RoginaHassan Het constante streven van Hollywood om koste wat kost politiek correct te blijven in verfilmingen of filmadaptaties is een groeiende ergernis. Geforceerde diversiteit waar het logisch gezien niet thuishoort versterkt een scenario niet. Integendeel: het gebrek aan creatieve en logische oplossingen om meer etnische diversiteit in bestaande verhalen te integreren, is een groot pijnpunt en bijna onrespectvol.
Diversiteit ten kostte van creativiteit
Diversiteit in series, films, games en eigenlijk elke vorm van media is een welkome toevoeging en goede representatie van onze maatschappij. Dit betekent echter niet dat verfilmingen en adaptaties van bestaande verhalen onlogische diversiteit moeten toevoegen waar het niet op zijn plaats is. Een recent voorbeeld van geforceerde diversiteit waar veel fans zich aan storen komt voor in de aankomende televisieserie van The Lord of The Ring: The Rings of Power.
Lord of the Rings van Tolkien is onder andere sterk beïnvloed door Oud Engelse-literatuur, het Christendom en zijn ervaringen in de loopgravenoorlog tijdens WO1. De mythologieën waaruit Tolkien inspiratie putte, mede door het feit dat hij al die talen ook bekwaam was, kwamen uit Europa. Voornamelijk Keltische, Germaanse, Griekse en Slavische mythes inspireerden zijn verhalen. Het is dan ook niet raar dat vrijwel alle personages in Lord of the Rings een overwegend witte huidskleur hebben. De oorspronkelijke etnische bewoners van deze plaatsen zijn nou eenmaal niet getint. Dan zou het ook vreemd zijn als de wezens uit die legendes en mythen, zoals elfen en dwergen, wel een andere etniciteit zouden hebben zonder goede reden.
Daarom is het opvallend dat ondanks deze mythologische achtergrond, Amazon Prime ervoor heeft gekozen om bekende wezens uit “witte” mythologieën en plaatsen te representeren met een etnisch diverse cast. De showrunner noemde het vervangen van de origineel witte wezens door getinte acteurs in haar verklaring “een representatie van de echte wereld”, maar dat is niet gerechtvaardigd. Dit is nou eenmaal niet de echte wereld, dit is Middel Earth: een fantasiewereld die aandachtig is opgemaakt uit verschillende Europese mythes, legendes en literatuur. Het is bijna onrespectvol van Amazon Prime om deze bijzondere wereld te willen veranderen in hun visie van “de echte wereld”.
Als Tolkien er zelf voor had gekozen om meer diverse mythologieën als inspiratiebron te gebruiken, zoals die uit de Arabische of Aziatische wereld, dan was het “echte wereld”-argument nog te begrijpen. Maar de fictieve wereld van Middle Earth is nou eenmaal aandachtig opgebouwd uit selectieve, en wederom “witte”, mythes en legendes. Ondanks dat het gebaseerd is op onze wereld, ís het niet onze etnisch diverse wereld. Tolkien heeft die keuze gemaakt, dus het is merkwaardig om daar als showrunner jouw eigen visie op te willen forceren.
Geforceerde diversiteit werkt aan beide kanten niet. Hetzelfde zou namelijk gezegd worden als Jafar uit Aladdin (2019) door een witte acteur gespeeld zou worden. Logisch gezien zou dat gewoon niet kloppen zonder uitleg, aangezien Aladdin gebaseerd is op Arabische, Perzische en Indische verhalen uit 1001 Nacht. Of als er acteurs met een Oost-Aziatisch uiterlijk rond zouden lopen als prominente bewoners van Wakanda, een land in Afrika met een overwegend zwarte bevolking (Black Panther, 2018). De toevoeging van andere etniciteiten in deze twee voorbeelden klopt alleen maar als je kunt uitleggen waarom ze er zijn. Zijn het vluchtelingen, prominente buitenlandse geleerden, indringers, of iets totaal anders wat hun aanwezigheid op deze “andere” plek verklaard? En dit is het pijnpunt wat makkelijk op te lossen is met de juiste dosis creativiteit: zorg ervoor dat diversiteit logisch aanwezig is. Als de show dit goed aanpakt, wat uit de eerste beelden niet per se het geval lijkt, dan hebben ze Tolkiens universum succesvol uitgebreid en interessanter gemaakt.
De voor de hand liggende oplossing
Het lijkt bijna alsof filmmakers, producenten en scenaristen bang zijn om op een creatieve manier diverse etnische personages in een al bestaand verhaal toe te voegen. In de DLC van The Witcher 3: The Wild Hunt “Hearts of Stone”, wordt het gebrek aan etnische diversiteit slim opgelost zonder oorspronkelijk Slavische personages (waar de game zich afspeelt) te vervangen. Er worden nieuwe handelaren en geleerden geïntroduceerd als reizigers uit een ver koninkrijk genaamd Ofir. Ze zijn zelfs een erg prominent onderdeel van de ruim vijftien uur durende game-uitbreiding. Hun geografische ligging verklaard hun tint, hun accent en waarom we ze in de originele game of verhalen nog niet tegengekomen zijn.
