Lauran Beers Je kunt er niet meer onderuit, we zijn er allemaal slachtoffer van. Ook al weiger je het te spelen, Electronic Arts zal het net zolang door je strot douwen totdat de gehele gamingmaatschappij “nee” zegt. Gezien de verkoopcijfers van de Sims-spellen lijkt het erop dat we nog lang op die “nee” kunnen wachten. Tot dan zullen we ieder jaar bedolven worden onder Sims-uitbreidingen en varianten op het Sims-universum. Zo ook De Sims 2, dat eerder dit jaar voor de PC verscheen en nu ook verkrijgbaar is voor de PlayStation 2, GameCube en Xbox.
Een opluchting is dat je je eigengemaakte Sim zelf kunt besturen, zodat hij niet ongestoord zijn gang gaat, zoals in andere Sims-spellen. Via de vierpuntsdruktoets kun je zien waar je Sim behoefte aan heeft. Als de voedselmeter laag is het noodzakelijk te eten, als je WC-meter laag staat is het wijs om een bezoek aan het toilet te brengen. Natuurlijk zul je ook aan geld moeten komen om voedsel te kopen, je huis uit te breiden en om je rekeningen te blijven betalen. Dit doe je door werk te zoeken. Iedere morgen wordt de krant bezorgd, waar een vacature in staat. Als je eenmaal werk hebt gevonden, word je ‘s morgens opgehaald en ‘s middags laat teruggebracht van je werk. Je Sim zal van tijd tot tijd ook behoefte hebben aan sociale contacten. Geef bijvoorbeeld een feest of maak een praatje met de buren. Tijdens een conversatie met een andere Sim kun je voor verschillende gesprekken kiezen. Vertel je een mop, geef je hem of haar een compliment, sla je haar in het gezicht; het is allemaal aan jou. Vanzelfsprekend zullen de personen met wie je een gesprek hebt gevoerd je blijven onthouden.
Daarnaast kun je je huis en tuin inrichten en uitbreiden naar eigen smaak, inclusief meerdere verdiepingen. Er is ruime keuze uit allerlei soorten meubels, muren, raamkozijnen, zwembaden, deuren, lampen, tafels, vloerbedekking, planten, behang, en nog veel meer. Zo heb je geblindeerde ramen, of antieke eikenhouten salontafels, bubbelbaden in alle soorten en maten en verschillende antieke of moderne vazen met verschillende bloemen.
In het titelscherm van De Sims 2 kun je uit twee modi kiezen: de verhaalmodus of de ‘vrij spelen’-modus. In de verhaalmodus moet je eerst een personage maken. Dit personage wordt door de computer gemaakt en daarna kun je zijn kleren en lichaamsbouw aanpassen naar eigen smaak. Na het maken van je personage word je gevraagd een levensdoel te kiezen, zoals ‘romantiek’ of ‘rijkdom’. Vervolgens is het de bedoeling dit levensdoel te voltooien, in het geval van romantiek moet je zorgen dat je een beetje een ‘player’ wordt, veel polygonen-vrouwen versiert en dat niemand ontdekt dat je met vijftien vrouwen tegelijk een relatie hebt. Hier worden een aantal subeisen aan gesteld. Zo moest ik bijvoorbeeld een bepaald aantal vrienden krijgen, of moest ik een bepaald aantal minnaars (minnaressen toch Lauran… toch? Red.) voor me winnen. Na het voltooien van een dergelijk doel worden nieuwe kapsels, kledij, sierraden en meubels ontgrendeld. Eigenlijk is het niet al te boeiend, en in deze hele modus heb je het idee met mensen te moeten praten om een nieuwe opdracht te krijgen, zodat je weer een nieuwe opdracht ontgrendelt waar je wéér met mensen moet praten.
In het begin woon je in een bescheiden huis met twee huisgenoten. Het duurde niet lang voordat ik een relatie met beide vrouwen in het huis had, die niet van elkaar wisten dat de andere een relatie met mij had. Echter, toen Lucia er achter kwam dat ik een bed deelde met Anne werd ze woedend. Ik vroeg nog of ze erbij wilde komen, maar in plaats daarvan kreeg ik een mooie virtuele klap in mijn gezicht. Het lijkt soms net mijn echte le… ik bedoel een soap. In ieder geval, ik kwam tot de conclusie dat het voltooien van verschillende eisen eigenlijk meer een belemmering is bij een spel als De Sims 2, waarin de vrijheid in het doen en laten van handelingen juist de grootste aantrekkingskracht is.
Dit is wel te vinden in de ‘vrij spelen’-modus. Hier kun je doen en laten wat je wilt, zonder dat er echte eisen worden gesteld. Je kunt nog steeds een levensdoel stellen, maar daar hoef je je niet persé aan te houden. Bouw je huis, leef je eigen virtuele leven, neem een vrouw en krijg kinderen (of niet), of word een kluizenaar en verafschuw samenleving. Ja, dit is toch wel de meest interessante modus. Echter, wil je meer kleding, meubels en over andere uitbreidingsmogelijkheden beschikken, dan zul je in de oersaaie verhaalmodus aan de slag moeten gaan om opdrachten te voltooien. Spijtig.
Grafisch zijn er vrij grote verschillen tussen de drie versies. Waar ik het spel op de PlayStation 2 testte, heb ik ook een kijkje genomen bij zijn GameCube en Xbox-broertjes. Duidelijk is dat de GameCube en Xbox-versies van het spel gelijk zijn qua grafische kwaliteit. Op de PlayStation 2 is dit een heel ander verhaal. Het spel stottert regelmatig, je kunt de pixels op afbeeldingen haast tellen, de personages bevatten stukken minder detail en polygonen, en de achtergrond is zelfs gedeeltelijk vervaagd bij de PlayStation 2-versie. De Xbox en GameCube hebben deze problemen niet. Als extraatje heeft de PlayStation 2-versie dan wel weer een EyeToy functie. Je kunt je foto via de EyeToy camera invoegen. Deze foto wordt dan op schilderijen in je huis geplaatst. Desondanks blijft de PlayStation 2-versie de ‘mindere’ van de drie versies.