De beste games van 2019 volgens Dagmar de Groot

Ik weet dat het een 2019-lijstje is, maar ik heb dit jaar weinig nieuwe games gespeeld, meer vanuit financiële overwegingen dan iets anders. Dus twee van mijn favoriete games zijn eigenlijk niet dit jaar uitgekomen. 2019 was voor mij een jaar met veel ups en downs, maar erop terugkijkend heb ik heel veel leuke dingen meegemaakt. Zo kwam ik terecht bij de stage van m’n dromen (even cheesy) en heb ik te horen gekregen dat ik zes maanden in het buitenland mag studeren – over minder dan twee maanden vertrek ik al!

Ik begin gelijk met een game die niet in 2019 is uitgebracht, maar wát heb ik hiervan genoten. De stijl spreekt mij sowieso aan, dus het was eigenlijk een no-brainer. Ik ben begonnen met deze game spelen omdat mijn beste vriendin ‘m had en ik dacht: dat ziet er wel grappig uit. Die avond heb ik tot vier uur s ’nachts bij haar gegamed, double whoops. Ik heb haar dus even lief aangekeken en ik mocht de game lenen.

Xenoblade Chronicles 2 biedt heel veel qua gameplay, en ondanks het dat ik normaal gesproken niet zo van een dergelijk vechtsysteem ben (namelijk niet vrij hack ’n slash) heb ik er onwijs van genoten. Het verhaal is interessant, de personages zijn leuk vormgegeven en de werelden zijn gevarieerd. Je kan uren ronddwalen in deze game, zoals ik dat ook ervaar in Breath of the Wild.

Nu zeg ik niet dat Xenoblade Chronicles 2 het daarbij haalt natuurlijk, maar waarbij BOTW voor mij té groot is, is Chronicles 2 precies goed. Het is te spelen op de Switch, waardoor ik de game overal mee kon nemen. Nu heb ik mijn Switch even niet, die heb ik namelijk uitgeleend aan mijn zusje, tot ik naar Duitsland vertrek. Maar wanneer ik de Switch weer terug heb, is Xenoblade Chronicles 2 de eerste game die ik aanzet!

Al mijn collega’s op kantoor kunnen beamen dat ik gek ben van deze titel: Code Vein, de anime-Dark Souls-game. Wat een prachtwerk. Ik wilde deze game al spelen vanaf het moment dat ik ontdekte dat ‘ie bestond, en ik heb lang gezocht om hem wat goedkoper te krijgen. Uiteindelijk had Bol een prachtige actie en ondertussen heb ik al veel te veel uren erin gestoken (even om een beeld te schetsen: ik heb al 140 uur gestreamd in één maand, waarvan het grootste gedeelte besteed is aan Code Vein).

De game op zichzelf is eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. De vijanden zijn bijvoorbeeld niet gevarieerd en de omgevingen ook niet echt. De eindbazen zijn soms veel te lastig, waardoor ik mijn controller door het beeld wil gooien, en soms sla ik ze weer met twee klappen neer. Het ontwijken van aanvallen is daarnaast hartstikke stuk in deze game en moet echt gefikst worden, maar ondanks al deze dingen vind ik het nog steeds een geweldige game. Dat komt onder andere door de stijl – ik hou namelijk van games met een anime-stijl. De verhaallijn van Code Vein is verder fantastisch (dit had een anime kunnen zijn) en het vechtsysteem spreekt mij zeer aan: lekker hakken.

Code Vein combineert games die ik liefheb tot één groot pakket van plezier. Het vechtsysteem van de God Eater-serie, een uitgebreide verhaalvertelling zoals in SAO-games (ik wil zelfs bijna zeggen Final Fantasy 15, maar die gaat echt een stukje verder) en een systeem waarbij de speler moet nadenken wat voor aanvallen geschikt zijn voor een bepaalde vijand, zoals wederom in de God Eater-serie. Over God Eater gesproken, God Eater 3 verdient ook een ereplekje, maar past net niet in mijn top 3.

Wederom een game die niet in 2019 is uitgekomen, die ik nota bene op nummer één durf te zetten! Ik zal ook vooraf stellen dat dit een game is die lang niet iedereen leuk gaat vinden, en wellicht ook helemaal niet uitdagend is voor een hoop spelers, maar ook deze game heeft een speciaal plekje in m’n hart. Wederom is de game in de anime-stijl gecreëerd (ik neem aan dat je het patroon van deze toplijst ziet). Fatal Bullet is een game in de Sword Art Online-franchise, een populaire boeken- en anime-reeks gecreëerd door Reki Kawahara. Ik ben al jaren fan van de franchise en zelfs mijn muur thuis hangt vol met kunst van de anime en boeken. Iedere game waar ze SAO op plakken zal ik dan ook proberen.

