Call of Duty: Black Ops 4 review – meest innovatieve CoD sinds jaren

Nee, Black Ops 4 bevat geen verhaalmodus. Maar laten we eerlijk zijn, van de afgelopen Call of Duty-campagnes voldeed alleen die van Infinite Warfare aan de verwachtingen. Gek genoeg is er toch een verhaal te vinden in de game, dat zich afspeelt tussen Black Ops 2 en 3: in de vorm van tutorial-missies en prachtige tussenfilmpjes worden de achtergronden van tien Specialists onthuld. Helaas valt het vrijspelen van deze Black Ops-lore flink tegen, omdat spelers worden gedwongen oersaaie multiplayer-potjes te spelen tegen bots, die bij vlagen dommer zijn dan Stormtroopers. Jammer, want los van wat geforceerde oneliners krijgen de anders zoutloze personages eindelijk een eigen smoel.

De release van Black Ops 4 wordt overschaduwd door de nieuwe Blackout-modus, maar het is de multiplayer-modus waar de game schittert als nooit tevoren. Handmatig helen brengt een dynamiek in het spel die Call of Duty innoveert en veteranen dwingt zich aan te passen. Alsmede door de toevoeging van gezondheidsbalken en vijftig procent meer gezondheid zijn gevechten langer, intenser en eerlijker. Voor het eerst heb je de kans om in dekking jezelf te helen en het gevecht te herstarten, en komen plotselinge kills nog amper voor. In Black Ops 4 is het hard tegen hard, maar je tactisch inzicht komt op de eerste plaats.

E-sports staat dan ook op het lijf van de game geschreven, met name vanwege de evolutie van Specialists. Waar ze in het vorige deel nog vliegende moordmachines zijn, blijven de voeten nu aan de grond en beschikken ze over handige gadgets. Zo profiteert het hele team van Recons infraroodvizier, sluit je doorgangen af met Torque’s prikkeldraad en is er zelfs een toegewijde Support-klasse. Het feit dat teams in doelgerichte modi nu bestaan uit vijf man en elke Specialist slechts eenmaal gekozen mag worden, zorgt voor uiterst tactische en gebalanceerde gameplay. De enige kritiekpunten die we op dit moment hebben, zijn de dominante assault rifles en de invloed van body armor.

Van de nieuwe multiplayer-modi benut Control het beste de potentie van de game. De combinatie van twee doelen controleren en een beperkt aantal levens stimuleert een voorzichtige en slimmere speelstijl. Control is ontzettend spannend en wat ons betreft zelfs onmisbaar. Liefhebbers van ‘traditionelere’ Call of Duty-gameplay worden dankzij flexibelere regels in Team Deathmatch en Kill Confirmed gelukkig niet in de steek gelaten. In net iets grotere teams kun je naar hartenlust experimenteren met alle Specialists, bij voorkeur uiteraard die met de beste superaanvallen.

Dan zijn er nog veertien maps, een prima aantal als je het vergelijkt met de voorgaande delen. Toegegeven zijn er vier afkomstig uit eerdere delen, maar wie Firing Range of Summit betreedt, begrijpt dat het een heerlijk gevoel is om ze weer terug te zien. De nieuwe omgevingen zijn overigens ook van uitzonderlijk hoge kwaliteit. Zo heb je Hacienda, een Italiaanse villa met prachtige tuinen en peperdure bolides, en Icebreaker, een heerlijke sneeuwmap met een vastgelopen onderzeeër. Grafisch gezien is Treyarchs game daarnaast superieur aan die van de andere studio’s. Kleuren spatten van het scherm af, wapens klinken bombastischer dan ooit en kogels worden net als in Battlefield gerenderd als daadwerkelijke objecten. De multiplayer-modus van Black Ops 4 innoveert op alle fronten en is daarom het hoofdgerecht van de game.

Op de gigantische map van bijgerecht Blackout is het even schrikken als je landt. Er is veel pop-in, huizen zijn leeg en gras doet ons vreemd genoeg denken aan Windows 98. Ook laadt de map soms laat in, gaat spullen oppakken moeizaam en is je inventaris sorteren soms erg onhandig. Veel belangrijker is daarentegen dat Blackout ontzettend lekker speelt. Treyarch heeft het voor elkaar gekregen dat typische Call of Duty-gevoel toe te passen op een indrukwekkende schaal en neemt spelers qua invulling op een fijne nostalgietrip. Bekende Black Ops-maps als Nuketown en Array zijn natuurlijk verweven in de omgeving, hier en daar verschijnen zombies om zeldzame loot te verdedigen en zijn er bekende personages vrij te spelen.