Is het echt zo moeilijk om nieuwe gemeenschappen, koninkrijken of klassen te bedenken? Of een paar zelfbedachte, gekleurde personages te introduceren die op een logische manier zijn beland waar ze nu zijn? Het zou originele verhalen uitbreiden en interessanter maken, zonder te sjoemelen met bestaande elementen. Evenals de nodige dosis etnische diversiteit geven aan filmadaptaties voor meer representatie en herkenning van een grotere groep mensen. Maar dan wel op de juiste manier. De nieuwe (gekleurde) personages worden weliswaar ingezet in originele verhaallijnen, wat positief is en de makers meer vrijheid los van het bronmateriaal geeft. Het is daarom ook jammer dat ze die vrijheid toch vergooien om bestaande, witkleurige personages en wezens als elven en dwergen gedeeltelijk te vervangen door getinte acteurs. Ze konden dit origineler aanpakken.
Hollywood moet stoppen met zich te verschuilen achter zogenoemde “diversiteit”, aangezien ze zich voornamelijk richten op het een kleurtje geven van niet-gekleurde, bestaande personages. Kom met een eigen, creatieve en passende manier om gekleurde personages te representeren. Wat kun je met meer trots zeggen? “Mijn etniciteit wordt vertoond als een vervanging op een oorspronkelijk wit personage” of “Mijn etniciteit wordt gerepresenteerd als een unieke toevoeging aan een bestaand verhaal”?
Goede etnische diversiteit
Natuurlijk zijn er ook gewoon kijkers en fans die simpelweg willen genieten van het verhaal. Zolang de personages, de actie en het plot goed zijn, dan valt er volgens hen niet veel te klagen. Er is niks mis met op die manier naar een adaptatie kijken. Toch zou het verkeerd zijn om fans aan de kant te schuiven die waarde hechten aan de originele, aandachtige worldbuilding van de LOTR-boeken en die graag logica willen zien achter de veranderingen die de showrunners doorvoeren in deze adaptatie van hun geliefde literaire werken.
Persoonlijk zou ik dolgraag meer diversiteit willen zien in The Lord of the Rings. Het gebrek aan etnische diversiteit in de voorgaande films vond ik niet storend, gezien de bovengenoemde mythen en legendes het gebrek best logisch maakten, maar het was wel opvallend dat Hollywood er niks origineels aan had toegevoegd om dat op te lossen.
Een ander goed voorbeeld van etnische diversiteit toevoegen komt ook uit de Aladdin live-actionfilm, waarin ze een nieuwe huwelijkskandidaat voor prinses Jasmine toevoegen: prins Anders uit het fictionele koninkrijk Skanland. De naam zegt het al, dit is zeer waarschijnlijk een fictief Scandinavisch land. De verschillen tussen de twee culturen was een erg leuke toevoeging en iets wat het originele verhaal miste vanuit een creatief oogpunt. De toevoeging werkte zelfs zo goed dat er nu een spin-off van de energieke prins komt.
Het verschil tussen geforceerde- en goede etnische diversiteit ligt voornamelijk aan de mate van creativiteit en logica. Als mensen zoeken wij nou eenmaal graag naar logische verklaringen voor nieuwe of vreemde fenomenen. Diversiteit is vaak een gevoelig punt; ook in het bedrijfsleven lees je vaak over positieve discriminatie om een meer (etnisch) diverse werkvloer te hebben. Het representeert jouw bedrijf in een ander licht, in dit geval eentje met meer inclusiviteit. Dit is met film(adaptaties) niet anders, maar adaptaties moeten dit creatiever oplossen. Niet door de ene etniciteit te vervangen door de andere, maar juist door te laten zien dat etnische diversiteit een wereldverruimende toevoeging is aan een al bestaand concept. Dat er andere volkeren, gebieden en rassen of klassen zijn om te verkennen.
Als je dit terug zou brengen naar de The Lord of the Rings: The Rings of Power-serie, dan ben ik erg benieuwd hoe en óf de makers de plotselinge diversiteit die de voorgaande films misten kunnen verklaren. Hoe komt het dat die films diversiteit missen, aangezien zij chronologisch gezien later plaatsvinden dan de serie? Waar zijn deze gekleurde personages, elven en dwergen allemaal gebleven? Ik denk persoonlijk niet dat de makers dit of welke andere verklaring dan ook zullen geven, wat zonde is. Het is een gemiste kans om de wereld op een interessante manier uit te breiden, terwijl je ook etnische diversiteit toevoegt waarmee je grotere groepen mensen op een creatieve manier representeert. Etnische representatie is belangrijk in elke vorm van media, maar niet ten koste van het ongeloofwaardig maken van een geliefde fantasiewereld door onlogische veranderingen aan het bronmateriaal.
