Ferdi Nelemans Al jarenlang hebben filmgames te kampen met een verschrikkelijke reputatie. Geheel terecht overigens, want de meeste filmadaptaties zijn niets meer dan misbaksels. Ontwikkelaar Beenox hoopt hier met The Amazing Spider-Man verandering in te brengen.
Om zichzelf niet vast te ketenen aan het geplaveide pad uit de gelijknamige film, heeft Beenox ervoor gekozen om het verhaal te laten afspelen na de film. Maar zoals Johan Cruijff ooit zei: ‘elk voordeel heb z’n nadeel’. Mensen die de film nog niet gezien hebben krijgen aan het begin van de game namelijk min of meer te weten hoe deze eindigt. Zonder al te veel te verklappen komt het erop neer dat in de game het bedrijf Oscorp met niet al te koosjere zaakjes bezig is en dat ’s werelds bekendste spinnenman het mag oplossen. Dit resulteert in een niet al te spannend verhaal, waarin Spidey het aan de stok krijgt met mutanten en robots. Een niet al te sterk verhaal, maar wel een die mogelijkheid biedt voor veel vrijheid.
The Amazing Spider-Man mag dan gebaseerd zijn op de gelijknamige film, maar dit betekent niet dat je de stemmen van de filmacteurs zult horen. De schema’s van de acteurs en actrices kwamen niet overeen met die van ontwikkelaar Beenox en dus zijn er vervangers ingehuurd. Vervangers die het overigens best aardig doen.
Die vrijheid vind je in Manhattan, de thuishaven van Spider-Man. Voor het eerst sinds lange tijd is het weer mogelijk om je al slingerend door de open wereld te bewegen. En dat voelt geweldig. Het rondslingeren door Manhattan geeft je een gevoel van vrijheid en is bovendien erg stijlvol in beeld gebracht. Tijdens de gehele game staat de camera een stuk dichter op Spider-Man dan dat we gewend zijn; dit is gedaan om een filmisch gevoel aan de game mee te geven. Iets dat door de fantastische slingeranimaties alleen nog maar versterkt wordt. Als je net boven rondrijdende auto’s slingert terwijl rondlopende mensen je naam scanderen krijg je echt het gevoel dat je met een superheld te maken hebt.
Om het slingeren vloeiend te houden heeft Beenox ervoor gekozen het gesponnen web van Spider-Man niet per se aan objecten vast te maken. Dit zal voor veel fronsende wenkbrauwen zorgen, maar we hebben het zeker niet als storend ervaren. Het is raar als je zo nu en dan boven wolkenkrabbers een lijntje kunt spinnen, maar het zorgt ervoor dat het slingeren vloeiend en leuk blijft. Om iets meer nauwkeurigheid in het slingerwerk te brengen heeft Spidey ook een vaardigheid waarmee je de tijd even kunt stilzetten om zo midden in een zwaai van richting te veranderen. Dit klinkt misschien debiel, maar het werkt goed en geeft je meer controle over de beweging van Spider-Man.
Ferdi schrijft sinds 2010 voor InsideGamer. Hij is begonnen als stagiair, maar is inmiddels een belangrijke kracht in de redactie. Zijn gamesmaak is breed. De ene keer speelt hij Yakuza, de andere keer een obscure indie-game op zijn PC, maar ook een actiegame als Killzone 3 kan hem bekoren. Volg Ferdi op Twitter of contacteer hem op InsideGamer.
De stad zelf doet wel enigszins afbreuk aan de slingerervaring. Gebouwen zien er veelal hetzelfde uit en Manhattan mist detail. Wel is er veel te ontdekken in de metropool; overal zijn stripboekpagina’s verspreid (700 intotaal) die je kunt verzamelen om tien iconische stripboeken uit de Spider-Man-serie vrij te spelen. Verder zit de stad ook vol met een enorme hoeveelheid zijmissies; van het beschermen van burgers tot aan het racen door te stad. Probleem is dat deze zijmissies wel erg snel beginnen te vervelen. Er zit totaal geen afwisseling in; de ene autoachtervolging is bijna hetzelfde als de volgende, het enige verschil is de hoeveelheid vluchtauto’s.
Ditzelfde gebrek aan afwisseling vinden we ook terug in de hoofdmissies. Elke missie speelt zich binnen in saaie omgevingen af en we hadden ook graag hier en daar een puzzel gezien. Uiteindelijk komt het erop neer dat je eerst over het plafond van de kamer kruipt, zo veel mogelijk vijanden ongezien uit de weg ruimt, waarna je naar beneden springt en de rest van de vijanden neermept. Iets dat op zich nog niet zo slecht in elkaar zit, maar na 8 uur hetzelfde doen, begint het wel een beetje te irriteren. Het is het allemaal net niet.
Zo is ook het vechtsysteem net niet wat het moet zijn. De game leent op dit punt zwaar van Batman: Arkham City, maar mist de finesse van dit systeem. Net als Batman kan Spider-Man vanuit de schaduw toeslaan, van vijand naar vijand springen en aanvallen counteren. Een ijzersterk systeem dat ook in Spider-Man goed werkt, al is het vechten in The Amazing Spider-Man toch net iets minder vloeiend dan in de titel van Rocksteady. Waar je in Arkham City via je gadgets meerdere verschillende manieren voorgeschoteld krijgt waarop je vijanden te lijf kan gaan, wordt die optie je in Spider-Man niet voorgelegd. Je kunt vaak nog een frisdrankapparaat optillen en op je vijanden gooien, maar daar houdt het dan ook op. Ook krijgt de spinnenman het wat makkelijker dan zijn vleermuisvriend. We speelde de game op de hoogste moeilijkheidsgraad, maar echt uitdagend is de game nooit geweest.
Deze game is op de PlayStation 3 getest