Terminator Men neme een flinke bak Prince of Persia (het liefst een van de laatste twee delen), voegt daar een lekker sausje van Griekse mythologie aan toe en een schappelijke dosis bruut geweld om het geheel af te maken. Dat is God of War in een notendop.
God of War is een actie-avonturenspel en valt kortweg uiteen in vechten, rennen en puzzeltjes oplossen. Het lijkt misschien wat tam maar dat is het, zoals Warrior Within en Sands of Time ons al deden inzien, allerminst. In deze titel neem je de besturing van de Spartaanse bruut Kratos op je. De goden van het Oude Griekenland denken dat oorlogsgod Ares gek is geworden, maar kunnen hem niet bestrijden doordat oppergod Zeus heeft besloten dat de goden elkaar niet mogen aanvallen. Ze doen daarom aanspraak op sterveling Kratos: in ruil voor het doden van Ares zal hij verlost worden van zijn zonden en nachtmerries. De beste man heeft voor deze missie twee korte maar robuuste zwaarden mee die met kettingen aan zijn armen vastgezet zijn. Het spel begint en de missie die voor je ligt is allerminst een frisse opgave. Gelukkig straalt Kratos in alles wat hij doet een enorme kracht uit die doorwerkt in de stijl van het spel.
De kettingen aan je armen geven een aparte twist aan de gameplay. Naast allerhande combo’s kan Kratos zijn vrijwel altijd brandende zwaardjes namelijk ook werpen en er zwepende bewegingen mee maken. Naast de zwaarden beschikt hij bovendien over magische krachten die, naar mate het spel vordert, opgewaardeerd kunnen worden. Voor de missie begeeft de Spartaan zich in woestijnen, het mysterieuze Athene en vage rotspartijen, onderweg alles op zeer wrede wijze vermorzelend. Tussen de gevechten door moet er ook gewerkt worden aan kleine puzzeltjes om bepaalde locaties te bereiken of om eerder gesloten deuren te openen. Denk hierbij aan zaken als het afvuren van flinke kruisbogen en het overhalen van hendeltjes. De puzzeltjes zorgen voor een onderbreking van de gevechten en zijn qua moeilijkheidsgraad precies goed.
Deze titel is dus een zeer compleet pakketje met alles erop en eraan. Ik moet toegeven dat ondanks mijn totale desinteresse in platformtitels, God of War toch goed terecht is gekomen. Ik heb me vermaakt met deze titel en dat is toch het belangrijkste als je zo’n zestig euro neertelt. Het spel ziet er verbazingwekkend mooi uit (zeker voor een PlayStation 2-titel), bevat alles wat een dergelijk avontuur nodig heeft en is ontzettend wreed. Je splijt de koppen van Minions (groot uitgevallen stieren), breekt de vleugels van Harpy’s (half-vrouw en half-gier) en breekt de armen van skeletten om ze er vervolgens écht dood mee te meppen. Bij dit alles vloeit er dan ook nog eens rijkelijk bloed en zijn de vrouwen in Kratos’ leven bijna allemaal voor de helft ontbloot. Een mini-game in het begin van het spel waarbij het personage met twee vrouwen het bed in duikt is daarbij kinderspel.
De combo’s die je maakt met je zwaarden zijn prachtig weergegeven en worden gekenmerkt door diversiteit. Je kunt vijanden de lucht in werpen om er naast te springen en ze in de lucht nog eens op hun sodemieter te geven. Ze naar de grond toe trekken is echter minstens zo pijnlijk. Na een tegenstander enkele malen te hebben geraakt, krijg je zelfs de beschikking over een finishing-move waarbij koppen en complete lichamen uit elkaar worden getrokken. Nee, dit is geen spel voor mensen met een zwakke maag. Naast je wapens is er bovendien ruimte voor diverse magische aanvallen. Door het spel heen krijg je krachten van goden aangereikt die belangrijk zijn voor dat wat komen gaat. Net als vrijwel alle andere elementen zijn ook deze krachten geïnspireerd door de Griekse mythologie. Je kunt bijvoorbeeld bliksemschichten gooien of tegenstanders in steen doen veranderen.
Tot dusver was ik erg te spreken over dit Griekse drama, er zijn echter een paar minuscule puntjes van kritiek. Hoewel de Griekse mythologie ontzettend goed in het spel is geïntegreerd (door vijanden, omgevingen en personages), denk ik dat het verhaal te vaag is voor een grote doelgroep en dat het thema niet iedereen aan zal spreken. Ook de camera, die niet beïnvloedbaar is, werkt soms in je nadeel doordat je bijvoorbeeld net een volgend platform of een schatkist niet kunt zien en daardoor misloopt. De wat korte levensduur zie ik overigens niet als een echt minpunt omdat een spel als dit gewoon niet te lang moet zijn, het gevaar ligt dan op de loer dat het repetitief aanvoelt.