Heer Mida Noot: voor leesbaarheid zal alleen Alexios gebruikt worden als verwijzing naar het speelbare personage. Tenzij expliciet aangegeven is alles ook van toepassing op Kassandra.
De uitbreiding is vooral gericht op verhaal, maar geeft plichtmatig wat nieuw speelgoed. De speler krijgt een extra vaardigheid voor iedere speelstijl om mee te spelen, en het schip krijgt een extra statniveau en een extra wapen dat eerder leuk dan nuttig is.
De huurling Alexios wordt achterna gezeten door de Orde van Ouden, en met hulp van nieuwe bondgenoten moet hij ze uit Griekenland jagen. Thematisch raakt het verhaal dezelfde vlakken als het hoofdverhaal, van familie en verzoening. Zij die zich niet willen laten afleiden door Layla en co kunnen opgelucht ademhalen, want zij komen er niet in voor. En ook nu is er weer een hoop aan te merken op het schrijfwerk van Erfenis. Waar Erfenis in ieder geval een verbetering is ten opzichte van Odyssey’s hoofdverhaal is dat het wegdoet met de rpg-ificatie van verhaal en de speler een lineair verhaal voorschotelt. Jagen op proto-tempeliers is nog steeds een factor, maar is meer verbonden met het plot, al is het alleen maar omdat ze vaak obstakels zijn voor Alexios om te overwinnen. De schrijvers houden rekening met de episodische aard van de uitbreiding door ieder deel een begin en eind te geven en tijdsprongen tussen elke episode te stoppen waardoor het logischer is dat elke episode zich op een andere locatie plaatsvindt.
Personages in Erfenis komen en gaan, en de episodes zijn te kort om je aan enige van deze te hechten. De uitzondering hierin zijn Alexios’ bondgenoten, Darius en zijn kind, die heel toevallig op hetzelfde moment opduiken als de Orde. Darius is de eerste echte (proto-)sluipmoordenaar, voornamelijk omdat hij het verborgen mes heeft uitgevonden, die hij ironisch genoeg op zijn pols draagt, en niet eronder zoals alle sluipmoordenaars na hem. Zijn bestaan is bewijs genoeg van hoe onzinnig de obsessie van zowel de Sekte als de Orde met Alexios is. De oude Pers is nog zo fris als een hoentje en moordt zijn vijanden uit bij de vleet. Waarom wil de Orde zo graag achter Onzuiveren aangaan als ze niet eens een oude man de baas zijn? Darius’ karakter is niet bijster goed of slecht geschreven. De man is verbitterd en mentaal uitgeput door jarenlange strijd en verlies. Naast een handvol momenten waar de schrijvers’ onoplettendheid leidt naar een vergezochte reden van wantrouwen of schizofrenie is er niets op hem aan te merken. Zijn stemacteur had echter wel beter geregisseerd kunnen worden, want zijn stem mist soms de juiste intensiteit waardoor het uit de toon valt.
De rpg-ificatie in het verhaal in Erfenis is zo goed als weg, maar het is nog steeds sterk in Alexios. Dit brengt het probleem dat zijn karakterisering plaatsvindt in een vacuüm. Zo kan hij zich beklagen dat hij alleen is en geen familie heeft, terwijl Erfenis op zijn vroegst begint net nadat hij zijn moeder heeft teruggevonden, of potentieel zijn hele familie op de Adrestia dient. Alsof de keuzes in het hoofdspel niks betekenen. Wat zouden zij vinden van de Orde’s handelen jegens mensen als hen? Lopen zij geen gevaar? Schrijft Ubisoft vanuit een eigen canon? Wie weet. Erfenis bevestigt ook opnieuw dat hij geen helder licht is, want de motieven van de Orde van Ouden hadden een stuk duidelijker kunnen zijn als Alexios wat meer zou doorvragen. Er wordt nog een dappere poging gedaan om Alexios meer karakter te geven, om duidelijk te maken dat hij en Kassandra hun eigen persoon zijn, totdat druk van buitenaf Ubisoft weer deed terugkrabbelen. Met knikkende knieën, en geen vertrouwen in hun eigen merk, gaven ze de speler weer hun avatar terug. Als je de optie wil hebben om een enorme lul te zijn richting hen die jou liefhebben, heeft de ontwikkelaar voor je geleverd.
