Leon Achternaam België, een land dat momenteel in de Nederlandse media als een land van ellende afgeschilderd wordt. Het land is diep, diep verdeeld. Al vanaf april heeft het land geen regering. Politieke Vlamingen en Walen staan elkaar naar het leven en geven aan liever zonder elkaar verder te gaan. Binnenskamers lijken er haast plannen gesmeed te worden om het Vlaamse deel aan Nederland te plakken en het Waalse deel onafhankelijk te verklaren of door de Fransen te annexeren. Het Belgische nationale voetbalelftal schittert in afwezigheid vanaf het EK 2000, waar het land zich niet voor hoefde te kwalificeren. Verwacht wordt dat België pas op het WK van 2018 of 2022 weer van de partij is, omdat een kwalificatie dan weer niet nodig is. Toch kennen wij gamers op IG alleen maar sympathieke Belgen (of moet ik Vlamingen zeggen). Leden als LittleC, Flowidi, Samus Boyfriend, Kimmyboytje en vele anderen verblijden ons geregeld met mooie recensie, leuke logs of immer terugkerende uitspraken. België heeft zeker ook goede, mooie dingen te bieden. Daarom wil ik hier een ode brengen aan een van mijn favoriete Belgen: Joost Zweegers
Technisch gezien is Joost een Nederlandse Belg. Geboren in Sittard bezit hij zowel de Nederlandse als Belgische nationaliteit. Omdat hij het grootste gedeelte van zijn jeugd in België woonde, wil ik hem met plezier als Belg aanmerken. Sommigen van jullie zullen nog steeds geen idee hebben wie deze Joost nou precies is. De beste man is beter bekend als Novastar. Doet dat al een belletje rinkelen? Misschien niet, maar misschien ook wel, want Novastar is muziek voor de gemiddelde 3FM luisteraar. Novastar is muziek voor liefhebbers van het singer/songwriter genre. Maar ook is Novastar Belgisch hoop in bange, donkere dagen. Dit laatste wordt bevestigd door het feit dat zijn eerste twee CD’s beide bijna twee maanden op de hoogste positie in de Vlaamse Ultratop 100 hebben gestaan. De Vlaamse leden van IG hoef ik eigenlijk niet meer uit te leggen wat Novastar nou zo bijzonder maakt. Voor de Nederlandse leden is het misschien toch verstandig dit stukje Vlaamse cultuur te herkennen. Mocht Vlaanderen over onafzienbare tijd bij Nederland horen, kunnen we in ieder geval mee praten over de man met die fluweelzachte stem en gouden piano-vingers.
Om dat stukje cultuur tot je te nemen, is het verstandig om het tweede album van Novastar er bij te pakken. “Another Lonely Soul” is het type “huiswerkplaat” of een “voor het slapen gaan nog wat lezen plaat”. Het is zeker geen “lekker uit je dak” of “stampen maar” plaat. Dus als je adrenaline level weer ongekend hoog is door die gekopieerde recensie van “De Hagenaar” of vanwege je frustratie over die ene Super Mario Galaxy ster, niet deze CD opzetten. “Another Lonely Soul” is echt een luister CD. De plaat grossiert in arrangementen die strijkinstrumenten combineren met piano klanken, terwijl op de achtergrond een drumloopje afgewisseld wordt door rustig slagwerk en hier en daar wat elektronica om de hoek komt kijken. Muzikaal is het album dik in orde, maar gezegd moet worden dat het een stijl is die je aan moet spreken. Als de Foo Fighters je favo band is, of als je alleen maar kunt rocken op Muse, dan zul je op bijna geen enkel nummer van Novastar je draai kunnen vinden. Een Nederlandse equivalent, die Joost in geen enkel opzicht benaderd, is (voor mij) Herman van Veen.
De kracht van Herman van Veen ligt niet zozeer in zijn muziek of arrangementen, maar in het feit dat alles wat hij zegt, zingt en uitspreekt een bepaalde integriteit en eerlijkheid in zich draagt. Dit is wat Novastar sterk maakt. Je luistert naar de stem van een man die veel heeft meegemaakt en door een diep dal gegaan is. En als je weet dat Joost na enkele mislukte pogingen voor zijn tweede CD eigenlijk ook wou stoppen met muziek maken, zijn grootste passie, dan valt alles in plaats. Luister maar eens goed naar Never Back Down en je voelt de emotie van een man die zich, hoewel ernstig tekort gedaan, het verdomd om op te geven. Een thema dat over de hele CD terug te vinden is, onder andere op de minder geslaagde nummers Don’t Ever Let it Get You Down, Faith en het weer beter klinkende Still Learning to Fly. Natuurlijk mogen op een luister CD met een wat minder vrolijk thema de nodige liefdesnummers niet ontbreken. Bijzonder genoeg vind ik mijn persoonlijke favoriet terug in die categorie When the Lights Go Down on the Broken Hearted is een titel die eigenlijk alles al zegt. Dus mocht het meisje van je dromen haar mooie haren geknipt hebben, dan is dit een aanrader.
Eigenlijk, eigenlijk kent de CD maar één echte aanrader, of “tearjerker”. Het nummer Rome verwoordt alle gevoelens die horen bij een geheime, of mooie, verloren liefde. Songteksten zijn natuurlijk open voor interpretatie, maar mijn inziens beschrijft het nummer een wandeling door een druk gebied, Rome, waar geen gezicht of stem je bijblijft. Echter, de gedachte aan die ene liefde zit zo diep geworteld in de wandelaar dat het gevoel tijdens die wandeling alleen maar groeit en groeit. En ondanks de eenzaamheid die de wandelaar ervaart op zijn tocht door Rome, is er het besef van een verbondenheid die de wandelaar van geluk doet overstromen. Nou, hoe poëtisch is dat? Als amateur schrijver kan ik dat natuurlijk enorm waarderen, net als het tekstueel sterke Ask for The Moon waar de titel van het album in de tekst terugkeert.
De titel van het album zegt het allemaal: Gewoon een alleenstaande ziel. Niets meer en niets minder. En alhoewel er twee of drie nummers op staan die iets te drammerig overkomen, staat CD (en titel) voor de mens die introspectie (het overdenken van eigen gedachten, ervaringen en gevoelens) niet schuwt en zichzelf niet onderdompelt in zelfmedelijden. Het sterker komen uit de strijd en het kunnen genieten van kleine dingen in het leven, daar draait het om op deze plaat. Dat dit gezongen wordt door een man verblijvend in een land van politieke en sportieve malaise maakt het des te meer treffend. Maar dat terzijde, Joost Zweegers is een singer/songwriter die meer aandacht in Nederland verdiend. Helaas zijn wij Hollanders ook niet zo gecharmeerd van onze eigen singer/songwriters en luistermuziek. Toch is het een genre dat, naar mijn bescheiden mening, de betere muziek voortbrengt. Maar goed luisteren lijkt zowel in Nederland als in België steeds minder vaak voor te komen, als we onze volksvertegenwoordigers als uitgangspunt mogen nemen. Ik stem daarom voor het draaien van Novastar tijdens formatiegesprekken!