Luigi1985 “Wat een heerlijk spel is Donkey Kong Country: Tropical Freeze toch. Wat hebben ze die levels toch goed in elkaar gezet en wat ziet het er allemaal mooi uit. Vanavond even de persconferentie van Rutte kijken. Pff echt geen zin om morgen te werken. Morgen ook nog even hardlopen. Shit, ik vergeet te springen. Weer opnieuw beginnen en concentreren. Ja, het gaat goed. Hopelijk komt vandaag dat pakket nog binnen. De buurvrouw is ook niet echt knap of zo. Potjandrie val ik weer dezelfde afgrond in. Kom op. Nu concentreren! Albert Heijn is een veel fijnere winkel als de Jumbo…” Als ik aan het gamen ben, kan dit zo maar een greep uit mijn gedachten zijn, want soms ben ik totaal niet geconcentreerd en schiet ik geen steek op.
Handig als je graag uitdagende games speelt. Dark Souls 3 speelde ik uiteindelijk wel uit, maar hoe lang ik over bepaalde eindbazen heb gedaan slaat echt helemaal nergens op. Soms ging ik na een half uur spelen pas tactisch nadenken. Wat doet mijn vijand en hoe kan ik m een halt toe roepen? Tot die tijd ging ik gewoon vol in de aanval, zonder enig moment na te denken over waar ik mee bezig ben. Ondertussen dwaalden mijn gedachten af naar allerlei dingen. Hetzelfde doe ik bij verkennende games, zoals Hollow Knight of Ori. Ik denk gewoon niet altijd na en ga gewoon een beetje lopen, springen enzovoort, waardoor ik sommige plekken tien keer bezoek en soms met geluk verder kom. Uiteindelijk zet ik de knop dat wel een keer om en ga ik me concentreren op de landkaart en ben ik binnen no time een stuk verder.
FIFA online of tegen vrienden op de bank is hetzelfde verhaal. Vooral in het laatste geval zit ik soms een kwartier te ouwehoeren en verlies ik me 3-0. Omdat ik altijd wil winnen (lees: omdat ik totaal niet tegen mijn verlies kan), haal ik alles uit de kast om het de volgende ronde om te draaien: ik zeg niks meer, ik zet chips op tafel voor mijn gast om m extra afleiding te geven en denk aan niets anders dan FIFA. Toch kan mijn concentratie op ieder moment weer instorten als een kaartenhuis, waardoor ik alsnog verlies. Het is verschrikkelijk!
Bij Sekiro merkte ik vorige week vrijdag dat ik al anderhalf uur met een miniboss bezig was. Op de automatische piloot eerst wat vijanden om hem heen neermaaien en vervolgens meneertje zelf. Het lukte me maar niet. Ik probeerde het steeds opnieuw. Het ging even steeds beter, maar op het eind werd het steeds slechter. Later die middag zwengelde ik de PlayStation nogmaals aan. Het lukte in eerste instantie nog steeds niet, maar na een uur had ik me herpakt, lette ik goed op de boss en kon ik m eindelijk verslaan. Het was eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Gewoon opletten.
Het is allemaal zo erg niet, want hoewel ik vrijdag eerst weer een beetje gefrustreerd was, was ik later gewoon blij dat ik verder was en had ik toch lekker een middagje ontspannen gespeeld. Gamen is misschien ook wel bedoeld om gewoon even lekker je gedachten af te laten dwalen en hoeft niet altijd onder druk gedaan te worden. Ja, je kan beter een simpele game spelen als je al de hele dag druk bent geweest, maar het is helemaal niet erg om langer met een game bezig te zijn als je even minder geconcentreerd bent.
Leuk stuk en deels wel herkenbaar. Echter is het bij mij wel heel wisselvallig de ene keer heb ik er veel meer of minder last van dan de andere keer.
Heb ook vaak even snel 1 leveltje hiervan spelen en dan zal ik de tuin doen. Ja kom op snel door het level heen. Godver dood. Het wil niet. Schiet nou op moet de tuin doen. En dan wil het maar niet en leg ik mezelf zo een druk op dat ik er gefrustreerd van raak. En hoe meer ik mij dan focus van man toe nou schiet nou op, moet de tuin doen, des te langzamer gaat het voltooien van een level of gedeelte.
En als ik weer is teveel spellen in korte tijd koop heb ik dat ook wel zit ik onder het spelen van een spel van. Hoop dat het wat opschiet, want ik moet dat spel nog spelen en dat spel. En dan ben ik alweer meer met het volgende spel bezig in mijn gedachten dan dat ik met mijn gedachten bij het huidige spel zit. Tot frustratie aan toe als het dan weer niet lukt of niet opschiet.
Haha ja ik speel daarom meestal een game eerst uit voor ik een nieuwe koop. Nu heb ik nog twee geleende games klaar liggen die ik wel graag wil spelen, maar niet per se hoef te spelen (Ghosts of Tsushima en Control). Hoop dat ik het nog wel red voor ik mijn PS5 mag ophalen. Ik weet namelijk niet of ik dan nog kan wachten met Demons Souls.
Herkenbaar. Met name juist bij relatief eenvoudige spellen waar je dan bij vlagen even moet opletten. Dan onderschat ik dat rustig een keer of 10 door het te snel en te slordig te spelen. Vervolgens ga ik er dan even écht voor zitten en lukt het meestal direct. Waar dan die gemakzucht toch vandaan komt?
Een beetje uitdaging vind ik wel nodig, maar het moet nooit echt frustrerend worden. Mijn grens zit een beetje bij de eerste Ori. Het leeuwendeel van die game gaat lekker, maar op sommige plekken moet je ontsnappen aan een golf of een beest of dat soort zaken en op een of twee van die stukken heb ik me echt anderhalf uur stuk moeten bijten. Maar de voldoening toen het was gelukt! Super!
Maar ik wil geen spellen spelen waar ik na een sessie van drie uur letterlijk nul progressie heb geboekt. Het moet wel leuk blijven. Het blijft een hobby immers.
Ik kan ook gerust een half uur doen over twee levels New Super Mario Bros. Wel incl. alle munten, maar dan ben ik aan het knojo-en en dan moet ik alweer iets anders doen en dan ben ik bijna geen zak opgeschoten. Terwijl het niet zo moeilijk is meestal.
Inderdaad erg herkenbaar dit. Ik merk dat ik echt de juiste momenten moet pakken om bepaalde games te spelen. Op dit moment speel ik graag Returnal, maar dan alleen als ik veel tijd en vooral energie ervoor heb.
Ja ik weet ook soms na vijf minuten al dat “het m niet gaat worden”.
Wel herkenbaar ja. Ik heb tegenwoordig zelfs dat ik na een dag werken gamen al niet meer kan opbrengen….dan gaat meteen Netflix aan.
Ik heb er ook niet altijd de energie voor. Zeker omdat ik al de hele dag achter de computer zit voor werk.
Ik heb het eigenlijk juist andersom. Gamen is een van de weinige activiteiten waar ik mij volledig kan focussen en een ‘flow’ ervaar. Tip: speel games met een headset (ook al is het een sologame) zodat je meer in de game zit.