Concrete Genie review – Mooi, maar niet memorabel

Dat idee komt niet zozeer van Ash zelf, maar van de vriendelijke wezens in zijn schetsboek. Na een ontmoeting met het oppermonster in de vuurtoren verzamel je als Ash beetje bij beetje je verloren pagina’s uit je schetsboek bij elkaar en creëer je zelf nieuwe muurmonsters die de boel opvrolijken.

Tekenen met de DualShock-controller gaat bijzonder makkelijk. Staat Ash dicht genoeg bij een muur, dan kan hij zijn magische penseel tevoorschijn halen. Hiermee zijn stempels van bomen, natuurverschijnselen en ander moois op muren te plaatsen. Echt tekenen doe je door de controller zelf te kantelen. Dat kleine beetje bewegingsbesturing geeft je net wat meer het gevoel dat je echt zelf iets moois creëert.

Je hoeft helemaal niet artistiek ingesteld te zijn om iets moois te maken in Concrete Genie. Omdat de wereld die je maakt op de muren van Denska in beweging komt zodra je het hebt geplaatst, wordt het al snel een vrolijke verzameling van neonkleuren. De genies, de monsters die je tot leven brengt, zorgen daarbij voor nog meer interactie. Op vaste plekken kan Ash deze wezens namelijk loslaten in de stad. Ze rennen niet alleen met zichtbaar plezier achter je aan, maar helpen ook waar nodig. Dat doen ze bijvoorbeeld door een blokkade in de fik te steken of om de elektriciteit in een gebied te herstellen, waardoor voorheen onbegaanbaar gebied zich opent.

Concrete Genie heeft voor ieder hoofdstuk van het spel ongeveer dezelfde opbouw. Eerst moeten alle uitgedoofde lampen in een gebied opnieuw aangestoken worden met behulp van muurschilderingen. Zo nu en dan zijn de muren zo vervuild dat er alleen op getekend kan worden met behulp van superverf. Die verf wordt alleen uitgedeeld door genies als er aan hun specifieke wensen wordt voldaan. De ene genie wil een kampvuur zien, de andere een bos onder een sterrenhemel.

Staat het licht weer aan in een gebied dan volgt er de creatie van een meesterwerk op een groot oppervlak. Beetje bij beetje komt de stad hierdoor weer tot leven. Concrete Genie kabbelt met deze opzet lekker voort, maar echt spannend wil het nooit worden. Zelfs de aanwezigheid van een groepje pestkoppen die het op Ash hebben gemunt weten de boel nooit interessant te maken. Daarvoor is hun aanwezigheid veel te voorspelbaar.

Na een uur of drie komt het verhaal van Ash en zijn levende muurschilderingen ten einde. Daarmee wordt de boel netjes afgerond voordat de verveling toe begint te slaan. Concrete Genie gooit de boel rond het einde net genoeg om, maar het feit blijft dat het nooit helemaal die schitterende emotionele ervaring wordt die het zo hard probeert te zijn. Hoe charmant de genies zich ook gedragen en hoe sympathiek de menselijke personages ook allemaal zijn, het komt in die korte speelduur gewoon niet tot zijn recht.

Concrete Genie is voor 29,99 Euro verkrijgbaar op de PlayStation 4.