Jeroen Post Games op de Nintendo Wii zijn niet eng. Natuurlijk, een spel als Resident Evil 4 heeft zijn momenten, maar het is niet meer een echt horrorspel. Nee, laat dat maar aan Tecmo over. Die maken al jarenlang echt creepy spellen in de Project Zero-serie (ook bekend als Fatal Frame). In de stijl van typisch Japanse horrorfilms zoals The Ring en The Grudge, laat Tecmo je op veel momenten echt schrikken. En laat Nintendo nu net de rechten van deze serie opgekocht hebben! Goed nieuws voor alle horrorfanaten.
In Project Zero II: Wii Edition (een remake van deel twee, dat eerder op de PlayStation 2 en Xbox verscheen) speel je met de twee tweelingzussen Mayu en Mio. Deze twee jongedames komen in een donker en verlaten dorpje terecht. Het duurt niet lang voordat Mayu ineens verdwijnt. Het is dan aan Mio om haar tweelingzus te zoeken. In een donker, verlaten Japans dorpje dat vol zit met gekwelde geesten. ‘Gelukkig heeft Mio een enorm arsenaal aan wapens tot haar beschikking, compleet met Ghostbusters-achtige energiestraal waar alle spoken mee op te zuigen zijn.’
Tenminste, dat zou in veel actiespellen het scenario zijn. In Project Zero II is dat wel anders. Alle spoken die je tegenkomt versla je namelijk met een ouderwetse fotocamera, de Camera Obscura. Nee, je gooit geen lege rolletjes naar je tegenstanders maar je legt ze daadwerkelijk op de gevoelige plaat. Je richt je camera op elke geest die je tegenkomt en zodra je er een in het vizier hebt, gaat er een cirkelvormige meter lopen. Als deze meter vol is, is dat het beste moment om een foto te maken. Hoe beter je richt, en hoe dichterbij de geest is, des te meer schade jij aan hen toebrengt. Met de Wii-controls is het een stukje makkelijker ten op zichte van het origineel gemaakt om goed te richten. Soms is de besturing niet heel nauwkeurig, maar dat is niet iets om je heel druk over te maken. Zodra het je lukt om ze dichtbij in je vizier te krijgen, krijg je ook meer punten. Met deze punten kun je allerlei upgrades voor je camera kopen, en alleen voor je camera. Geen extra gezondheid of snelheid voor het hoofdfiguur, het enige wat je opwaardeert zijn de eigenschappen van de Camera Obscura.
Dit spelmechanisme heb je vrij snel door. Echter, niet elk spook laat zich zo gemakkelijk vangen. Sommigen veranderen snel van richting of kruipen via de grond naar je toe. Als een ware paparazzo moet je dan je doel proberen te ‘spotten’. Ook zijn ze soms weg, zonder dat je ze geraakt hebt. Houd je dan maar vast voor wat er kan gebeuren, zorg dat je licht aan hebt of dat er iemand in de buurt is. In Project Zero II schrik je wel vaker omdat er dan echt iets vreemds of engs gebeurt. Maar hoe dan ook, je brengt meer schade toe als de geest dichterbij komt.
Deze spoken kom je werkelijk overal tegen. Desondanks zijn er ook momenten waarop je in het verlaten dorpje rondloopt om bepaalde voorwerpen of iets anders te vinden. Op deze momenten is goed te zien dat het spel er niet als een simpele port uitziet. Het is ook weer niet zo dat het spel uitblinkt qua graphics, maar meer in de zin van dat het de sfeer van het spel goed over weet te brengen. Het verlaten dorpje inclusief de bosachtige omgeving en losstaande verlaten huisjes geven je vrijwel constant het idee dat er een of ander eng figuur de hoek om kan komen. Sommige van deze spoken hebben echter wel een vrij standaard uitdrukking. De gezichten van de spoken vertonen weinig tot geen mimiek, iets dat anders zeker zou bijdragen tot de spanning. Op de kwaliteit van de beelden zelf is niet heel veel aan te merken, buiten het feit dat sommige schaduwen een soort waas met zich meedragen.
Buiten het hoofdverhaal is er nog iets te vinden op de disc van Project Zero 2 Wii Edition: de Haunted House-modus. Hierin kies je een scenario om te spelen. In dit scenario komt het er eigenlijk altijd op neer dat je on-rail (dus vanzelf) door een bepaald gebied heen loopt. Het kan dan bijvoorbeeld de bedoeling zijn om niet te bang te worden van allerlei spoken die op je afkomen. Ook kan het zo zijn dat je objecten moet verzamelen, en moet ontsnappen aan een spook dat achter je aan zit. Het is goed om te zien dat Nintendo in ieder geval iets nieuws toe heeft willen voegen. Deze Haunted House-missies zijn echter niet boeiend genoeg om een echt toffe toevoeging te zijn. Dat heeft vooral te maken met het feit dat je vanzelf loopt (door de A knop ingedrukt te houden) en dat de besturing niet altijd accuraat is. Dat toont zich vooral in het niet snel genoeg omdraaien, of ineens de andere kant opkijken van het figuur. Jammer van deze modus, maar gelukkig biedt het hoofdverhaal genoeg spanning om je bezig te houden.