Daar sta ik dan. Geen flauw idee hoe ik hier beland ben, maar ik ben er. Als ik om mij heen kijk, dan zie ik dat ik op een grote vlakte sta. Achter mij doemt een grijze rots zich uit de bodem op. Ik kan niet zien wat er achter die rots schuilt. Voor mij zie ik rijen bomen naast elkaar staan. Ik hoor de blaadjes aan de takken knisperen. De wind waait een zacht briesje in mijn nek. Ik maak mijn lippen nat met mijn tong en maak een scherp fluitend geluid. In de verte hoor ik hoeven op mij af komen. Dit geluid herken ik. Mijn trouwste vriend, Eminem de witte arabier, verschijnt ten toneel. Hij drukt zijn snuit even tegen die van mij. Welkom terug Rico, hoor ik hem zachtjes denken. Fijn je weer te zien!
Ik hitch Eminem tijdelijk even onder aan de rots, terwijl ik op verkenning ga. Daar, op het hoogste punt van de grijze rots, heb ik een mooi overzicht van dit niemandsland met prachtige uitzichten. Er vormt zich aan het einde van de weg een enorm grijze stofwolk. De stofwolk is groot dat het al het zicht voor mij belemmert. Ik hoor hoeven in de verte. Hoeveel moeten het er wel niet zijn? Ik pak mijn bolt action geweer met zwetende handjes vast. In deze tijd weet je nooit wie je vriend en vijand is. Net als ik de bolt wil laden, zie ik dat geen munitie meer heb. Slechte voorbereiding Rico… Daar sta je dan. Op een 20 meter hoge rots, met slechts een shotgun, waarvan de kogels na 10 meter weer rustig naar de grond dalen. Dit zou best wel eens mijn ondergang kunnen zijn. Redelijk in paniek zoek ik naar Eminem. Nog een keer in die mooie bruine ogen kijken, zeggen dat ik hem van houd. Maar de grote stofwolk belemmert inmiddels al mijn zicht. Ik kan geen hand voor ogen meer zien.
De hoefstappen worden minder. Aan het geluid te horen moeten ze nu onderaan de rots staan. Met mijn shotgun richtend in de wolk, wacht ik rustig af. Mijn vinger losjes op de trigger. Dan zie ik plots JanPeop verschijnen. Hij zwaait even in de lucht. Mijn hart begint wat rustiger te kloppen. Naarmate de stofwolk verdwijnt, zie ik 25 ruiters met paarden op een rij onderaan de rots staan. Het zijn allemaal mijn vrienden! Maar natuurlijk, dat was ik helemaal vergeten! Vandaag is de tocht der tochten!
Sommige vrienden geven elkaar een hand, anderen prefereren een boks. Ik zie ShirleyMagdalena en Surviivorxtrue zelfs een bedacht groet ritueel doen. Het is een prachtig schouwspel om te zien.
Ik fluit Eminem weer even bij me en samen met Francisca-23 gaan we de stoet voorop. Eerst nog langs groene vlaktes met bomen die tot in de puntjes voorzien zijn van blaadjes. Maar naarmate de tocht vordert, worden die bomen steeds kaler. Ik hoor Clickalot klagen dat het zo koud is. Hij had zijn warme jas in zijn kamp laten liggen. Gelukkig is daar CrispGlo die nog een extra jas heeft. De jas is Clickalot een beetje te groot, maar het houd hem wel warm. Gestee gaat de tocht door.
De witte omgeving ziet er prachtig uit. Ik zie Danger_dog_guy nog wat foto’s schieten. De sneeuw maakt een prachtig sereen geluid. Iedere hoef die de sneeuw raakt maakt een knarsend geluid. Plots doemt daar Barrow Lagoon op. De Lagoon is altijd bevroren. De temperatuur aan deze kant van het land is altijd dik onder nul. Hier is het tijd voor de eerste opdracht. De paarden gaan tegen over elkaar staan en mogen op het startpunt allemaal op elkaar in rijden. Degene die van zijn paard valt, mag met een mes zijn leven verdedigen. Ben je dood, dan moet je aan de zijkant van het ijs gaan staan. Het was een spannende ontknoping tussen ThePossibbleKid en Rico2LWD, maar uiteindelijk wist Rico2LWD ThePossibbleKid met een lasso van zijn paard te trekken. Met een ferme zwaai met zijn arm plantte Rico2LWD een mes in de nek van ThePossibbleKid. We have a winner!
Langzaamaan begint de stoet weer vorm te krijgen. Rustig lopen we zij aan zij richting Valentine. Onderweg worden we nog overvallen door O’Driscolls. Die gasten weten niet van ophouden. Keer op keer hebben wij ze al verslagen. Keer op keer blijven ze het proberen. Ach, het is ook te lachwekkend om er serieus op in te gaan. Patricia_1808 en Ryandanah gaan de groep snel voorbij. 1 minuut later is het geschreeuw van de O’driscolls verdwenen. Patricia_1808 en Ryandanah keren weer terug naar de troep en nemen hun plek in de rij weer in. Dit is toch genieten? Je hoeft niet eens wat te zeggen en het team lost het al op. Perfecte samenwerking!
De bewoners van Valentine staan met ogen open naar de stoet te kijken, terwijl wij rustig de modderige straten binnen wandelen. De gehele hoofdstraat van Valentine is gevuld met spelers. Van Rico2LWD en Francisca-23 die de stoet leiden bij de dokter, tot ThePossibleKid die bij de stallen het einde van de stoet is. Op commando stapt de groep synchroon van het paard. Iedereen heeft dorst en de saloon heeft genoeg drank voor iedereen! Na het drankje wordt er nog even ouderwets een barfight gedaan. Unicorn_lucid slaat de hersenen in van XXjopandaXX en ShirleyMagdalena laat een whiskyfles landen op het hoofd van Mansiow. Goede ouwe tijden.
Na de Barfight komt iedereen voor de saloon weer even bij elkaar. Ik bedank allen voor jullie aanwezigheid. Zonder jullie was dit nooit zo’n groot succes geweest! Ik omhels iedere speler en klop zachtjes op hun rug. Jullie zijn allemaal geweldenaren!
Moe maar voldaan loop ik terug naar mijn kamp. Al mijn kleren liggen verspreid en mijn tent is met een mes aan flarden gescheurd. Die O’driscolls weer!!! Met een diepe zucht rol ik mijn bedroll uit. Dan maar in het gras zonder tent. Hopelijk gaat het niet regenen. Langzaam sluiten mijn ogen zich onder de sterrenhemel. Morgen los ik het probleem met de O’driscolls wel weer op.