Sander Als ik aan iets in een spel een hekel aan heb, dan is het wel aan herhaling. Ik moet variatie hebben om een spel te blijven spelen. Dit is de reden waarom ik een spel als Half-Life 2 velen malen beter vind dan titels als Doom 3 of Medal of Honor, waarin veel herhaling zit. Logisch is dan ook dat ik niet zo van uitbreidingen houd. Af en toe is er wel een degelijke bij, zoals United Offensive voor Call of Duty. Blitzkrieg Rolling Thunder is dan uiteindelijk geen uitbreiding geworden, maar herhaling is alles waar het spel om draait. Herhaling in extreme mate.
CDV, een uit Duitsland afkomstige uitgever scoorde een paar jaar terug een klein hitje met hun strategietitel Blitzkrieg. Een redelijke titel waarin het commanderen van troepen centraal staat en het economische verzamel en bouw principe is weg gelaten om de speler alleen de harde actie mee te laten maken. Blitzkrieg was één van de eerste serieuze titels in zijn genre, een genre wat tegenwoordig vertegenwoordigd wordt door titels als Codename: Panzers en Soldiers: Heroes of WO2. De grote fout die CDV echter maakt is dat ze de titel uitmelken. Een paar maanden terug schreef ik een negatief gezinde recensie van de uitbreiding Burning Horizon. Waarschijnlijk verkocht deze titel zo matig dat CDV er voor heeft gekozen om de tweede uitbreiding: Rolling Thunder als een losstaand product op de markt te zetten.
In het originele Blitzkrieg had je enkele tactieken nodig om een missie te halen. Dit is bij Rolling Thunder niet het geval. Je wordt in de meeste gevallen uitgerust met een groot leger waarmee je de vijand makkelijk kunt verslaan, ook al vlieg je er gewoon rambo style op af. Elke missie kent een klein aantal hoofdopdrachten en een paar bijopdrachten. Het halen van de hoofdopdrachten is nodig op de missie te voltooien, de bijopdrachten zijn voor extra punten. Alleen of het nou een hoofd of bijopdracht is, je hoeft in beide niet meer te doen dan gewoon een bepaald punt bereiken terwijl je een zooitje Duitsers overhoop laat schieten. Door bijopdrachten te halen zullen er aan je assortiment van voertuigen nieuwe worden toegevoegd. Je hebt verder geen invloed op de eenheden en voertuigen die je gebruikt, alles wordt je toegewezen. Er is ook geen samenhangend verhaal. Je wordt elke keer gedropt in het speelveld en overladen met een aantal oninteressante en onnuttige teksten. Uiteindelijk worden er op je map een aantal punten aangegeven waar jij je naar toe zult moeten verplaatsen. Dit is één of twee keer leuk, maar bij de derde missie heb je het wel gezien.
Rolling Thunder is denk ik voor z’n 95% gemaakt uit oude content. Hiermee bedoel ik dat de elementen in de omgevingen, zoals bomen en gebouwen, allemaal erg veel van hetzelfde zijn, alleen op een andere manier neergezet. Maar ook dingen als de menu’s, de muziek en zelfs de intro is hetzelfde als in het origineel en zijn uitbreiding. Alle voertuigen en soldaten zijn de standaard huis, tuin en keuken units die je tegenkomt in alle spellen met de Tweede Wereldoorlog als thema.