Erg sterk stukje schrijfwerk. Ik ben het er ook helemaal mee eens. Ik ben zeker wel voor diversiteit maar zeggen oh we maken dit personage zwart, dit personage Aziatisch en we gender swappen hoofdpersonage 1 is niet de oplossing. Zoals jij inderdaad al zegt ze moeten creatiever gaan zijn om diversiteit te promoten. Verzin idd nieuwe personages en volkeren en maak die zwart, Aziatisch of welk ras dan ook. Ook voor “sterkere” vrouwelijke personages, creëer nieuwe vrouwelijke personages en ga geen mannelijk personages gender swappen.
Laat ik vooropstellen dat ik vind dat iedereen gelijke kansen moet krijgen overal, maar e.e.a. moet wel realistisch blijven. Daarom ben ik het wel eens met de grote lijnen van dit artikel.
De manier waarop de diversiteitsagenda momenteel door ieders strot wordt gedrukt en het daarbij behorende ‘cancelen’ van niet politiek correcte meningen, grappen enzovoort werkt averechts.
Er is nu een soort situatie gecreëerd waarin men bang is zijn/haar mening te geven en een situatie waarin iedereen al zijn/of haar woorden op de weegschaal moet leggen en dat frustreert mij wel een beetje.
Ik mis de tijd dat een foute grap nog gewoon kon. In die tijd was ook niet iedereen blij met zulke grappen, maar toen werd je niet direct als racist, vrouwenhater, homofoob, seksist of wat dan ook uitgemaakt. (Ik zeg hier overigens niet dat ik dag en nacht grappen maak over seks, vrouwen, andere rassen en mensen met een andere geaardheid.)
Maargoed dat dat tegenwoordig wel gebeurt heeft ook te maken met social media: iedere foute opmerking wordt binnen no time verspreid en uitvergroot en binnen no time zijn er wel wat mensen die gekwetst zijn, terwijl de meeste mensen denken: ach foute grap en door.
Anyway, ik kan hier een gigantisch betoog houden, maar ik hoop dat alles weer wat luchtiger gaat worden de komende jaren, maar wel respectvol.
!!!WAARSCHUWING!!!
Deze reactie bevat spoilers voor de karakters Barbara Gordon en Renee Montoya in de comics. Ik weet niet of er hier veel mensen zitten die dat boeit, maar ik dacht ik plaats toch even een waarschuwinkje. Ook alvast excuses voor lang verhaal. En gebrek aan aardappel aan het eind.
De reacties van coola, Luigi1985 en Dokter Caspari bevatten al een goede weergave van hoe ik er zelf in sta, dus ik wou het even over een andere boeg gooien. Een gevalletje gemiste kans om de juiste diversiteit in een filmreeks te plaatsen.
Het DCEU. Niet iedereen is er fan van, maar bij Warner Brothers hebben ze het zelf ondertussen ook al opgegeven. Het zijn nu veel losstaande films of reeksen. Zo kwam twee jaar geleden het gedrocht Birds Of Prey (en nodeloos lange ondertitel) uit. Een film waarmee ze de plank volledig misgeslagen hebben. Gedeeltelijk vanwege de casting en deels om de mogelijkheden die ze hebben laten schieten. Kom ik zo op terug.
Op het moment zijn ze bezig met een Batgirl film, die ook nog niet eens een blank Batgirl heeft. Nu wil ik niet meteen gaan beweren dat ik een beter idee heb dan de filmmakers, maar ik doe het toch. Als ze het slimmer aan hadden gepakt door meer naar het bronmateriaal te kijken, dan had het een hele mooie reeks op kunnen leveren.
