Back to the Past with Coola Deel 2

Het is tijd, tijd voor jullie om met mij terug de tijd in te gaan om precies te zijn naar het jaar 1993. Het jaar dat m’n vader z’n technische know how en improvisatie kunsten liet zien, door de betaal tv in het vakantiehuisje te kraken zo dat we gratis tv konden kijken. Ook was dit het jaar dat m’n ouders er achter kwamen dat ik destructief kan zijn want het behang in het vakantiehuisje en ik waren geen vrienden ( had het maar niet al semi los moeten zitten). M’n vader moest dan ook met mij en m’n oudere broer een stukje gaan lopen toen mijn moeder ging afrekenen, want ik zou gezegd hebben we lekker tv gekeken en mijn broer zou gezegd hebben ja en mijn broertje heeft het behang van de muur getrokken. Dit was natuurlijk ook het jaar dat games als Super Mario Kart (EU release), Secret of Mana, Star Fox , Mortal Kombat (de home console release) en nog veel meer games uitkwamen. Verwacht overigens nog steeds geen Nintendo exclusives in mijn lijst want in deze tijd was ik nog steeds een pc gamer met als side dish nogsteeds een mega drive 1 en 2( bij de grootouders).

Maar voor ik mijn lijst begin moet ik eerst wel mijn “excuses” aanbieden, in mijn vorige artikel zei ik dat ik maximaal een top vijf zou maken, maar tijdens mijn research naar games uit 1993 kwam ik er achter dat er in 93 erg veel games zijn waar ik “goede” herinneringen aan heb en daarom heb ik besloten om per jaartal gewoon een top zoveel als ik nodig acht te maken in geval van 1993 is dat dus een top 13 geworden. Anyway het is tijd voor de lijst.

13 Skyroads

In deze game is het taak dat je je schip van punt a naar punt b brengt, klinkt simpel maar dat was het niet want je moet onder andere je schip intact houden, je brandstof en zuurstof peil in de gaten houden en niet van de weg vallen. Faal je dan mag je weer opnieuw beginnen. Dit is een game die ik veel met m’n broer , neefjes en nichtjes heb gespeeld, na elke dood of einde van level halen mocht iemand anders de controls over nemen en dat op de repeat. 

12 Flashback: The Quest for Identity

Ik was te jong om te begrijpen waar het verhaal over ging en de gameplay was ook vaak nog te hoog gegrepen voor mij maar toch had de game iets intrigerend voor mij vooral omdat het gameplaywise wat weg had van Prince of Persia alleen dan vijf tandjes moeilijker ( althans naar mijn beleving). Een game waarbij ik vaak hulp vroeg van mijn vader, maar in plaats van dat hij het toetsenbord overnam ging hij naast mij zitten en ging hij mij stap voor stap uit leggen hoe ik voorbij de levels kon komen. Uiteindelijk begon ik de game telkens meer te begrijpen en had ik bij mijn vierde run geen hulp meer nodig.

11 Syndicate

Nog zo’n game waar ik verhaal technisch geen ene k*t van begreep ( mede door dat het achtergrond verhaal besproken werd in de handleiding van de game). Gameplaywise was het niet veel beter, maar hè het zag er futuristisch uit en je bestuurde cyborgs en dat was voor mij genoeg reden om de game keer op keer op te starten en als ik het zelf niet speelde zat ik wel mee te kijken naar hoe mijn vader aan het spelen was, totaal flabbergasted door hoe weinig zijn cyberborgs dood gingen en hoe ver hij kwam. Maar door telkens met hem mee te kijken begon ik de game ook telkens beter te begrijpen, al zoog ik in vergelijking met mijn vader nog steeds in deze game. 

