Rob “Huh, coversysteem? Wa is dah? … Perks? Classes? Waar liggen de wapens in dit level? Waarom kan ik geen healthpakketjes oppakken? Heb ik maar twee wapens?!”
Als je in een tijdmachine stapt, tien jaar terug in de tijd reist en een gemiddelde shooterfanaat aan de slag laat gaan met een hedendaagse first-person shooter, zijn dit een aantal van de vragen die je geheid voor de kiezen krijgt. Want vroegâh (of in ieder geval lang voordat de Call of Duty’s, Battlefields en Halo’s met miljoenen tegelijk over de toonbank gingen) voerden games als Quake en Unreal Tournament de online multiplayerlijsten aan.
De makers van Nexuiz verlangen waarschijnlijk terug naar die tijd. Ze leveren met Nexuiz een traditionele arena-shooter af met een eenvoudige insteek: rennen, vliegen, knallen, doodgaan en weer doorgaan. In modi als Team Deathmatch en Capture the Flag worden twee teams van vier in een arena gedropt waarna de chaos losbreekt. Het is weer even omschakelen, vooral wanneer je erachter komt dat vijanden niet à la Call of Duty met slechts een paar kogels om te leggen zijn. Iedereen heeft namelijk een ruime levensbalk en de arena’s liggen bezaaid met shield power-ups, waardoor confrontaties met andere spelers resulteren in een kat-en-muisspel on steroids.
De wapens spelen daarbij (duh!) een belangrijke rol. Gelukkig voelen deze goed aan en hebben dezelfde charme als die van hun grote voorbeelden. Van plasma-shotgun tot mortierwerper, van laser rifle tot een geweer dat stuiterende ‘electroballen’ schiet: het schietgerei past perfect bij het stijltje. Dat kan ook gezegd worden over de arena’s waarin je speelt. Het zijn er in totaal niet zo veel, maar het aanbod varieert van oude ruïnes en gebergtes met watervallen tot verscheidene futuristische gladiatorenarena’s. Het doet je allemaal met weemoed terugdenken aan de gloriedagen van Unreal en Quake.
Eén van de pluspunten aan Nexuiz is de heerlijke soundtrack. Geen dramatische violen en Hans Zimmer-esque bedoeningen, nee: ouderwetse jaren ’90 techno. Pompende beats worden afgewisseld met duistere ambiencedeuntjes, veelal voorzien van een sinistere baslijn. Het brengt je echt weer even terug naar de tijd van Quake 3 en de eerste Unreal Tournament.
Nexuiz heeft echter een troefkaart die het geheel een beetje een eigen smoel geeft: het mutatorsysteem. Tijdens een match kunnen tientallen verschillende mutators geactiveerd worden. Dit zijn items die tijdelijk de regels van het spel veranderen en dat kan op de meest gekke manieren. Mutators zijn onderverdeeld in persoonlijke upgrades, teamupgrades en upgrades (of juist downgrades) voor iedereen. Sommigen liggen voor de hand, zoals Rapid Fire, Double Strength of Invisibility, die je een tijdelijk voordeel opleveren.
Veel leuker echter zijn de wat minder conventionele mutators. Zo is er Detonate, dat een willekeurige speler op het speelveld laat ontploffen. Pinata is ook leuk, daarbij laat elke speler zijn wapens vallen bij het sterven, maar nog veel leuker: iedereen draagt een kekke sombrero. Of wat te denken van Color Blind waarbij iedereen ineens geen kleur meer ziet. Of die mutator waarbij alle wapens scheetgeluiden maken. Mutators zijn niet alleen bij vlagen zeer melig, ze kunnen het tij op cruciale momenten laten keren. Sta je tijdens een potje Capture the Flag bijvoorbeeld één punt achter in de laatste minuut, dan kan het zomaar eens gebeuren dat een mutator er voor zorgt dat alle spelers van plek verwisselen met een tegenstander. Op die manier sta je ineens vlak bij de vijandelijke vlag en kun je rap het gelijkmakende punt scoren.
Toch is er een kleine kink in de kabel: het matchmakingsysteem. Het wil meer dan eens nog wel eens duren voordat je goed en wel in een volle server terechtkomt. Dat kan te maken hebben met de userbase die misschien nog niet zo groot is, maar in een game die om snelheid draait, wil je eigenlijk ook zo snel mogelijk in een potje zitten. Gelukkig is er wel de mogelijkheid om met bots te spelen, al is de ervaring natuurlijk op zijn best wanneer je het tegen echte spelers opneemt.