Film 1: Batgirl
Deze film heeft natuurlijk een leuke, likeable, blanke Barbara Gordon als de titelheld. Je had haar zelfs al in een DCEU film kunnen introduceren, maar dan alleen in een Barbara Gordon cameo. Dat hoeft niet eens meteen als Batgirl. Haar transformatie zou een grote focus van de film zijn, wat, eerlijk = eerlijk, niet bijster origineel is, maar natuurlijk wel belangrijk voor het verhaal. Als villain zou je kunnen kiezen uit een grote groep C- of D-listers. Ze is nog niet heel lang een superheld en een beetje een onbekende naam is ook eens leuk. Dat doen ze dan ook in de aanstaande Batgirl film met Firefly, dus wat dat betreft doen ze nog IETS goed. Maar nu komt het! Mid-credits scene. Rechtstreeks uit The Killing Joke. Jim Gordon zit thuis rustig de krant te lezen in zijn favoriete stoel, lurkend aan zijn pijp. De deurbel gaat. Off-screen hoor je Barbara “ik doe wel open” roepen. Als ze de deur open doet, staat daar The Joker, die een vuurwapen op haar richt en schiet…
Film 2: Birds Of Prey
Ok, ik zal uitleggen waarom ik zo’n hekel heb aan deze film. Voornamelijk omdat er bijna niets is overgebleven van het bronmateriaal. Karakters zijn slecht gecast of helemaal anders dan ze horen te zijn. Het ergste daarvan is Cassandra Cain. In de film is het een irritant wicht dat haar bek niet kan houden. In de comics daarentegen spreekt ze niet tot nauwelijks en was ze een martial arts badass. Dat lijkt in de verste verte niet op de Cassandra die ik in de film zag. Een ander karakter waar ze volledig de mist mee ingingen was Renee Montoya. Die had sowieso een stuk jonger moeten wezen en meer een hispanic achtergrond moeten hebben. In de reeks Gotham Central wordt ze ge-out als lesbische. Ze wordt ermee gechanteerd en ook haar ouders, aan we ze het nooit verteld heeft, komen het te weten nadat ze anoniem foto’s toegestuurd krijgen waarop ze met een andere vrouw te zien is. Haar vader wil er niets van weten en ze hoeft dan ook niet meer terug te komen. Hele sterke, emotionele momenten die helaas echt gebeuren (minus misschien de chantage), maar juist daarom goed en belangrijk om dat in de film te verwerken, zonder dat je iets maakt tot iets dat het niet is. Mary Elizabeth Winstead vond ik, hoe leuk ik die meid ook vind, niet echt lekker uit de verf komen als The Huntress. Dat pak was ook slecht. Dat hadden ze veel meer op de comic variant moeten laten lijken. En ja, Black Canary had gewoon blank moeten zijn. Harley Quinn had er van mij best in voor mogen komen, maar dan als villain, niet als onderdeel van het team.
Hoe ik het zelf graag had gezien: De film opent met een ambulance die over een snelweg scheurt. Ze zijn met Barbara onderweg naar het ziekenhuis. Daar blijkt dat ze van onder verlamd is en nooit meer zal kunnen lopen. Na een korte periode van verdriet, besluit ze niet bij de pakken neer te gaan zitten en besluit ze een team op te starten dat ze zelf van achter de computer aanstuurt als Oracle. Natuurlijk zullen Back Canary en The Huntress deel uitmaken van het team, maar er is ook een mogelijkheid om een nieuwe Batgirl aan het team toe te voegen. Dit zou Cassandra Cain kunnen zijn of eventueel zelfs Stephanie Brown. Je zou ook Ted Kord als geldschieter voor het team kunnen gebruiken. De positieve diversiteit draait in dit geval om Barbara. Ze zit dan wel in een rolstoel, maar door haar training kan ze je met escrima sticks nog steeds alle hoeken van de kamer laten zien. Wat er ook gebeurt, ze laat zich niet neerkrijgen, zowel fysiek als mentaal.
Films 3 en 4:
Daarna zou je een tweede Batgirl film kunnen maken (met dus Cassandra of Stephanie) en als laatste nog een tweede Birds Of Prey.
Geen idee of iemand dit boeit en het zelfs helemaal heeft willen lezen, maar hier stoorde ik me nogal aan en ik had het liever anders gezien, zoals bijvoorbeeld hoe ik het hierboven heb omschreven.
Leuk artikel en je hebt er zeker meer moeite in gestoken om het te onderbouwen dan de meeste vocale critici. Dat kan ik zeker waarderen.
Nieuwe personages bedenken is absoluut een goed idee, en ook een goed idee om de zichtbaarheid van de diversiteit sterker te maken. Ik denk inderdaad dat films en personages zoals Black Panther daar goed in zijn; dat is een held die op zichzelf staat en de impact daarvan is altijd hoger dan wanneer Steve Rogers een donkere Captain America was geweest (hoewel ik daar verder geen seconde wakker van had gelegen).
Desondanks ben ik het niet overal mee eens; ik denk dat de diversiteit niet altijd maar als geforceerd moet worden gezien. De etnische diversiteit in de personages van Lord of the Rings heeft mij nog geen seconde gestoord, en eerlijk gezegd snap ik niet zo goed waarom sommige mensen dit wel stoort. Het zijn fictieve personages, van fictieve wezens die gewoon helemaal niet bestaan, of ze nou van een bepaalde folklore komen of niet. Zombies zijn niet meer weg te denken uit het huidige medialandschap, maar die zijn niet bepaald trouw aan hun oorsprong (komt uit Afrikaanse en Caribische folklore, erg interessant trouwens). Daar kraait geen haan naar (ik ook niet, voor de duidelijkheid), maar wanneer een elf niet wit is, is dat wel goed voor mensen om hun mening uit te spreken. Dat vind ik toch wel opmerkelijk.
