Itsmeeeeeeeeee Far Cry 3 is één van de belangrijke games die Ubisoft dit najaar uitgeeft. En dat hebben we op de Gamescom geweten. Tijdens de speelsessie klinkt in de verte gegil. Geschreeuw, eigenlijk. Het is lastig uitvogelen waar het precies vandaan komt en voor ik weet wat me te wachten staat, word ik van alle kanten belaagd. @#$&*@*#&! Dit is al de zoveelste keer. Met moeite, de nodige verwondingen en het verlies van nogal wat ammunitie weet ik te vluchten, een spoor van geweld achterlatend. De hoogste tijd om die zendmast in te klimmen.
Zendmasten
Om serieus werk te verzetten in Far Cry 3, is het namelijk van belang een hoop zendmasten te activeren en zo delen van de map vrij te spelen. Deze delen waren weliswaar al onderdeel van het huidige grondgebied, maar vanaf het moment dat je een zendmast activeert, speel je een hoop informatie vrij die verschijnt op zowel de map als de minimap links onderin je scherm. Informatie over de ligging van de talloze zandwegen bijvoorbeeld; handig voor een achtervolging. Of waar je vijanden zich bevinden; zodat je niet zoals in bovenstaand voorbeeld kansloos aan het zoeken bent naar die verstopte tegenstanders.
In totaal zijn er achttien zendmasten in Far Cry 3 en tussen de verhaalmissies door word je uitgedaagd ze alle achttien te activeren. In het geval van ‘mijn’ zendmast, tijdens een speelsessie op Gamescom, zag ik na de activering ervan, op mijn map een belangrijke basis van de piraten verschijnen. Een complete verwoesting van dit groepje ongeregeld mocht natuurlijk niet uitblijven.
Rambo
Hoewel, de eerste drie keer dacht ik als Rambo het kamp binnen te kunnen treden om zo iedereen af te maken, maar daarvoor zijn die piraten toch net iets te goed in het schieten op lelijkerds. Dan maar vanaf een afstandje snipen, een tactiek waar elke zichzelf respecterende gamer van gruwelt, maar ontzettend effectief is. Helaas, zelfs met mijn stille langeafstands-kruisboog was ik niet opgewassen tegen de scherpschutters onder het piratengespuis, die me achterlangs verrasten (heb je daar vaker last van? – red.).
En toen volgde het besef: Far Cry 3 dient te worden gespeeld met respect. Respect voor de ontwikkelaar, respect voor de piraten, respect voor strategie. Op mijn gemakje kroop ik in mijn vijfde poging het kamp door, analyseerde ik looproutes van wachters en vond een alarmknop die piraten van buiten het kamp naar het kamp toebracht. Dus daar kwam die achterlangse verrassing vandaan… Vanaf hier begon de missies pas echt. Eén voor één werden alle vijanden uitgeschakeld. Niemand kwam in de buurt van de alarmknop. En de piratenbasis was van mij. Van de rebellen. Ik kwam, zag en overwon. Dat hier vier gefaalde pogingen aan vooraf gingen, daar lullen we niet meer over.
En het mooiste van alles? Nu deze uitvalsbasis was uitgeroeid, was er geen enkele checkpoint meer te bekennen in dit gebied waar de piraten zich verschansten om jou uit te roeien. Het allergrootste minpunt van Far Cry 2 is hierbij meteen opgelost! In mijn enthousiasme voelde ik niet eens meer het schouderklopje van collega Joey. Het was tijd om verder te gaan en te kijken naar een game over assassijnen die zich afspeelt in één of andere oorlog. ‘Fuck dat!’ wilde ik uitschreeuwen. Maar ik deed het niet. Tot ziens, Far Cry 3. We meet again.