10 Lotus: The ultimate challenge

wat is jou favoriete race game Mario? nou dat is Lotus: The Ultimate Challenge. dit was mijn kennis making met race games en natuurlijk zijn er sindsdien veel betere race games uitgekomen, maar lotus zal voor mij altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. het had mooie gfx, veel flitserige kleuren en alle auto’s reden en bestuurde heerlijk vloeiend. ook was het natuurlijk erg vet dat je de game met z’n tweeën kon spelen en het spel werd dan ook vaak met z’n te tweeën gespeeld (meestal mijn broer of vader maar soms ook met mijn beste vriend uit die tijd). maar de soundtrack stal toch echt wel de show, de soundtrack was echt een moodbringer en zorgde voor the need for speed.

09 Sam and Max Hit the Road

een point n click game zoals ze jammer genoeg niet meer echt gemaakt worden. ik heb echt geweldige herinneringen aan deze game, de puzzels waren uitdagend maar leuk , de humor was ook erg top notch al gingen sommige “volwassen” grappen volledig over mij heen en pas een paar later begreep ik ze. de cartoony art stijl was voor mij als vijfjarige natuurlijk ook erg boeind. de game had ook leuke mini games zoals Whac-A-Mole waarbij je levende ratten neer moest meppen en Battleship met auto’s inplaats van schepen. 

08 Body Blows

dus Mario in een jaartal dat Mortal Kombat en Street Fighter II Turbo: Hyper Fighting uitkomen heb jij het lef om die games te negeren en het inferieure Body Blows boven die games te kiezen? hell fuckin yeah dat ik dat doe, misschien zijn die games wel beter dan Body Blows maar het gaat er in deze reeks artikelen om over welke games ik de meeste herinneringen heb, MK 1 en SFIIT:HF heb ik weinig herinneringen aan. Body Blows daarentegen heb ik veel herinneringen aan. Van de personages zoals bijvoorbeeld Danny, Kossak , Nik en Ninja (mijn favoriete personages want Ninjas). Wat ik mij ook nog goed kan herinneren is dat de “profielfoto” van de verliezende partij er gehavend uit zag (blauw oog, bloedneus , bult op hoofd en bij bijvoorbeeld Ninja z’n masker gescheurd) na het gevecht. Een ander iets wat ik mij nog kan herinneren van deze game is dat speler 1 de toetsen W, E, R, S, D, Z, X, C, en J moet gebruiken en de 2de speler moet de numerieke toetsen en de enter toets gebruiken. 

07 Streets of Rage 2

Deze game zullen veel mensen wel kennen aangezien niet zo kort geleden deeltje 4 nog is uitgebracht. Dit is een van de games die ik veel heb gespeeld bij mij opa en oma op de Sega Mega Drive 2, eigenlijk altijd samen met met m’n broer (hij speelde altijd voor Eddie “Skate” Hunter en ik altijd voor Axel Stone). Een afspraak was altijd dat ik de bovenste rij van het veld voor mijn rekening nam en m’n broer de onderste rij, meestal ging het goed maar soms kwamen we in elkaars vaar water en deden we elkaar pijn. Ik kan mij ook nog goed de ruzies herinneren omdat ik het zwaard pakte die mijn broer wou hebben of een taart of kalkoen paktw terwijl ik maar een kwart van m’n healthbar kwijt was en m’n broer al de helft. Good fuckin times.

06 Space Quest 5: The Next Mutation

Dit is misschien wel mijn favoriete Sierra On-Line game, nu zijn alle Space Quest games goed en leuk maar deelt 5 is imho echt de kers op de taart van de Space Quest games. Dit komt mede omdat vooral in dit deel star trek ( ook iets wat mijn vader er met een paplepel bij mij heeft ingegoten) word geparodieerd. En de humor in deze game is echt geweldig net zoals bij Sam and Max snapte ik als vijfjarige sommige jokes niet want die hadden een volwassen een ondertoon , maar in nu in retrospect gezien zijn de jokes echt damn funny. En ja ook bij deze game had ik nog wel eens de hulp van mijn vader nodig.