Bovendien gaat het hier volgens mijn weten ook nog om personages die helemaal niet gevestigd zijn, dus zijn ze in feite toch bedacht voor het verhaal? Corrigeer me vooral als mijn gebrekkige Lord of the Rings-kennis mij hier in de steek laat en de Dwergenkoningin uit de beelden een personage is waaraan juist hele boekdelen zijn besteed.
Wat betreft historische voorbeelden ben ik het er wel mee eens; maar ik ben zelf ook iemand die historische accuraatheid op prijs stelt (waarbij gezegd moet worden dat dat ook vaak mis gaat zonder dat men het door heeft).Als je een film maakt over de Amerikaanse Vrijheidsoorlog met een donkere Georgina Washington dan slaat dat natuurlijk nergens op… tenzij je de hele film niet serieus bedoeld, dan kan ik er wel weer om lachen.
En het is misschien niet leuk, maar zeker in onze maatschappij is er altijd wel een onbewuste privilege positie voor de witte mens, dus ik denk wel dat wat extra zorg dragen voor de bewustwording van de diversiteit van de werkelijkheid geen slecht doel is. Ik stoor me er in ieder geval niet aan.
Ik denk dat het hem een beetje zit in wat het bronmateriaal dat er gevolgd wordt en op welke wijze. Maak jij een film over zombies met als bronmateriaal de folklore die jij aanhaalt, dan vind ik dat je moet proberen dit bronmateriaal te volgen. Je kunt zombies dan niet ineens vleugels gaan geven oid. Maak jij echter een op zichzelf staande film/serie met daarin zombies, dan mag je helemaal zelf weten wat je met die ondode knakkers doet. Je neemt namelijk een idee over, niet een concreet bronmateriaal.
Maak jij een film/serie in een zelf bedacht universum, maar voeg jij aan dit universum wel Elven, Orks en Hobbits toe, dan mag jij zelf bedenken wat je met hen doet. Het is een nieuw universum dat bestaande ideeën leent en hier een eigen draai aan geeft. Had ‘LOTR the Rings of Power’ bijvoorbeeld ‘Phantasium ; The new order (of iedere andere generieke naam)’ gekregen, dan was praktisch niemand gevallen over het feit dat de ideeën rond Elven, Dwergen en Hobbits naar eigen hand zijn gezet. Dat mag namelijk, je hebt die creatieve vrijheid omdat je iets ‘nieuws’ creëert.
Wat er nu echter gebeurt is heel wat anders, er wordt een serie gemaakt omtrent een bestaande franchise. Het universum en diens regels staan vast. Dit universum mag dan nep zijn, voor de mensen die fan zijn van LOTR en er letterlijk van zijn gaan houden is het iets waar niet zomaar aan gesleuteld mag worden. En nu, met als reden diversiteit, voegen makers uit de hoge hoed zaken toe aan een geliefd universum die in strijd zijn met wat de bedenker J.R.R. Tolkien heeft neergezet. Veel fans zien dit als een klap in het gezicht en het verloochenen van het bronmateriaal om maar aan de zin van (in hun ogen) ‘sneeuwvlokjes’ te voldoen. Zij willen graag hun geliefde franchise vertolkt zien worden op een wijze die trouw blijft aan het bronmateriaal, en ik denk stiekem dat iedere fan van welke franchise dan ook hierop hoopt. Met kleine aanpassingen heeft bijna niemand moeite, ga je echter een hele world-building op de schop gooien, tjah, dan gaan mensen op de achterste poten staan. Want dan had je zelf maar een universum moeten creëren en niet goedkoop moeten cashen op een bekende naam. En daar ben ik het nog mee eens ook. Zelf heb ik niet heel veel moeite met acteurs van verschillende afkomsten, ik heb meer moeite met alle zelfbedachte verhalen die LOTR ingepropt worden. Er is zoveel bestaand materiaal dat verfilmd kan worden, waarom dan in godsnaam allemaal verhaallijnen en personages bedenken? Zo onnodig.
Helder. Je mag het op zich onnodig vinden, maar doet het voor jou echt af aan het verhaal en de ervaring? Dat zou voor mij niet zo zijn (was bij de Witcher serie, die ik erg leuk vond, ook niet zo).
