op wat voor materiaal. Maar ook om sierlijke redenen is de physics engine aanwezig, nog nooit vlogen autobanden en tonnen zo dynamisch door de lucht. Probeer eens een tafel honderd keer op te tillen en weg te gooien, en je zult merken dat er steeds wel íets anders is dan de vorige keer. Dit hele pakket samen brengt zo’n ontzettend realistisch gevoel in het spel dat het alleen al op dit gebied revolutionair is. In geen enkel ander spel zul je tijdens het schieten zo goed moeten kijken, luisteren én denken als in Half-Life 2.
Buiten dat de Source engine op zichzelf al voor veel variatie zorgt, heeft Valve er tijdens het ontwikkelen ook voor gezorgd dat Half-Life 2 op geen enkel moment in herhaling valt. Het spel is opgedeeld in vijftien hoofdstukken en elk hoofdstuk staat garant voor één tot twee uur speelplezier in z’n puurste vorm. Veel titels van vandaag de dag vallen na een bepaalde tijd in herhaling door lange, repetitieve spelomgevingen. In Half-Life 2 is dat anders. Elk hoofdstuk speel zich af in een totaal andere omgeving en heeft telkens een aantal unieke kenmerken. Zo is er één hoofdstuk waarin je met een buggy van het ene punt naar het andere punt langs de kust rijdt. Gedurende het hele hoofdstuk zal de buggy gebruikt moeten worden om verschillende doelen te behalen. Precies op het moment dat het buggy rijden gaat vervelen, is het hoofdstuk afgelopen en begin je aan het volgende hoofdstuk, dat weer zijn eigen unieke speelelementen kent. Door het geleidelijk introduceren van nieuwe mogelijkheden per hoofdstuk blijft het spel van begin tot eind uiterst vermakelijk.
Maar niet alleen de mogelijkheden veranderen, ook de omgevingen doen dat. De meeste spellen zijn speciaal gericht op buitenlocaties (zoals Far Cry) of binnenlocaties (zoals Doom3). In Half-Life 2 krijg je het beste van beide werelden. Half-Life 2 kent schitterende, uitgestrekte buitenlocaties waarin je gebruik zult maken van voertuigen en ook moet vechten tegen andere voertuigen. Andere hoofdstukken kunnen zich echter weer binnen in bijvoorbeeld een gevangenis afspelen en daar maak je uiteraard totaal andere situaties mee. Het verschil tussen binnen- of buitenlocaties is vrij groot, want elk scenario vereist zijn eigen tactiek. Welk van de twee scenario’s je echter ook wordt voorgeschoteld, beide zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Een speciale vermelding gaat uit naar de erg plezierige overschakeling tussen de verschillende hoofdstukken. Deze verloopt uiterst vloeiend en Gordon zal niet via allerlei tussenfilmpjes naar andere locaties gebracht worden. Integendeel, dit zul je allemaal zelf moeten doen!
Hoewel we eerder in de tekst aanstippen dat de textures wat dof zijn, is Half-Life 2 voor de rest een fenomenaal technisch hoogstandje. De geweldige lichteffecten, het enorm mooie water en de nog nooit zó vloeiende animaties van personages dragen daar aan bij. Maar daar blijft het niet bij, want ook de achtergrondmuziek lijkt perfectie uit te stralen. Op de juiste momenten gaat het volume en ritme omhoog en zal de speler zijn hart sneller voelen bonken. Op sommige momenten kunnen angstige stilte en een dodelijke krijs in de verte meer indruk maken en op die momenten wordt dit dan ook toegepast.