Nu ben ik fan van de vorige games, alhoewel deze van mij wel een nieuw likje verf mogen krijgen. Sword Art Online: Fatal Bullet steekt er echter met kop en schouders bovenuit, ondanks het feit dat ik geen fan ben van shooters (of Fatal Bullet hier ook echt onder valt laat ik even links liggen). Fatal Bullet speelt zich af tijdens seizoen 2.A van de anime, maar volgt wel degelijk een andere verhaallijn, zodat ook fans van de serie verrast worden. Bekende personages en aspecten uit het originele verhaal komen er dus in voor, maar het is zo aangepast dat je eigen personage een belangrijk onderdeel vormt van het verhaal. Dit is al heel anders dan voorgaande games, waar je doorgaans als Kirito speelt (het hoofdpersonage van de anime). Dan laat ik Hollow Realization even buiten beschouwing, want je kon wel je eigen personage maken, maar iedereen in de game zag je alsnog als Kirito (heel raar).

In Fatal Bullet kan je eindelijk je eigen personage creëren en gewoon lekker schieten. De werelden en monsters zijn wederom repetitief en kunnen ook een likje verf gebruiken, maar de animaties zijn prachtig en vloeiend. De mechanismen van de game voelen lekker en beginnersvriendelijk aan, en de dlc voegt een volledig verhaal toe aan de originele game. Normaal haat ik dlc, omdat ik gewoon de hele game in het begin wil, maar bij Fatal Bullet is dat het echt waard. Je betaalt 40 euro voor alle dlc, maar daar krijg je ook eigenlijk een tweede game voor.

Ik kan uren blijven praten over deze game, maar je moet nu eenmaal van dit type game houden, want uitzonderlijk is ‘ie eigenlijk niet. Ook in deze game heb ik trouwens heel wat uren gestoken en zelfs de platinum trophy gehaald.

Als het 2018 was zou ik die keer dat ik bij mijn eerste vergadering bij mijn eerste managementbaan pontificaal tegen een glazen muur ben aangelopen hebben genoemd – maar goed, het is 2019. Een grootste flop was er niet echt voor mij, als ik eerlijk ben . 2019 was een prima jaar, wel met z’n ups en downs natuurlijk, maar helemaal niet slecht. Mijn grootste flop, al is het misschien beter verwoord als een fout van mij, was dat ik eigenlijk te laat was met het inschrijven bij de universiteit in het buitenland. Dit zorgde voor heel veel stress, maar ook dat heb ik uiteindelijk helemaal op kunnen lossen. Terugkijkend was 2019 dus een prima jaar.

Eigenlijk wilde ik eerst – ook dit kunnen mijn collega’s wel raden – Crash Bandicoot Nitro Kart voor de PlayStation 2 noemen. Deze game komt echter alweer uit 2003 (!), en bovendien heeft het meer te maken met het feit dat het de eerste game is die ik me kan herinneren. Mijn game van het decennium is daarom Final Fantasy 15.

Ik ben al een lange tijd fan van de franchise. Maar ik zal eerlijk zijn: dat begon bij Final Fantasy 8. Het enige wat mij mateloos irriteerde was het turn-based vechtsysteem, want jeetje, wat vind ik dat naar spelen. De wereld die de makers eromheen hebben bedacht, het verhaal en de personages maken het voor mij echter een fantastische franchise. Ik hou ervan wanneer games hele werelden creëren, zoals in SAO en Assassin’s Creed. Alsof het een wereld is waar je zo in kan stappen.

Wellicht kan je al raden waarom Final Fantasy 15 dan mijn favoriete Final Fantasy-game is, want dat is natuurlijk omdat ze het vechtsysteem op de schop hebben gegooid. Eindelijk kan ik gewoon op vijanden afrennen en knopjes rammen, al vereist het iets meer precisie dan dat natuurlijk. Bovendien heb ik een beetje een zwak voor Noctis… Het verhaal heeft me meerdere malen op het puntje van mijn stoel gekregen en ik kan deze game opnieuw en opnieuw en opnieuw blijven spelen. Een aanrader voor alle gamers.

Als laatste wil ik iedereen een gelukkig nieuw jaar wensen. Hartstikke bedankt voor het ondersteunen van mijn werk tot nu toe en alle feedback die ik heb gekregen. Voor mij was 2019 een topjaar en ik hoop dat dit voor jullie ook geldt. Maak van 2020 jouw jaar!