hmmm, ehm, geen idee. De eerste beelden en berichten voelen alleen aan alsof Amazon LOTR als bronmateriaal niet zo serieus neemt en haar eigen ding ervan maakt. Aslof er mensen aan werken die eigenlijk niet veel liefde en/of band met de franchise hebben. Nu ligt LOTR mij redelijk nauw aan het hart. Ik ben ook een enorme fan van de Jackson trilogie, want deze films wisten LOTR echt goed te vertolken naar het grote scherm. Dit drieluik toppen gaat de serie waarschijnlijk niet lukken, maar ik had goede hoop dat de nieuwe productie een mooie aanvulling op de franchise zou worden. Nu heb ik echter meer het idee dat de naam gebruikt gaat worden om een serie zonder hart en ziel van de grond te krijgen. Dit komt door de zelf verzonnen (maar dus onnodige verhaallijn, want er ligt nog genoeg ongebruikt materiaal) verhaallijn en personages, maar ook door het bewust aanpassen van belangrijke zaken in het universum. Het heeft allemaal gewoon totaal geen LOTR feel of vibe, het voelt een beetje zielloos. Ik hoop dat ik dit allemaal in moet slikken, want ik zie dit graag slagen. Het toevoegen van acteurs van verschillende rassen, voelt voor mij bij deze als geforceerde diversiteit om iedereen maar te tevreden te houden. Daar heb ik moeite mee, niet zo zeer dat er ‘donkere’ elven en dwergen rondlopen (alhoewel ik het, gezien het bronmateriaal, liever niet had gezien. Dit om de setting van een fictief West-Europa zo overtuigend mogelijk neer te zetten. Maar nogmaals ; dit is niet omdat ik moeite heb met de verschillende kleuren mensen in onze samenleving, ben je een goed persoon dan mag je van mij 3 armen, paarse stippen en 6 ogen hebben = je uiterlijk boeit mij niet)
Het accepteren van aanpassingen aan bestaande franchises ligt denk ik aan hoe nauw de franchise je aan het hart ligt, en welke aanpassingen er gedaan worden. The Witcher boeken heb ik niet gelezen, ik heb enkel de games gespeeld. En hoewel de serie echt zijn eigen ding doet en (net als Amazon bij LOTR doet) haar eigen zaken in verhaal en universum ‘verzint’, heb ik hier ook geen moeite mee gehad. Dit omdat de serie naar mijn mening wel echt een Witcher sfeer heeft en de hoofdacteur een perfect Geralt is (een hele belangrijke factor voor mij). Verder is van belang dat the Witcher voor mij niet een enorm belangrijke franchise is. Ik heb genoten van de games, maar heb er niet de band mee als met LOTR. Personages als Triss, Dandelion en Jennefer vond ik nooit erg boeiend, dus dat zij anders geportreteerd worden vind ik niet zo van belang.
Maar over het algemeen ben ik wel van mening : als je bronmateriaal gebruikt om nieuwe media te creëren, heb dan respect voor deze en diens fans. Ga geen grote dingen veranderen die alleen maar voor boze mensen en controversie zorgen. Cashen op de naam en een zielloos product creëren vind ik echt waardeloos. En hier ben ik bij de LOTR serie een beetje bang voor.
Dat snap ik wel in zoverre dat ik ook niet per se denk dat deze serie heel overtuigend gaat zijn, het laat me ergens ook een beetje koud, de hype is er niet. Ook moet ik eerlijk zeggen: een Elf is in mijn gedachte ook in de eerste plaats vaak wit (behalve een Drow dan, natuurlijk!)
Maar alsnog zou het uiterlijk van de personages dan voor mij persoonlijk niet storend zijn.
Ook zou ik overigens meteen geloven dat Tolkien zijn personages (misschien) onbewust allemaal als witte personages zag – dat zou gezien de tijd waarin het leefde en zijn werk schreef niet raar zijn. Maar hij beschrijft het eigenlijk niet nadrukkelijk, dus het blijven aannames en die hoeven wij vandaag de dag niet ook te doen omwille van een door ons aangenomen intentie van de schrijver, als je begrijpt wat ik bedoel.
Wat betreft een fictief West-Europa; fictief is daar wel een belangrijk woord vind ik. Zo is The Witcher bijvoorbeeld gebaseerd op Oost-Europa uit de Middeleeuwen – zodoende krijgt het dezelfde kritiek te verduren omdat het gebaseerd zou zijn op een historische parallel die etnisch uniform (in dit geval wit) zou zijn.
Voor iedereen die bekend is met de geschiedenis van de Mongolen, Tataren of het Ottomaanse rijk zal het geen verrassing zijn dat de gedachte van een uniform wit Polen, Bulgarije, Roemenië of Hongarije in specifiek de Middeleeuwen niet héél erg aannemelijk klinkt. Al die landen zijn tijdelijk geheel of gedeeltelijk veroverd of vazalstaten geweest door andere bevolkingsgroepen. Die zijn daarna niet allemaal braaf meteen weer terug gegaan, en hebben zich vast gemengd met de plaatselijke bevolking.
Daarmee wil ik niet zeggen dat mensen daar geen gevoel bij kunnen en mogen hebben, maar de vergelijking met een werkelijke historische situatie is niet altijd toepasbaar. In het bovengenoemde voorbeeld zelfs een beetje tegenstrijdig met het punt dat Oost-Europa automatisch ‘wit’ betekent.