Nergens vindt Treyarch het battle royale-wiel opnieuw uit, maar gezien de hoeveelheid lol die we met de modus hebben is dat van ondergeschikt belang. Met honderd man (88 in Solo’s en Duo’s) naar een bestemming vliegen op de kaart en zo snel mogelijk wapens en uitrusting vinden is nog steeds machtig spannend. Een van de grote verschillen met andere battle royale-games is de toevoeging van perks en body armor. Perks zijn tijdelijk in te zetten en kunnen de uitkomst van een potje bepalen. Goede voorbeelden zijn Dead Silence, waarmee je geruisloos beweegt, en Outlander, waarmee de cirkel minder schade aanbrengt en je zo dus mensen kunt verrassen.

Net als bij de multiplayer-modus hebben we onze bedenkingen bij body armor, omdat een speler die pech heeft en slechts level 1-armor vindt behoorlijk in het nadeel is tegen iemand met level 3-armor. Dat zijn gelukkig problemen die later nog rechtgezet kunnen worden en nemen niets weg van de funfactor van Blackout. In de vele potjes die we met de modus spendeerden hebben we vliegende spelers uit de lucht geschoten, tegenstanders platgewalst met een truck en mensen laten schrikken met een radiografisch wagentje. Blackout is knotsgek en speelt strak, en is daarom een waardige concurrent voor Fortnite en PUBG.

Ook Zombies is dit jaar uitgebreider en socialer dan ooit. Met maar liefst drie maps (vier voor bezitters van de Black Ops Pass) en talloze opties voelt de modus niet langer aan als een ondergeschoven kindje. De maps IX en Voyage of Despair introduceren zelfs een nieuw verhaal met hilarische personages, die te maken krijgen met de oorsprong van de levende doden. In IX geraakt een viertal in een droomstatus die hen brengt naar een Egyptische gladiatorenarena met verschillende mythologieën. Dankzij de wisselwerking van thema’s als Noordse, Keltische en Egyptische mythologie is de map verrassend gevarieerd en een genot om in rond te lopen.

Voyage of Despair is een traditionelere Zombies-map, die draait om het zinken van de Titanic vanwege een zombieplaag. Het gigantische schip, dat kennelijk zo waarheidsgetrouw mogelijk is nagebouwd, is een prachtige achtergrond voor ouderwets zombies afschieten. De Titanic voegt zelfs nieuwe gameplayelementen toe door spelers onderwatersegmenten te laten doorkruisen en, jawel, zwemmende zombies te lijf te gaan. Voor Zombies-veteranen is er nog Blood of the Dead, een remake van Mob of the Dead uit Black Ops 2. Het is een prettige bijkomstigheid dat een van de beste zombie-ervaringen nu in 4K beschikbaar is en Treyarch heeft de map zelfs uitgebreid met nieuwe omgevingen en doorgangen.

Net als bij de multiplayer-modus heeft Treyarch goed gekeken naar de modus en is een aantal belangrijke dingen veranderd. Zo zijn veel perks verdwenen en stellen spelers deze van tevoren in, om ze tijdens de game aan te schaffen bij een mythologisch altaar. Ook is het niet meer nodig om een kauwgomballenautomaat te bezoeken dankzij vier elixers die je van tevoren mengt en instelt met verdiende punten. Zo is er een drankje dat de kans op een instakill verhoogt en een die je teleporteert naar een willekeurige plek als het je te heet onder de voeten wordt.

Zombies lijkt wat intimiderend vanwege de wirwar aan systemen, maar het revolutionaire Custom Mutations maakt de modus eindelijk toegankelijker. Hiermee kunnen spelers namelijk een bizarre hoeveelheid variabelen naar hun smaak aanpassen. Denk aan startwapens, je gezondheid, headshot-only-potjes, de snelheid en spreiding van zombies en de tijdsduur van rondes. Waar je ook op het spectrum van zombiejager valt, je kunt de modus zo makkelijk en moeilijk maken als je wilt. Daarnaast is het nu ook mogelijk om opvallend slimme bots in te stellen, om ook zonder medespelers de beste ervaring te krijgen.

Een ervaring die bovendien net als de rest van Call of Duty: Black Ops 4 het resultaat is van uitstekende zelfreflectie. Treyarch heeft gekeken naar wat de serie nodig heeft en levert daarom de meest vernieuwende Call of Duty-game sinds jaren af. Games als Black Ops 4 zijn constant aan verandering onderhevig en recensies zijn tegenwoordig slechts een momentopname, maar momenteel zijn we verliefd op Black Ops 4.