Coola’s top vier games van 2020

De jongste game uit mijn lijst is ook gelijk de hekkensluiter. Het is niet alleen een heerlijke platformer die zich kan meten met games als Mario Odyssey, het is ook nog eens een perfecte showcase van wat de Dual sense instaat is om te kunnen doen. En die Dual sense kan kort gezegd magie laten voelen. Als je bijvoorbeeld over gras loopt lijkt het echt of dat je over gras loopt of als je in water zwemt voel me echt dat je in water zwemt, maar niet alleen door dingen heen lopen of zwemmen voelt door de dual sense echt , als het bijvoorbeeld regent in de game voel je ook echt de regen tegen je aanvallen. Wat de game ook erg leuk maakt is dat het gebruik maakt van 25 jaar PlayStation en dus bomvol zit met easter eggs, wat dan wel jammer is is dat game vrij kort is en “eindbaas” is oneerlijk moeilijk (maar dat zal vast aan mij liggen)

Voor de geïnteresseerden ik geef deze game een 7,5

De beste Dragon Ball game tot nu toe. Een aantal zaken maken dit een geweldige game, allereerst het feit dat het een RPG is geeft het al een voorsprong op de andere Dragon Ball games. Ten tweede het feit dat het begint bij het begin van DBZ en eindigt bij het einde van DBZ, en niet zoals veel van de dragon ball games halverwege het verhaal eindigt. En als derde en laatste punt zijn de side quests (op een paar na) echt geweldig en verrijken ze de lore van de dragon ball serie ook beantwoorden ze zaken die de anime van DB en DBZ niet beantwoorde. Wat dan wel minder is, is dat de open wereld redelijk kaal is, begrijp mij niet verkeerd het is echt heerlijk om door de DB wereld heen te vliegen. Maar als ze voor een mogelijke deel twee de wereld voller en levendiger kunnen maken dan hebben ze de potentie om de perfecte Dragon Ball Z game te maken

Voor de geïnteresseerden ik geef deze game een 8,5

Remakes… Thja ze zijn vaak meh of op z’n best matig, maar de remake van Final Fantasy VII staat echt op eenzame hoogte qua kwaliteit. Square Enix heeft veel risico genomen om een klassieker als Final Fantasy VII te remaken, maar wat mij betreft hebben ze met FF7R op veel vlakken FF7 weten te overtreffen. De beste keuze die ze hebben gemaakt is het feit dat ze de Midgar sectie van de game hebben uitgediepte, de nieuwe toevoegingen voegen echt iets toe. Ook de plottwist op het einde van de game is geweldig, gewaagd maar echt geweldig gedaan.

De combat is jammer genoeg niet turnbased, maar speelt wel heerlijk weg en dat je de game op “pauze” kan zetten geeft de game toch nog een beetje het turnbased gevoel. Want dan wel weer minder is , is dat je niet altijd de summons kan gebruiken, maar als je ze eenmaal kan gebruiken dan is echt awesome om ze in actie te zien.

Voor de geïnteresseerden ik geef deze game een 9

Ghost of Tsushima is voor mij toch echt wel de game van 2020. Het heeft mij m’n samurai fantasie gegeven die ik al jaren wou hebben, nu hebben we wel games als sword of the samurai en way of the samurai gehad maar beide games faalden om mijn samurai fantasie te verzadigen iets wat Ghost of Tsushima wel heeft kunnen doen. Het is zo heerlijk om met je katana te vechten zeker als je telkens meer skils vrij speelt. Het verhaal is ook echt goed en door de keuze die ik op het einde maakte heb ik echt de gehele credits zitten huilen (wel blijf ik er bij dat het de juiste keuze was) ook ben ik erg te spreken over de side missions die 100% verworven zitten met de main story.