De rest van Europa is inderdaad net iets anders, maar eveneens niet zo uniform als we op basis van klassieke fantasy zouden kunnen aannemen. Ook in de Middeleeuwen zaten mensen niet allemaal vastgeketend aan hun geboorteplek, bijvoorbeeld. Meer dan vandaag, zeker, maar ook toen reisden mensen. Neem Al-Andalus; dat besloeg het grootste deel van hedendaags Spanje. Delen daarvan bleven tot na het jaar 1000 bestaan. Dit was een Moors koninkrijk en dus alles behalve etnisch uniform.
Top geschreven. Ben het volledig met je eens.
Wat een goed stuk dit en kan me er zeker in vinden!
Het bizarre is voor mij dat je de soms verkeerde drang van diversiteit ook in de echte wereld zover ziet doorschieten dan mensen van kleur zich er niet eens prettig bij voelen. Mijn vriendin is ook gekleurd en krijgt al vibes van een voorkeursbehandeling als ze geselecteerd wordt voor een baan. Niet dat t echt perse zo is… maar de sfeer is al dermate zo dat iedereen van de daken schreeuwt dat men op zoek is naar een vrouw, iemand van kleur etc. Haar gevoel is dan wanneer ze gekozen wordt dat andere de sfeer ook zo oppakken dat ze dan wel geselecteerd is omdat ze een vrouw van kleur is.
In films en series haalt t voor mij het hele gevoel ook weg, als t geforceerd erin is gestopt terwijl een eerder verhaal er niks mee van doen had.
Zeker geen moeite met diversiteit, helemaal niet. Iedereen mag er zijn. De inzet van diversiteit moet echter wel passen in de totale puzzel. Net zoals ook al het andere moet kloppen. Je stopt geen Ipads in Peaky Blinders, je laat Walter White in Breaking bad niet rijden op een unicorn en Shreks plot moet niet gaan om het feit dat hij terminaal ziek is. Sommige dingen passen gewoon niet bij of in een bepaald universum, voeg dit dan ook niet toe. In een film over Nelson Mandela vind ik het bijvoorbeeld niet passend en overtuigend om hem te laten vertolken door een blanke acteur. Ook de groep donkere jongens in ‘When they see us’ kun je in mijn ogen niet vertolken door een groep acteurs van een gevarieerde afkomst. Het klopt niet binnen het verhaal, het is niet overtuigend. Geen gekleurde mensen in de wereld van Lord of the Rings? Voeg ze dan ook niet toe. Wil je zo graag een gevarieerde fantasy setting qua mensenrassen, bedenk dan een totaal nieuwe franchise. Maar ga het niet forceren in een universum waarin het gewoon niet thuis hoort.
Een aantal zaken behoeven uitleg alvorens ik mijn punt maak.
Het vak van acteur is er een van geobjectiveerd worden. Je lijf, uiterlijk, is bepalend of je een heldenrol krijg of die van een boef, ongeacht je acteerprestatie. Zo werd ik steevast voor onsympathieke klootzakken en sukkel gecast, super leuk om te spelen overigens. Maar mijn postuur en uiterlijk duwen mij dus in die richting. Discriminatie, sure, maar volstrekt begrijpelijk voor het eindplaatje (met nadruk op plaatje).
In de VS is alles gesegmenteerd. Als je zwart bent luister je naar zwarte muziek, heb je je eigen zwarte top 40 hitlijst, films, series enz. Toen ik daar in ’85 voor het eerst kwam was ik niet op de hoogte van deze segmentatie in rassen en andere groepen. Toen mij gevraagd werd welke muziekartiest ik goed vond noemde ik Prince en werd ik in het groepje “zwart of homo” geduwd. Ik ben beide niet dus resulteerde dat in grote verwarring bij de Amerikanen. Prince bracht de VS sowieso in verwarring door mannen, vrouwen en verschillende etnische groepen te maken in zijn band.
Vanaf 1994 bezocht ik in 11 jaar regelmatig Florida waar mijn ouder een huis hadden gekocht. Als ik naar de supermarkt ging was er steevast een gezellig gesprekje met de kassières maar op een dag werd ik met doodse stilheid getroffen. Met een onderdrukte tegenzin werden de boodschappen gescand en een ongemeende have a nice day sloot het ongemakkelijke relaas af. Ik was my bubbly self en begreep niet waarom ze niet met mij een praatje maakte. Een week later gebeurde het weer, andere kassière zelfde reactie, tot ik zag dat deze meisjes zwart waren en dat de mensen in de rij dat ook waren. Hoewel de zogenaamde rassenscheiding wettelijk niet meer bestaat houd men het zelf in stand.
