De beste games van 2019 volgens Laura Kempenaar

Voor 2019 eenmaal begonnen is, is het alweer voorbij. Het was een belangrijk jaar voor me, waarin ik mijn eigen bedrijf ben begonnen. Onwijs gaaf, maar daardoor heb ik helaas nooit Kingdom Hearts 3 volop heb kunnen spelen. Niet getreurd, er is genoeg dat ik wel heb kunnen spelen, want het was nogal een opgave om te bedenken welke games die top drie net niet zouden halen.3. Luigi’s Mansion 3

Ik heb een bijzondere relatie met Luigi. Ik ben ooit met gamen in aanraking gekomen door mijn broer die een Nintendo Entertainment System kocht. Hij speelde altijd Mario en ik was daar ontzettend van onder de indruk. We speelden uiteindelijk samen vooral Super Mario 3, en dan was ik altijd Luigi. Dat vond ik prima, want zijn naam begon net als die van mij met een L. Toen Luigi dit jaar met zijn bange hoofd alweer het derde deel van ‘zijn’ gamereeks binnenstapte, was ik al vrij snel verkocht.

De thema’s, maar vooral de koddige humor en knipogen naar horrorfilms in Luigi’s Mansion 3 zijn voor mij als game- én filmliefhebber heerlijk. Daarnaast heb ik me verbaasd over waarom ik bepaalde eindbazen met moeite versloeg, terwijl anderen een eitje waren. Van mij hoeft een game niet per se steeds uitdagender te worden, als het maar voldoende uitdaging biedt op de weg naar het einde. Luigi’s Mansion was dat betreft een uitstekende game.

Dit jaar staat voor een groot deel in het teken van Star Wars. Dat komt door de film die eraan zit te komen, door de serie The Mandalorian én door Star Wars Jedi: Fallen Order. Het was even spannend wat die game zou doen, want veel gamers hebben toch een klein litteken aan EA’s Battlefront-reeks overgehouden. Uiteindelijk bleek het honderd procent mee te vallen, want Respawn heeft een geweldige Star Wars-wereld neergezet. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua innerlijk: het verhaal is duister, maar tegelijkertijd is er genoeg ruimte voor humor. Het past bovendien perfect in de canon van de geliefde reeks. Fallen Order heel veel games in één: vechten, puzzelen én platformen, en dat pakt retegoed uit.

En ja, platformen is mijn grote liefde, dus het is niet verrassend dat Super Mario Maker 2 mijn ultieme nummer één is dit jaar. Ik noemde het in de review al een Mario-hemel voor iedereen, want dat is het. De verhaalmodus is een beetje flauw, maar wel des Mario’s, en ik heb genoten van de nieuwe thema’s die het spel weer net wat frisser maken dan de eerste Super Mario Maker. Het blijft zo gaaf om online de levels van anderen te spelen en een soort onuitputbare bron aan Mario-creativiteit tot je beschikking te hebben, met elke dag weer nieuwe opties.

Ja, je ziet het goed: ik heb een game een flop genoemd die ook in menig favorieten-van-2019-lijstje voorkomt. Van alle games die ik dit jaar heb gespeeld, was Blair Witch één van de grootste worstelingen. Het heeft een heleboel dingen die vet zijn, dat staat buiten kijf. Vooral het gevoel dat deze game opwekt past helemaal bij de gelijknamige film. Zelfs al spreek je iemand via je walkie talkie, je voelt je heel alleen. Dat komt mede omdat je hond constant kwijt is.

Misschien was ik iets te enthousiast in het instellen van hoe laag de helderheid van de game moest zijn, maar ik was de hele game vooral aan het zoeken naar die trouwe viervoeter. Je hebt in het spel geen idee waar je aan toe bent, net als de mensen uit de film. Daarbij moet je dus tapes vinden en die met de videocamera op het juiste moment stilzettten om verder te komen in de game: nog meer zoeken dus. Misschien komt het omdat ik niet bang ben aangelegd, maar Blair Witch was wat mij betreft de vervelendste zoektocht van het jaar.

Ik twijfelde tussen het rijke Zelda: Breath of the Wild, het emotionele Life is Strange en mijn uiteindelijke keuze Super Mario Maker. Als ik het voor het artikel deed, dan had ik natuurlijk een andere keuze gemaakt, maar dit is mijn lijst en ik moet kleur bekennen. Ik kies wederom voor Mario. Ik heb vanaf de eerste Mario-game die ik ooit speelde zo vaak verlangd naar een spel waarin ik zelf levels kon maken, en Mario Maker bood me eindelijk die optie. Het is tof dat het internet heeft gezorgd dat je nu niet alleen de Mario-levels van de knappe koppen bij Nintendo speelt, maar ook die van Piet van op de hoek en Phuoc uit Vietnam. Bovendien hoeft een level niet meer iedereen aan te spreken, waardoor de moeilijkheidsgraad aardig kan worden opgekrikt. Als je hem zelf als maker ook maar kunt uitspelen natuurlijk. Geniaal.