Bekritizeer – Kena: Bridge of Spirits

Bekritizeer is een rubriek dat (als ik Luigi mag geloven) ooit het leven is ingeroepen door Dr. Caspari in de oudere jaren van IG. Dit heeft hij weer een nieuw leven ingeblazen met zijn artikel over Spiritfarer. Luigi pakte deze iets later weer op met zijn stukje over Demon’s Souls. Zoals Caspari het bondig uitlegt: In Bekritizeer behandel ik games die ik kan waarderen, maar waar ik echter ook minpunten bij ervaar. Tijd om het voort te zetten!

Ik wil het met mijn Bekritizeer even hebben over Kena: Bridge of Spirits. Hoe durf ik? Kena is de eerste game van Ember Lab, een studio bestaande uit slechts 14 mensen. Dat is inderdaad lastig. Ik probeer games altijd te “reviewen” op basis van hun prijs. Al ben je een indiestudio en kost je game 60 euro, dan review ik je game als een 60 euro-game. Kena is 40 euro en dat is, gezien de grafische kwaliteit meer dan een zacht prijsje. Maar als ik naar de gameplay kijk mocht het ook écht niet meer zijn dan dat.

“Een PS2-game met PS5-graphics”

Dat is het consensus dat gemaakt wordt door de mensen, waaronder ik, die de game niet heel speciaal vinden. Als je Kena geweldig vond, is de kans groot dat het niet om de gameplay is. Kena is werkelijk een prachtige game. De beboste gebieden zitten vol kleurrijke details. Er is geen persoon die dat zal ontkennen. Elk stukje is zowat een levende screenshot met adembenemende uitzichten. Dat alles wordt vergezeld met prachtige en passende muziek die je recht in de spirituele jungle zuigt. 

De passie spat van je scherm af. Kena is overduidelijk met zorg gemaakt. Maar de game is alles behalve perfect. Sterker nog: ik vind het echt ontzettend saai. Dat ligt niet aan de wereld, de muziek noch de graphics. Kena: Bridge of Spirits is gemaakt door een animatiestudio. In hun portfolio vinden we korte demo’s of korte films. Uit hun werk wordt een ding duidelijk: Ember Lab is goed in animatie, erg goed. Nee, weet je wat? Steengoed! Ember Lab heeft vaardigheden die zich kunnen meten met die van Pixar. 

Maar hun sterkste punt is ook meteen hun zwaktepunt. Ember Lab is goed in animatie, niet in games. Voor een eerste poging is het zonder twijfel een uitstekende poging. Maar je kan merken dat ze nog nieuw zijn rondom gaming. Goede cutscenes en graphics zijn fijn, maar gameplay blijft het belangrijkste.

Hak, hak, rol

Het grootste probleem is de combat. Hierin heb je een light attack, en een ranged attack die allen ge-charged kunnen worden. Is dat slecht? Zeker niet. Genoeg games die dat ook doen. Maar naast wat speciale aanvallen is er gewoon weinig te beleven tijdens de hack-en-slash-gevechten. Daarbovenop weten de vijanden ook weinig nieuwe uitdagingen met zich mee te brengen. En als ze dat wel doen, verdwijnt het hele dreigement door de dodge vaardigheid.

Kena’s Dodge is belachelijk sterk. Het maakt namelijk niet uit als je ‘geraakt’ wordt door een aanval. Als je op dat moment middenin je dodge zit, dan krijg je gewoon geen damage. Hierdoor is domweg timen van je dodge genoeg om elke aanval te overleven. Kena’s combat is niet tergend saai, maar het innoveert gewoon op geen enkel vlak. Gezien het vechten zo’n 60% van de game beslaat, begint het daarom ook snel in de herhaling te vallen.

But why?

Kena: Bridge of Spirits lijdt ook aan een ander probleem. Ember Labs is vooral kundig met strakke animatie. Maar storytelling is daar nooit een groot onderdeel van geweest. Ze hebben wel wat projecten waar kleinschalige verhalen in zitten. Maar in een game van een paar uur laten ze stoch wat steken vallen. Allereerst word je ontzettend lukraak in de game gegooid. Geen achtergrond verhaal, geen worldbuilding. Ze laten zowat alles voor de verbeelding over. 

Kena werkt zo’n beetje de hele game met zwarte, lieve monstertjes genaamd Rots. Deze beestjes zijn ook meteen de bron van je speciale aanvallen. Ook los je bepaalde puzzels op met deze Rots. Maar naast hun schattigheid wordt er precies niks uitgelegd over deze beestjes. Ze zijn er gewoon. En dat is een beetje het overkoepelende probleem van de wereld van Kena. Alles is er gewoon. Ook Kena zelf krijgt amper tot geen achtergrondverhaal. Dat voelt allemaal een beetje slapjes en niet zo grijpend aan.

Wel leuk

De gameplay voelt verder wel gewoon prima aan. Naast ietwat simpele animaties maak je wél gewoon een prachtige reis door het de bossen van de game. Daar worden soms ook emotionele verhalen verteld terwijl je zielen naar het hiernamaals brengt. Helaas laat de game te veel steken voor mij vallen. De saaie, repititieve combat kon mij niet genoeg grijpen en de platform puzzels waren leuk maar te makkelijk om het een puzzel te noemen.

Kena: Bridge of Spirits is een uitstekende eerste game van Ember Lab. Het heeft helaas wel veel te verbeteren op gameplay en verhaaltechnisch gebied. Dat is niet erg. Ik probeer hier niet mensen van de game weg te halen. Kena is wat mij betreft een prachtige graphics demo die gek genoeg ook op een PS4 draait. Ik kijk daarmee uit naar de volgende game van de studio met hopelijk de verbeteringen die nodig zijn.