Stroopwafelstroop In een wereld met ruim 12 miljard neusgaten zit een geheim verscholen. De mens dacht altijd dat snotjes geen intelligente levensvorm waren, niets is echter minder waar. In deze neusgaten bevinden zich rijken gemaakt van het puurste snotgoud dat bereid is met liefde. De populatie in deze rijken is immens groot. Veel snotjes leven onder barre omstandigheden en maken lange dagen om het brood op tafel te kunnen krijgen.
Schuldige voor deze armoede is de overheid. In bijna elk neusgatenstelsel is wel oorlog te vinden. Veel snotjes hebben hun leven gegeven in deze oorlogen en waarvoor? Voor de leugens die de overheden verspreiden. Ons verhaal speelt zich ook af in neusgaten, wellicht de belangrijkste ter wereld. Arnold van der Kees loopt nietsvermoedend over straat. Hij peutert, zonder dat iemand het ziet, een enorm snotje uit zijn neus en schiet het met zijn vingers tegen een muur aan. Hij loopt zonder te weten wat hij daarnet nou precies wegschoot door.
Nu zullen jullie jezelf wel afvragen waarom de neusgaten van Arnold nou zo belangrijk zijn. Dit komt door natuurlijke selectie. De natuur kiest elke 68 jaar een persoon uit. In de neusgaten van deze persoon zit het machtigste rijk van allemaal. Dit rijk bestuurt alle andere.
In de neusgaten van Arnold van der Kees heerst chaos, angst en oorlog. Er bevinden zich twee rijken. Het grootste rijk heeft alle macht in de hele snotjeswereld en hanteert via het fascisme. Een tweede rijk bevindt zich er niet ver vandaan. Dit rijk is iets kleiner en zij geloven sterk in het communisme. De twee rijken bevinden zich constant in oorlog en er zijn veel doden gevallen. Verder is er nog een kleinere beweging die democratie ziet als enige oplossing. Zij voeren executies uit op leiders van de andere twee groeperingen.
De neusgaten van Arnold zijn absoluut geen pretje. Het land wordt geteisterd door donkere lucht. Nooit hebben de inwoners de zon gezien of gevoeld. Ook kent het veel mysterieuze wezens, waar men nog geen vat op kan hebben. De held van ons verhaal is Henk. Hij woont samen met de opstandelingen die voor democratie strijden. Er staat hem nog veel te wachten, maar voor zo ver het is moet hij eerst te weten komen dat het grootste gevaar niet vanuit de rijken zelf komt.
Henk opende langzaam zijn ogen. Het land zag er nog precies het zelfde uit als alle andere dagen. De anderen waren allemaal al op. Hij kwam langzaam naar het kampvuur gesjokt, stond stil en nieste uiteindelijk zo hard dat een vogel dat vredig op een tak zat te slapen bijna een hartaanval kreeg. De andere opstandelingen keken niet meer raar op dat hij moest niezen. “Ha, die Henk,” zei een verzetstrijder. “Wat gaan we vandaag doen?” vervolgde hij. “Helemaal niets, mijn vriend”, antwoordde Henk.
Plotseling rende er iets met grote snelheid naar Henk toe. Het knalde vol tegen hem aan en hij viel vijf meter verder neer. Het ding sprong nu op hem en ze lagen te vechten aan de rand van een afgrond. Het was onduidelijk om te zien wat het nou precies was. Het ding verkocht Henk een rake klap en ze raakten beide uit evenwicht en vielen van de rand…