De VS is een land met nog maar een korte geschiedenis (zoals de Amerikanen negeer ik voor het gemak (en geheel onterecht) de originele bewoners van het land). Voor de gemiddelde Amerikaan is het onbetaalbaar om hun land te verlaten voor het enige weekje vakantie die ze hebben dus veel invloeden van buitenaf in vergelijk met andere landen hebben ze niet. Toch is het land toe aan een stukje groei en dat is representatie van hun inwoners in media. Net als overal gaat dat hysterisch uit de bocht. Ik herinner mij nog de Dolle Mina’s, bh verbrandingen en het vrouwencafé als uiting voor gelijke rechten voor de vrouw. Pakje shag onder de oksels en een tuinbroek aan werd er gedemonstreerd. Later normaliseerde zich dat weer en nu is er een soort van gelijkheid.
In de VS zien we hetzelfde, een Ghostbusters film met alleen maar vrouwen en de enige man is dom. De film flopt, niet omdat het vrouwen zijn maar omdat de film slecht is geschreven en geregisseerd. Dat resulteert in een hoop gedoe op social media en lijd niet tot een oplossing.
Nu je dit weet, mijn punt.
Als een stuk media goed is maakt het mij geen reet uit wat voor kleur iemand heeft, of ze dik of dun zijn of man of vrouw of iets ertussenin. Zoals gezegd is het als acteur al lastig genoeg om een beetje divers te kunnen spelen. Als de acteur goed is maakt het mij vrijwel nooit uit, mits het niet om een biografie of een waargebeurd verhaal gaat uiteraard.
Misschien kan het land dan een beetje groeien, krijgen we betere acteurs te zien en hebben we leuke media.
Hoe we daar als verder ontwikkeld Nederland naar kijken? Tuurlijk met allemaal vooroordelen. Zo dienen Spanjaarden onmiddellijk te stoppen met het voor entertainment aan een cocktailprikker spietsen van een stier en moet China stoppen met de walvisjacht terwijl we nog niet zolang geleden (in historisch besef) ook tal van dit soort onzinnigheden hadden. Leiden door goed voorbeeld is prima maar laat landen het zelf uitzoeken en groeien, net als wij hebben gedaan en nog steeds doen.
Beoordeel ook niet een stuk media op een trailer, wacht het ding af en kijk of het wat is. Is het slecht dan kan je helemaal los gaan.
Ik snap je punt en fijn dat je ook persoonlijke verhalen/waarnemingen/context deelt. In je conclusie geef je een mooie samenvatting van een probleem dat ik ook probeerde aan te kaarten in mijn column. Je schrijft: “Zoals gezegd is het als acteur al lastig genoeg om een beetje divers te kunnen spelen”, waar ik het mee eens ben. In mijn vele (edel)figuratie-jobs kreeg ik ook vaak een rolletje gebaseerd op mijn uiterlijk, in plaats van iets wat beter bij mijn persoonlijkheid paste. Het probleem leg ik dan ook zeker niet bij de acteurs, zo stel ik dat nergens in mijn stuk. Ik hamer meer op het feit dat schrijvers en makers van films en series niet met creatieve etnische personages komen om deze acteurs beter/diverser te representeren. Hopelijk zal dit in de toekomst veranderen en ook op een creatieve en logische manier meehelpen om het “in hokjes denken” te verminderen.
Een trailer is een eerste indruk, mijn kritiek en twijfels (van een probleem dat zich niet voor het eerst laat zien) zijn dan ook slechts een eerste indruk.
Ook ik hoop ondanks mijn felle toon dat de serie toch goed uitpakt: creatief, logisch en vermakelijk.
Ik ben het met je eens dat het enorm geforceerd is in sommige gevallen, vandaar mijn voorbeeld over de opkomst van feminisme in Nederland. Ik vind de reactie van het publiek overigens ook soms enorm geforceerd. Mijn reactie is overigens geen reactie op jouw artikel maar meer op hoe ik er over denk en hoe ik tot die gedachten kom.
In Dune van Denis Villeneuve werd het personage Dr. Liet Kynes, een blanke man, vervangen door Sharon-Duncan Brewster, een zwarte vrouw. Moord en brand brullen was het gevolg maar de rol werd enorm goed gespeeld en de film is een meesterwerk.
In de LoTR films is het aandeel van vrouwen vergroot want het boek was wel een enorm worsten feestje en de films werden er een stuk beter door. Ik ben overigens enorm fan van de films en heb een vitrinekast vol met peperdure beelden om het te bewijzen maar de tv serie heeft volgens mij niet zo veel met de films van doen anders dan dat het duizenden jaren voor dat verhaal afspeelt maar het is volgens mij niet zo dat ze een prequal maken op die films maar meer hun eigen ding doen en daar bovenop is het fantasy dus wat mij betreft maakt het niets uit als het maar goed is. De erven van de schrijver waren al niet blij met de films en de schrijver zelf is dood dus die hoef je allemaal niet tevreden te stellen.
Lekker afwachten en kijken en hopen dat het leuk word.