Maar de game is niet perfect, zeker niet als je hem vergelijkt met de franchise waar hij inspiratie van heeft genomen namelijk Assassin’s Creed. Waar AC in sommige aspecten evolueert blijft Ghost of Tsushima in het verleden hangen, anno 2009 om precies te zijn voorbeelden zijn bijvoorbeeld klimmen via vaste punten en lichaamen die als een plank blijven liggen en niet van een klif/helling af vallen. Maar overall hebben ze goed leventje buur gedaan bij AC en op sommige zaken zefs overtroffen.

Voor de geïnteresseerden ik geef deze game een 9,3

Maar ik moet drie games toch echt een honorable mention gaan geven. Het is dat ik nog volop bezig ben met deze games en ik mij zelf de regel opgelegd heb dat ik pas een definitief oordeel geef aan een game zodra ik de credits zie rollen, iets dat voor deze games niet meer gaat gebeuren in 2020. Maar ze zijn het vernoemen wel meer dan waard.

Ik heb de game nog maar net twee uurtjes gespeeld, maar in die uurtjes heeft de game mij wel extreem positief verrast. Sinds de aankondiging was ik lichtelijk geïnteresseerd in de game, maar het is wel typisch een game waarvan ik dacht ik wacht wel een paar maanden voor ik hem koop maar door al die positieve reacties op deze game heb ik hem toch maar gekocht en het is totaal geen miskoop geweest. Het is een mix van Zelda Breath of the Wild en Assassin’s Creed Odyssey ( 20 % BotW en 80 % Odyssey). Als je de The Fate of Atlantis DLC van AC Odyssey leuk vind dan is Immortals: Fenyx Rising een aanrader

Aangezien ik de game nog niet heb uitgespeeld kan ik het nog geen cijfer geven maar ik heb de neiging om het een cijfer tusssen de 7,5 en een 9 te gaan geven.

Ondanks dat CDPR de release totaal niet goed heeft aangepakt en ik in de 20 uur dat ik nu heb gespeeld 12 crashes heb gehad kan ik de game moeilijk weg leggen. Het verhaal is echt goed en ondanks de gameplay totaal niet vernieuwend is vind ik het wel echt geweldig om te spelen. Wel haal de game het slechtste in mij naar boven ( betekend dat,dat ik diep van binnen nog steeds een kind en een Master Roshi ben? Zeer waarschijnlijk van wel.)

Ook deze game heb ik uiteraard nog niet uitgespeeld en kan ik het dus ook nog geen cijfer geven maar ik heb de neiging om het een cijfer tusssen de 8 en een 9,5 te gaan geven.

Als ik de game dit jaar nog uit had kunnen spelen dan had dit toch wel mijn nummer één game geworden. Het is zoveel meer dan een simpele reskin van Odyssey, om te beginnen kan je het meeste wat je qua gameplay heb geleerd van Odyssey overboord gooien mede door de stamina bar kan je niet meer zoals in odyssey blijven hakken je moet nu echt wat tactischer te werk gaan ook als je uit eindelijk de betere skills vrijspeeld. En als je op pathfinder speelt ( de manier waar op het bedoeld is) zit je scherm en de wereld niet meer bomvol met icoontjes, pas als je in de buurt van een event komt popt er iets op en als je een waypoint aanzet word je een richting opgestuurd maar hoeveel meter je er van af bent en waar het precies is moet je echt helemaal zelf uitzoeken, de game houd je handje niet vast. Van wat ik tot nu toe van het verhaal ( zowel in het verleden als het heden) heb gezien dan staat er mij heel veel mooies te wachten. Hopelijk gaat Ubisoft nog een keer aan de haal met een Samurai setting voor AC, ik denk dat zij er wel iets prachtigs mee kunnen neerzetten.

Net als de twee andere honorable games ga ik deze game niet uitgespeeld krijgen voor het einde van het jaar en kan ik dus ook AC: Valhalla geen cijfer geven maar ik heb de neiging om het een cijfer tusssen de 8,5 en een 10 te gaan geven.

Hopelijk gaan we in 2021 weer een geweldig game jaar tegemoet.