05 Disney’s Aladdin (sega mega drive versie)

Deze game kent iedereen wel zeker omdat hij een paar jaar geleden opnieuw is uitgebracht voor de PS4, Xone en Switch. Een geweldige platformer met heerlijke humor en een heerlijk soundtrack (de liedjes van de film natuurlijk). Zonder de save en rewind functie van de remastered versie was dit ook best een pittige game, vooral het level waar in je met de magic carpet de cave of wonders moest ontsnappen was echt moeilijk en ook het level in de kerker vond ik lastig met all stenen die in en uit de muur schoven en natuurlijk Jafar als eindbaas die best pittig was zeker in cobra vorm. 

04 Jurassic Park

Dit is één van mijn favoriete games of all time, want dinosauriërs en niet alleen dinosauriërs maar ook nog eens jurassic Park dinosauriërs. Nu neemt deze game als film game heel erg veel vrijheden, maar ik vond ( en vind) het heerlijk wegspelen. Het overgrote gedeelte speelt als een top down shooter, maar zodra je een gebouw binnen gaat veranderd het in een shooter in de stijl van Doom (en ondanks het niet zo eng is als Doom scheet II wel in mijn broek als er een velociraptor op mij afkwam in first person modus). Je speelt overigens voor Dr. Alan Grant en je moet onder Tim en Lex zien te vinden en redden , en een helikopter oproepen om van het eiland ontsnappen.

03 Day of the Tentacle

Oh man wat heeft Lucasarts toch geweldige point n click games gemaakt, en Day of the Tentacle is toch wel één van hun beste games ooit. Humor zoals alleen de mensen van Lucasarts het kunnen doen en de drie speelbare personages, Bernard, Laverne en Hoagie zijn een geweldig team. De puzzels zijn uitdagend maar erg leuk om te doen, een puzzel verkeerd doen of een verkeerde interactie kan ook leuk momenten opleveren. Sowieso is het leuk dat je ook nog op een humoristische manier wat leert over het America van 1794 (alhoewel sommige gebeurtenissen iets te laat gebeuren, ach ja het blijft nogsteeds een geschiedenisles). Wat ook erg leuk is dat je de voorganger van Day of the Tentacle genaamd Maniac Mansion volledig kan spelen op een computer in de game (iets wat nu wel vaker word gedaan maar in de tijd van Day of the Tentacle uniek was)

02 Goblins 3 (later hernoemd naar Goblins Quest 3)

Het derde deel in de Goblins serie is mijn meest favoriete Goblins game, mede doordat dit de eerste Goblins game was die ik zonder hulp van mij vader heb kunnen uitspelen. In Gobliiins bestuurde je drie Goblins, in Gobliins 2 bestuurde je twee Goblins, en in Goblins 3 bestuur je één goblin genaamd Blount, maar soms kan je ook andere personages besturen zoals Chump de papagaai of Ooya de magiër. Ook kon Blount veranderen in een weerwolf, en wat is er nou vetter dan weerwolven? Ja oké dinosauriërs maar toch je kon als een weerwolf spelen hoe bruut is dat. De puzzels waren ook erg enternaining.

01 Prince of Persia 2: The Shadow and the Flame 

In mijn eerste deel van deze reeks nieuwe artikelen kon je lezen dat hoewel ik pas echt in 1992 ging gamen. De originele Prince of Persia mijn gateway naar het fenomeen gaming was. Ik was dan ook dolenthousiast toen er in 1993 een vervolg uitkwam op de game, eindelijk kwam er weer een nieuwe PoP uit. En in alle opzichten was het beter dan het origineel , meer actie, meer gestroomlijnde platforming mechanics, betere gfx en heel wat meer variatie in omgevingen. Tot op de dag van vandaag blijft dit voor mij de beste Prince of Persia game, en ja dit is de game die in retrospect mijn liefde voor freerunning heeft aangewakkerd.

Nu is het tijd om weer terug te gaan naar 2022. Tot de volgende keer en dan neem ik jullie mee naar 1994.